Dookoła Jeziora i Zwałki

Lekka, przyjemna trasa bez forsowania tempa. Nad jeziorem oczy cieszy kwitnąca przyroda, soczystą zielenią kontrastująca z niebieską, skrzącą się w słońcu taflą wody. Po przekroczeniu krajówki wspinamy się asfaltem na zwałkę i zaraz odbijamy w lewo polną drogą, Ten odcinek nie należy do przyjemnych. Trakt jest nieodkrzaczony. W efekcie pod kołami płoży się bujna trawa, a nad głową zwieszają się liczne gałęzie zmuszające do bicia uniżonych pokłonów matce naturze. Na szczęście wraz ze zmianą kierunku jazdy na południowy wjeżdżamy na szeroką i kamienistą gruntówkę, która podjazdem wyprowadza nas na zwałkową wierzchowinę. Las odsuwa się tutaj na boki, a otwartą przestrzeń wypełniają łąki z licznymi myśliwskimi ambonami na ich skraju. Pod kołami mamy wygodny szuter, którym poprowadzono też trasę dla miłośników dwóch kijków. W pewnym momencie drogę zagradza nam szlaban. Co u diabła? Poligonu żadnego tutaj przecież nie ma. Przeszkoda na szczęście daje się odchylić, więc możemy podążać dalej opaskowym traktem. Po chwili po prawej stronie naszym oczom ukazuje się panorama na świętokrzyski brzeg z widocznymi na horyzoncie konturami Gór Świętokrzyskich (zapewne Pasma Jeleniowskiego). Gdybyśmy cały czas konsekwentnie trzymali się szlaku dla piechurów to doświadczylibyśmy widoków w znacznie większym stopniu. Trudno zostawimy je sobie na następny raz. Po dłuższej chwili na skraju Dąbrowicy ponownie osiągamy asfalt i wracamy nim nad jezioro. Można wybrać wariant alternatywny i zamiast szosy podążać dalej zwałkową gruntówką, aż do miejsca w którym zaczęliśmy penetrację pokopalnianej hałdy. Jezioro objeżdżamy tym razem z drugiej strony. Narażamy się na regularne wstrząsy za sprawą dominującej tutaj nawierzchni z płyty. W zamian z północnego brzegu możemy oglądać najpiękniejszą panoramę zbiornika, korzystając z otwartej, płaskiej powierzchni w sąsiedztwie "tyrolki". Nieco dalej droga opada stromo w dół i ukazuje się nam Tarnobrzeg z Miechocinem na pierwszym planie, wysokim gmachem sądu i charakterystycznym grzybem, czyli wieżą ciśnień. No cóż wcale nie trzeba daleko wyjeżdżać, żeby zafundować sobie przyjemną wycieczkę, a nawet nieco się zmęczyć. W końcu spora część trasy nie wiodła po asfalcie, trafiło się też parę podjazdów. SIGMA 1609: dystans - 35,42 km., czas - 2:33:28, prędkość średnia - 13,84 km/h, prędkość maksymalna - 31,70 km.h