Wybudowany w latach 1601-1604. Kościół jest murowany, oszkarpowany, orientowany z prezbiterium zamkniętym półkolista absydą. Do prezbiterium dobudowano kaplicę ze sklepieniem krzyżowo-żebrowym. Po stronie południowej znajduje się kruchta dobudowana w połowie XIX w. W fasadzie od strony południowej znajduje się manierystyczny portal z tablicą erekcyjną z napisem informującym o konsekracji świątyni w 1604 roku.
Góra Koronna znajduje się 436 m n.p.m. i jest masywem skalnym którego wierzchołek znajduje się ok. 110 m nad dnem Doliny Prądnika. Wyróżniającym się elementem masywu jest skała Rękawica, za którą kryje się wejście do Jaskini Ciemnej. Rękawica znajduje ok. 85 metrów powyżej dna doliny i jest ostańcem o bardzo charakterystycznym kształcie przypominającą dłoń lub właśnie rękawicę.
Brama Krakowska jest charakterystycznym dla Wyżyny Krakowskiej tworem skalnym tworzącym się u ujścia mniejszych bocznych dolinek do głównej doliny. Kolumny Krakowskiej Bramy zbudowane są z wielkich brył wapienia o wysokości ok. 15 m (lewy bastion jest wyższy i większy). Brama zwana jest Krakowską, gdyż według tradycji wiódł tędy średniowieczny szlak handlowy ze Śląska do Krakowa, ale nie ma na to żadnych dowodów.
U wylotu Wąwozu Wrześnik znajdują się Panieńskie Skały i Igła Deotymy a pomiędzy nimi coraz ładniej prezentujący się Dom Pod Koroną, który właśnie przechodzi generalny remont
Powstanie zamku jest związane z działalnością fortyfikacyjną króla Kazimierza Wielkiego w 2 pol. XIV wieku, choć prawdopodobnie już wcześniej istniał tu gród - być może o charakterze konstrukcji drewniano-ziemnej. Król Kazimierz Wielki przypuszczalnie dokonał gruntownej przebudowy istniejącego tu już wcześniej obiektu. Król nazwał zamek Ociec u Skały, upamiętniając w ten sposób tułaczkę swego ojca, Władysława Łokietka. Nazwa ta podawana przez kroniki w różnej formie (Oczecz, Ocziec, Oszyec) przetrwała do dziś jako Ojców.
Kaplica znajduje się w miejscu dawnych łazienek zdrojowych, które przerobiono na obiekt sakralny w 1901 r. Kaplica usytuowana jest ponad potokiem na betonowych podporach, co wiązało się wg miejscowej tradycji z zarządzeniem cara Mikołaja II, zabraniającym budowy obiektów sakralnych na ziemi ojcowskiej, wobec czego kaplicę zbudowano "na wodzie".
Dolina Zachwytu zwana też Doliną Młynnicką, Doliną Zachwycenia czy Doliną Miłości jest bocznym, lewym odgałęzieniem Doliny Prądnika. W jej górnej części znajduje się Skała Zachwytu, a w wylocie Skały Wdowie. Jej strome zbocza porasta las, a płaskie dno łąki. Są to łąki użytkowane gospodarczo, ich skład gatunkowy jest więc bardzo ubogi.
Zamek Pieskowa Skała powstał w czasach Kazimierza Wielkiego jako gotycka strażnica i był usytuowany nieco wyżej na skale zwanej Dorotką. W 1377 roku nadano zamek rodzinie Szafrańców, której był siedzibą do roku 1608. W tym czasie został rozbudowany i stał się typową renesansową siedzibą magnacką. Nowa budowla powstała w miejscu dawnego podzamcza. W roku 1640 zamek stał się własnością Michała Zebrzydowskiego, który go ufortyfikował. W 1718 roku pożar zniszczył budowlę, która jednak została odbudowana 60 lat później przez Hieronima Wielopolskiego. W II połowie XIX wieku był własnością Mieroszewskich i to oni odremontowali go po kolejnym pożarze w roku 1850. Po 1905 roku zamek wykupiono w celu zorganizowania pensjonatu. Dopiero po II wojnie światowej w latach 1948-64 przeprowadzono dokładne prace badawcze, a następnie budowlane. W ten sposób przywrócono mu wygląd z czasów największej jego świetności.
Zbudowana z twardych wapieni, stoi na najniższej skalnej terasie zwanej Fortepianem o wysokości 8-12 m, wysokość samej maczugi wynosi około 25 m. Stanowi ona bardzo charakterystyczny element krajobrazu Doliny Prądnika. Powstała w wyniku krasowej działalności wód i różnej odporności na wietrzenie wapieni. Pierwszy raz została zdobyta przez Leona Witka z Katowic w 1933. Na jej szczycie znajduje się mały żelazny krzyż upamiętniający to wydarzenie.
Kościół został wybudowany w 1760 r. na skale wapiennej na stoku doliny, w miejscu wcześniejszego drewnianego. Kościół jest murowany i otynkowany, ma kształt podłużnego ośmiokąta i składa się z nawy, sklepionego prezbiterium, zakrystii od północy z oddzielnym wejściem i małej kruchty od południa wewnątrz której znajdują się oryginalne drzwi i drewniany portal.
Barokowa Kaplica w Jerzmanowicach została ufundowana przez Jana Sroczyńskiego, który pragnąc przyczynić się do rozwoju rodzinnych Jerzmanowic wykupił grunt i ufundował szpital dla ubogich oraz kaplicę. Kaplicę pw. Św. Jana Chrzciciela konsekrował 4 lipca 1688 roku biskup Oborski, zaś szpital , choć ukończony wcześniej, rozpoczął swoja działalność w grudniu 1696 roku, już po śmierci fundatora.
Grupa skał położona jest wśród pól uprawnych wśród których znajduje się m.in. Polna Skałka, Ostry Kamień, Soczewka i Słup (Palec). Pomiędzy Ostrym Kamieniem i Soczewką biegnie droga polna
Mały Mur ma długość około 100 m, wysokość do 12 m i wznosi się na niezabudowanym i niezalesionym terenie wśród pól uprawnych. Wraz z Kapucynem znajduje się w środkowej grupie skał tuż obok Grodziska. Mały Mur, podobnie jak inne skałki w gminie Jerzmanowice-Przeginia, od 1970 roku ma status pomnika przyrody, i znajduje się na obszarze Parku Krajobrazowego Dolinki Krakowskie.
Grodzisko - jeden z Ostańców Jerzmanowickich, drugi pod względem wysokości szczyt na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej. Nazywane było także Wzgórzem 502 co było związane z wysokością jaka mu była przypisywana. W rzeczywistości Grodzisko ma wysokość 513 m n.p.m.
Będące pomnikiem przyrody wywierzysko, które daje początek potokowi Będkówka, bije w odległości dwudziestominutowego spaceru z Brandysówki. Poznać je można po rozlanym dookoła oczku wodnym
Alternatywną drogą prowadzącą z i do Doliny Będkowskie jest trasa przez Czarcie Wrota. Jest to biegnąca zboczem Doliny stroma droga asfaltowa, która przebija się przez skałę o wdzięcznej nazwie Czarcie Wrota.
Grupa Żabiego Konia. Żabi Koń to skała, na której znajduje się krzyż. Tuż obok. Na prawo, schody prowadzą do umieszczonej w skalnej grocie kapliczki Matki Boskiej. W skład tej grupy wchodzą również Dziub Kobylański, Dzwon oraz Mnich.
Zachodnie zbocze doliny reprezentują Szara Płyta, Wysoka Płyta, Turnia z Krokiem, Zjazdowa Turnia, Turnia Długosza
Dworek myśliwski w Kochanowie został wybudowany w 1896 roku przez Towarzystwo Kolonii Wakacyjne Krakowskie, dzięki życzliwości księcia Eugeniusza Lubomirskiego. W okresie wakacyjnym obiekt wykorzystywany był jako dom kolonijny dla dzieci, natomiast w pozostałych miesiącach pełnił rolę domku myśliwego. Jest to piętrowa, drewniana budowla z dwoma skrajnymi skrzydłami, nakryta dwuspadowymi dachami. Obiekt w 1930 roku został przebudowany, natomiast niedawno skończony remont przywrócił dworkowi dawny blask.
Dolina Brzoskwinki (Dolina Brzoskwini) to dolina o długości ok. 4 km położona pomiędzy miejscowościami Brzoskwinia, Chrosna i Morawica w górnej części potoku Brzoskwinka. W 2005 r. staraniem mieszkańców Chrosnej dokonano rewitalizacji zachodniego zbocza dolinki i zostało ono przygotowane do turystyki; wycięto część drzew odsłaniając skały wapienne, wyznakowano ścieżkę dydaktyczną, przygotowano dla turystów ławeczki, miejsca biwakowe i tablice z opisami doliny,
Wąwóz Półrzeczki to głęboki i zalesiony wąwóz znajdujący się w Tenczyńskim Parku Krajobrazowym, na terenie miejscowości Mników. Wąwóz wyżłobiony jest w skałach wapiennych z okresu górnej jury. Znajdują się w nim liczne odsłonięte strome ściany skalne, na niektórych z nich uprawiana jest wspinaczka skalna. Dnem wąwozu w dolnej jego części płynie niewielki strumyk uchodzący do Sanki. W górnej części woda płynie dnem wąwozu tylko po większych opadach deszczu, normalnie zbocza wąwozu odwadniane są podziemnymi szczelinami skalnymi. W wąwozie znajdują się 2 jaskinie, oraz 5 skalnych grot.
Dolina Mnikowska to wąwóz o długości około 2 km w dolinie Sanki, położony w Mnikowie. Północna część wąwozu stanowi utworzony w 1963 r. krajobrazowy rezerwat przyrody o powierzchni 20,89 ha na obszarze Tenczyńskiego Parku Krajobrazowego.
Głębokość wąwozu wyciętego w wapieniach jurajskich dochodzi do 80 m. Skały tworzą bardzo strome ściany, wrota skalne lub pojedyncze iglice. Znajduje się w nich ok. 10 jaskiń, noszących ślady zamieszkania. W górnej części rezerwatu, tuż przy ścieżce szlaku turystycznego wybija Źródło w Dolinie Mnikowskiej. Wypływająca z niego woda uchodzi do Sanki płynącej dnem doliny.
W środkowej części rezerwatu znajduje się polanka. Ponad nią, w południowych ścianach w zakolu zwanym Cyrkiem, we wnęce skalnej urządzono ołtarz z dużym naskalnym obrazem Matki Boskiej Skalskiej. Pierwotny obraz, namalowany przez Walerego Eljasza-Radzikowskiego w 1863 r., został zniszczony i nieudolnie odtworzony.
Dwór wybudowany w latach 30-tych XX wieku ma charakter wolnostojącej willi, wybudowanej w tzw. „stylu dworkowym". Został założony na planie prostokąta zbliżonego do kwadratu, z niewielkim ryzalitem w północno-wschodnim narożniku elewacji tylnej. Murowany z cegły, na podmurówce z kamienia łamanego, tynkowany. Jednokondygnacyjny, podpiwniczony, z użytkowym poddaszem.
W 1666 roku właścicielka zamku w Morawicy, Izabella z Tęczyńskich Opalińska podarowała jedną partię zamku kościołowi z przeznaczeniem na plebanię. Plebania po roku 1871 została częściowo przebudowana. Pod plebanią, do dzisiaj zachowały się wykute w litej skale podziemne chodniki umożliwiające ucieczkę podczas oblężenia. W 2019 roku w murach plebanii odkryto dobrze zachowane pozostałości romańskiego palatium o długości 17 metrów i szerokości 6,8 metrów, które mogło zostać zbudowane na przełomie XI i XII wieku.
W 1743 roku na miejscu starego kościoła z 1408 r. zbudowano obecny kościół — barokowy, który podobnie jak XVIII-wieczna dzwonnica; stoi on na fundamentach dawnego zamku, którego początki sięgają XII wieku.
Pałac zbudował pod koniec XVII wieku kanclerz wielki koronny Jan Szembek. Później rezydencja należała do Darowskich, Sołtykow i Homolaczów, a w końcu Radziwiłłów, w rękach których pozostała do II wojny światowej. Książę Dominik Radziwiłł pod koniec XIX wieku dokonał gruntownej przebudowy pałacu według projektu Tadeusza Stryjeńskiego. W pałacu znajduje się dziś siedziba dyrekcji Instytutu Zootechniki UJ. W pięknych salach organizowane są konferencje, a w bocznym skrzydle mieści się część hotelowa. Pałac otoczony jest renesansowym parkiem założonym w XVI wieku.
W 1885 roku Schoenowie wybudowali swoją rezydencję, nazwaną wtedy "dolnym pałacykiem" (dla odróżnienia od pałacu "górnego", który znajdował się na miejscu obecnego mydlnickiego kościoła).
Obecnie dawny dworek Schoenów jak i budynki gospodarcze stanowią własność Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie.
5.9
Najciekawsze
Najnowsze
W pobliżu
Rower 
Rower górski 
Rower szosowy 
Rower turystyczny 
Pieszo 
Bieganie 
Turystyka górska 
Piesza wycieczka 
Nordic Walking 
Moto 
Samochód 
Motocykl 
4x4 
Woda 
Kajak 
Żeglarstwo 
Inne jednostki pływające 
Zima 
Narty biegowe i śladowe 
Ski Tour 
Narty zjazdowe i snowboard 
Łyżwy 
Pozostałe 
Paralotnia 
Konno 
Samolot 
Rolki 
Hulajnoga 
Inne 
PRO
Skomentuj