Kraków - Jangrot - Kraków

Prognozy pogody były kiepskie więc nie planowałem wycieczki, jednak gdy rano zobaczyłem całkiem znośną pogodę, decyzja zapadła szybko. A ponieważ wcześniejszych planów wycieczki nie było, wybór padł na dyżurny kierunek czyli znajdującą się w pobliżu Dolinę Prądnika. Wybór Doliny Prądnika miał tą zaletę, że jedzie się przez nią głównie asfaltowymi drogami a po ostatnich opadach, jazda drogami gruntowymi mogła być związana z błotnistą kąpielą. Poza dobrą drogą, niewątpliwie inną zaletą Doliny Prądnika, nawet ważniejszą, są piękne widoki. Ale jak każda dolina, również ta się kiedyś kończy a ponieważ nie lubię wracać tą samą drogą w Sułoszowie odbiłem na północ a po dotarciu do Jangrotu rozpocząłem powrót do Krakowa. Trasa powrotna wiodła przez Iwanowice Włościańskie i głównie poruszałem się przez wsie i pola lokalnymi ale asfaltowymi drogami, na których ruch pojazdów był znikomy. Jeśli chodzi o stopień trudności trasa nie należy do zbyt wymagających. Do Sułoszowej teren wznosi się cały czas jednak odbywa się to stopniowo i poza kilkoma wyjątkami nawet nie ma się wrażenia, że jedzie się pod górę. Od Jangrotu trasa wiodła przeważnie w dół, bez większych wzniesień. Na dobrą sprawę najwięcej trudności może sprawiać odcinek między Iwanowicami a Naramą, gdzie na wysokości Damic i Żerkowic teren jest pagórkowaty i sporo jest dość stromych podjazdów. Jeśli chodzi o obiekty zabytkowe to zbyt wiele ich nie ma. Poza tymi w Dolinie Prądnika, na dobrą sprawę są to kościół w Iwanowicach Włościańskich i dwór w Tarnawie, przy czym ten ostatni znajduje w rękach prywatnych i nie jest udostępniony do zwiedzania. Niemniej trasa warta była pokonania gdyż zapewniła trochę ruchu i kontaktu z przyrodą.