Dom Łaskiego znajduje się za Willą Decjusza i jest oficyną pochodzącą w XVII wieku. Znajdują się w nim pokoje gościnne oraz Sala Błękitna. Sala posiada kolebkowo-krzyżowe sklepienie pokryte dekoracjami stiukowo-freskowymi. Prowadzi z niej wyjście na niewielki taras, z którego rozciąga się widok na Park Decjusza i ogród gotycki.
Wzniesiona przez sekretarza króla Zygmunta Starego Willa Decjusza na Woli Justowskiej w Krakowie jest jednym z najpiękniejszych przykładów renesansowej architektury rezydencjonalnej w Polsce. Willa wzniesiona została w 1535 roku przez włoskich budowniczych i wzorowana była na posiadłościach z okolic Florencji i Rzymu. Od XVI do XIX wieku była domem, w którym mieszkały znamienite rody. W trakcie I wojny światowej urządzono w nim koszary wojskowe, podczas II urzędowała tam niemiecka policja. Po wojnie zamieniał się między innymi w oddział gruźliczy, a potem popadła w ruinę. Dziś odremontowana Willa Decjusza stanowi siedzibę Stowarzyszenia Willi Decjusza
Powstały w I poł. XIX w. budynek dworu jest dość charakterystyczny przez swoją wieżyczkę, która niewątpliwie dodaje mu uroku. W latach 80. XIX w. dwór z całym majątkiem zakupiła przybyła spod Lwowa Stanisława Skarbek. Była ona właścicielką dworu do roku 1901, kiedy to odsprzedała go Klasztorowi Kamedułów z Bielan. Po II wojnie światowej majątek został przejęty przez państwo. Dziś budynkiem zarządza Uniwersytet Rolniczy i znajduje się tam Stacja Doświadczalna Instytutu Nauk Weterynaryjnych.
Większy budynek to "Zamek" a przylegający do niego z lewej strony mniejszy budynek ze spiczastym dachem to "Willa Baszta" zwana również „Zameczkiem”, „Rotundą” lub „Odyńcem”. Basztę wybudował według własnego projektu i na potrzeby swojej rodziny znany krakowski architekt Adolf Szyszko-Bohusz. Budowa "Zamku" podjęta została przez Niemców podczas II wojny i miał być luksusowym ośrodkiem wypoczynkowym, przeznaczonym dla pilotów Luftwaffe walczących na froncie wschodnim.
Historia powstania Klasztoru oo. Kamedułów na Bielanach wiąże się z osobą Mikołaja Wolskiego, marszałka nadwornego koronnego, który w 1603 roku sprowadził kamedułów do podkrakowskiego Budzowa i postanowił ufundować im kościół. Miejsca - Srebrna Góra i wieś Bielany, zostały w 1604 roku zapisane na rzecz Zgromadzenia przez Sebastiana Lubomirskiego. W 1605 roku rozpoczęto prace budowlane a w 1610 r. osiedlili się Kameduli. Po katastrofie w 1617roku, kiedy to zawaliła się część kościoła, prace budowlane przejął nowy architekt, pochodzący z Włoch Andrzej Spezza. Świątynia pw. Wniebowzięcia NMP została poświęcona 14 września 1642 roku.
Siedziba Lasockich powstała w wyniku przekształcenia w latach 80 i 90 XIX wieku dawnego folwarku Paulinów na Skałce – parterowej willi z piętrową częścią środkową oraz położonej ukośnie oficyny. Podczas przebudowy willę podwyższono o jedną kondygnację oraz połączono z oficyną parterowym pawilonem - galerią. Obok niej powstała trójkondygnacyjna wieża widokowa, zwieńczona krenelażem. Od frontu miejsce dawnego, drewnianego portyku zajął murowany portyk filarowy z tarasem na piętrze, a w elewacji ogrodowej dobudowano oszkloną werandę. Wszystkie elewacje otrzymały neorenesansowy wystrój.
Z uwagi na prace budowlane odbywające się w otoczeniu byłego Hotelu Forum Bulwar Wołyński jest nieprzejezdny.
Niestety ale w tym miejscu wypada zejść z roweru i go sprowadzić po schodach
świeżo oddana ścieżka jeszcze pachnąca nowością
Radha Govind Society of Poland jest polskim oddziałem międzynarodowej organizacji non-profit Jagadguru Kripalu Parishat, założonej przez Shree Kripaluji Maharaj. Celem organizacji jest szerzenie wiedzy o drodze Świadomości Duchowej Miłości, objawionej w takich świętych pismach hinduskich jak Wedy i Bhagwatam. Mieszczące się w Brzegach pod Krakowem centrum jest miejscem, które stara się przybliżyć wszystkim zainteresowanym bogactwo kultury i duchowości Indii.
Świątynia została wzniesiona w latach 40. XVIII w. (od 1742 do 1747 r.). Kościółek kilkakrotnie był remontowany i nieznacznie przerabiany, m.in. po zniszczeniach z 1914 r.
Kościółek jest drewniany, salowy z chórem muzycznym ponad głównym wejściem, bez wieży, jedynie z sygnaturką na dachu. Obok kościoła znajduje się wolno stojąca drewniana dzwonnica.
Kopiec Grunwaldzki powstawał w latach 1910 -1915. Znajduje się on na skarpie Wężowej Góry (211,8 m n.p.m.) skąd według legendy miał wyruszyć do Krakowa król Jagiełło z uroczystą procesją po zwycięstwie pod Grunwaldem. Kopiec ma 14 metrów wysokości a średnica podstawy ma 30 metrów.
Kościół parafialny w Niepołomicach został wzniesiony w latach 1350-58 z fundacji króla polskiego Kazimierza Wielkiego. Należał do grupy tzw. dwunawowych kościołów kazimierzowskich obok Wiślicy, Stopnicy i Szydłowa. Jednak jego pierwotny dwunawowy, halowy układ został zatracony w końcu XVII w. Obecnie jest to budowla gotycka, z fragmentami renesansowymi i barokowymi. Kościół jest pierwszą znaną budowlą z okresu początku Niepołomic.
Niepołomicki ratusz jest budowlą neogotycką wybudowaną w 1903 jako siedziba władz miejskich. Zaprojektował go Jan Sas Zubrzycki.
XIV-wieczny Zamek Królewski był rezydencją obronną. Z zamku obronnego na królewską rezydencję wypoczynkową przebudowywali niepołomicki zamek Zygmunt Stary i Zygmunt August. To za sprawą tego ostatniego budowla uzyskała charakter renesansowy. Od połowy XVII w. zamek stracił swoją królewską rangę i zaczął podupadać. dopiero na początku lat 90 XX wieku, kiedy zamek stał się własnością gminy, przystąpiono do kompleksowych prac renowacyjnych.
Zespół tworzy 14 zbiorników wodnych o łącznej powierzchni 86 hektarów. Powstały one w starym zakolu Wisły, w miejscu gdzie w latach 50. i 60. XX wieku przedsiębiorstwo Krakowskie Zakłady Eksploatacji Kruszywa wydobywało żwir na budowę Huty im. Lenina. Są to typowe bagry, czyli wyrobiska zalane po zakończeniu wydobycia, przez płytko zalegające wody gruntowe. Od Wisły odgradza je tylko wał przeciwpowodziowy. Zbiorniki nie mają nazw, są jednak numerowane. Największym z nich jest akwen 1 na którego brzegu znajduje się plaża i kąpielisko.
Dwór wzniesiony na przełomie XVIII i XIX w.. Jest to parterowa budowla murowana w układzie dwutraktowym. Od strony południowej posiada portyk kolumnowy a od północy ryzalit. Dwór jest przykryty wysokim dachem czterospadowym. Zdewastowany budynek został odbudowany w drugiej połowie lat 80-tych i ma w nim siedzibę Oddział Muzeum Archeologicznego w Nowej Hucie
Dwór późnorenesansowy z 1603 r., zbudowany na polecenie Jana Branickiego, zaprojektowany prawdopodobnie przez Santiego Gucciego, zdobiony przez artystów włoskich, Zwany także lamusem, ponieważ Braniccy porzucili go na rzecz zbudowanego potem obok (niezachowanego) „dworu polskiego”. Istniejący dwór ma trzy kondygnacje i został zbudowany na planie prostokątna o wymiarach 12 × 10 metrów. Zwieńczony jest renesansową attyką, o ścianach zdobionych dekoracją sgraffitową i renesansowej kamieniarce. Zajmowany obecnie przez oddział Muzeum Archeologicznego.
Kościół został wybudowany w latach 1800–1806 z fundacji ówczesnych właścicieli Pleszowa książąt Czartoryskich, wyposażony staraniem następnego właściciela - Wincentego Kirchmayera.
Kościół wzniesiono w stylu klasycystycznym, w bryłę kościelną wkomponowano wieżę, którą w 1929 r. podwyższono do wysokości 20 metrów i nakryto nowym dachem. We wnękach fasady znajdują się figury św. św. Piotra i Pawła.
W 1829 r. Kirchmayerowie wybudowali pałac jednak bankructwo zmusiło ich pod koniec XIX w. do sprzedaży dóbr w tym pałacu. Od tego czasu wielokrotnie zmieniali się właściciele i przeznaczenie pałacu. M.in. Budynek dzierżawili salezjanie którzy założyli nowicjat a od 1929 r. do lat 50 prowadzony był sierociniec przez siostry zakonne.
W 1986 r. budynek przejął szpital psychiatryczny a od 1992 r. pałac stanowi siedzibę stowarzyszenia MONAR. Obecność osób postronnych jest niemile widziana a zwłaszcza robienie zdjęć.
Kopiec Wandy ma kształt ściętego stożka o wysokości około 14 metrów. Jego średnica u podstawy wynosi okolo50 metrów. Wierzchołek wznosi się na wysokości 238 m n.p.m. Według legendy nazwa wsi wywodzi się od mogiły Wandy. Prehistoryczne usypisko Kopiec Wandy wraz z Kopcem Krakusa tworzą parę najstarszych budowli na trenie dzisiejszego Krakowa. Oba zbliżone są do siebie wymiarami i kształtem. Należą do największych usypisk prehistorycznych na ziemiach polskich. Do dziś nie ustalono ostatecznie czasu powstania jak i przeznaczenia obu kopców. Współcześnie panuje przekonanie, że oba kopce powstały w VII wieku naszej ery, a więc w czasach osadnictwa słowiańskiego.
Kościół zbudowany został w latach 1633-1648 w Jaworniku, miejscowości położonej około 30 km na południe od Krakowa. Uszkodzony znacznie w 1982 r. w czasie wichury kościół postanowiono rozebrać, ale ostatecznie zabytek został przeniesiony do Krakowa-Krzesławic i tu w latach 1984-1997 odbudowany. Zrekonstruowano m.in. drewnianą wieżę-dzwonnicę, więźbę dachową, zakrystię i przedsionek, oszalowano ściany zewnętrzne, a dachy pokryto gontami.
W 1876 roku Krzesławice zakupił, z przeznaczeniem na swoją letnią siedzibę, Jan Matejko. Po nabyciu wsi Matejko przebudował istniejący dwór nadając mu styl gotyku nadwiślańskiego. Zaprojektował istniejący do dziś ganek oraz dobudował do niskiego parterowego budynku pokrytego dachem dwuspadowym, gontowym, obszerną pracownię.
4.9
Najciekawsze
Najnowsze
W pobliżu
Rower 
Rower górski 
Rower szosowy 
Rower turystyczny 
Pieszo 
Bieganie 
Turystyka górska 
Piesza wycieczka 
Nordic Walking 
Moto 
Samochód 
Motocykl 
4x4 
Woda 
Kajak 
Żeglarstwo 
Inne jednostki pływające 
Zima 
Narty biegowe i śladowe 
Ski Tour 
Narty zjazdowe i snowboard 
Łyżwy 
Pozostałe 
Paralotnia 
Konno 
Samolot 
Rolki 
Hulajnoga 
Inne 
PRO
Skomentuj