MALOWNICZY WSCHÓD Pałace i parki podworskie

W XV w. Dorohuska (takiej nazwy również używano) wraz z pobliską Wólką Okopską i Świerżami otrzymał z rąk królewskich Wołczek Rokutowicz. Po nim właścicielami Dorohuska zostali Spinkowie, a następnie Orzechowscy, którzy zbudowali tam dwór obronny. W 1550 r. urodził się w nim znany arianin - Paweł Orzechowski. W 1680 r. Dorohusko przeszło w ręce rodziny Gołuchowskich, a w XVIII w. stało się własnością rodziny Suchodolskich. Michał Maurycy Suchodolski założył w pobliżu wsi osadę miejską, której w 1750 r. król August III Sas nadał prawa miejskie.

W 1752 r. na wysokim brzegu Bugu, na miejscu dawnego dworu obronnego Orzechowskich, wznieśli okazały pałac otoczony parkiem. Miejscowa tradycja głosi, że w tym miejscu był zbór ariański, do którego dobudowano pałac, a ośmioboczny salon z kamienia jest właśnie tym zborem. W 1792 r., w czasie wojny w obronie Konstytucji 3 maja, major Krasicki, dowodzący oddziałami polskimi rozlokowanymi w rejonie Dorohuska, ustawił tu baterię artylerii. W wyniku wymiany ognia artyleryjskiego doszło do spalenia osady i zabudowań dworskich.

W 1831 r., w czasie powstania listopadowego, przez Bug pod Dorohuskiem przeprawił się oddział jazdy polskiej pod dowództwem pułkownika Karola Różyckiego, po czym zaatakował obóz wojsk rosyjskich pod Uchaniami.

W 1930 roku majątek ziemski należał do Aleksandry Mari z Jałowieckich Orsetti. Do 1934 roku folwark Zamieście dzierżawiony był przez rodzinę Englertów. Właściciele natomiast mieszkali w pobliskich Świerżach. Po sprzedaży dób rodzina Orsettich pozostawiła sobie folwark Zamieście i w 1934 roku osiedliła się tutaj na stałe.

We wsi znajduje się dwór otoczony parkiem. Założenie dworskie datuje się na lata dwudzieste XX wieku. Dwór wystawiony został na północ od oddalonego o około 150 metrów folwarku. Budynek jest parterowy z facjatą i wzniesiony na planie prostokąta, murowany i częściowo podpiwniczony. Elewacja frontowa jest siedmioosiowa z czterokolumnowym portykiem ustawionym w linii elewacji. Jego wnętrze jest dwutraktowe.

Podczas II wojny światowej budynek dworu zajmowała niemiecka straż graniczna, natomiast rodzina właścicieli mieszkała w małej oficynie, usytuowanej tuż przy dworze, w miejscu obecnej murowanej komórki. W latach pięćdziesiątych budynek dworu przejęty został przez służbę zdrowia i był użytkowany jako izba porodowa. W latach sześćdziesiątych budynek przebudowano, dodając od strony ogrodowej przeszklony ganek i zmieniając pokrycie dachowe z gontu na blachę. Poprzez dobudowanie ścian działowych z luksferów oraz zamurowanie niektórych otworów drzwiowych został zmodyfikowany układ pomieszczeń. Budynek jest dwukondygnacyjny ze strychem, częściowo podpiwniczony.