Kościół z 1767 r. jest budowlą orientowaną, murowaną z kamienia, otynkowaną. Na plan kościoła składa się trójprzęsłowa nawa z przytykającą do niej kwadratową wieżą o trzech kondygnacjach oraz krótkie, jednoprzęsłowe, półkoliście zamknięte prezbiterium. Od strony północnej do prezbiterium dostawiona jest zakrystia. Na wieży, wśród dzwonów z okresu międzywojennego, wisi dzwon półmetrowej średnicy pochodzący z 1702.
Dzwonnica z początku XX w. z ufundowanym w 1924 r. przez rodaków ze Stanów Zjednoczonych dzwonem, uruchamianym codziennie na Anioł Pański oraz przed Mszą świętą.
W górnej części wsi znajduje się drewniana kaplica stylizowana na kształt starszych świątyń orawskich. Budowa kaplicy rozpoczęła się w roku 2006 i trwała aż do 2010 roku.
Obecny kościół wybudowano w latach 1825 - 1831, związane to było z utworzeniem samodzielnej parafii we wsi. Jest on orientowany, murowany. Jednonawowy, z węższym, zaokrąglonym prezbiterium i czworoboczną wieżą od zachodu. Hełmy wieży i wieżyczki na sygnaturkę są baniaste. Wewnątrz przykryty jest stropami.
Przy sprzyjającej pogodzie droga z Odrowąża do Piekielnika jest bardzo dobrym miejscem do podziwiania Tatr. Niestety podczas tej wycieczki widoczność była bardzo kiepska
Pierwszy kościół w Piekielniku został wzniesiony w 1749 roku natomiast obecny powstał w 1878 roku, Sylwetka jednonawowego kościoła w Piekielniku, o węższym prezbiterium i wieżowej fasadzie jest typowa dla świątyń powstających w tym czasie na terenie całej Galicji. Niektóre elementy konstrukcji tej budowli i jej dekoracji pozwalają szukać źródeł inspiracji w architekturze neogotyckiej.
jadąc z góry aż prosi się aby jazdę kontynuować gładką asfaltową drogą. Niestety asfaltowa droga jest ślepa a droga przelotowa, którą należy jechać, trochę wbrew logice, jest zdecydowanie gorsza, kamienista i wyboista. Wskazane jest zwolnić przed zjechaniem na nią.
dzwonnica znajdująca się w osiedlu Studzionki przy drodze z Orawki do Podszkla pochodzi z XIX w.
Założona około 1690 r. farbiarnia funkcjonowała do końca XIX w. Przy użyciu batiku tkaniny były zdobione przez farbiarzy ornamentami roślinno-geometrycznymi. Z tkanin tych szyta była odzież codziennego użytku, stroje regionalne, pościel itp. Pierwotnie mieścił się tutaj skład soli na szklaku handlowym z Węgrami. Budynek w swojej historii był też cukiernią, restauracją dla letników, szkołą, biblioteką, mieszkaniem a ostatnio stolarnią.
Kościół wzniesiono w latach 1650–59. Budowla o konstrukcji zrębowej pokryta została gontem. Do prezbiterium dostawiono w 1728 r. murowaną kaplicę Matki Boskiej Bolesnej. Kościół wyróżnia się bogatą polichromią z 2. poł. XVII w. oraz z 1771 r. , która pokrywa ściany i częściowo sprzęty. Składa się ona z szeregu cyklów, z których najpiękniejszymi są cykl 12 malowideł ze scenami z życia św. Jana Chrzciciela oraz sceny Dekalogu. Warto obejrzeć późnobarokowy ołtarz główny z Pietą oraz figurami św. św. Wojciecha i Stanisława.
dzwonnica z końca XIX w., jedna z trzech dzwonnic w Jabłonce
Wzniesiony w latach 1762-1770 kościół jest orientowaną, murowaną świątynią w stylu barokowym. Kościół posada jedną nawę, z węższym prezbiterium zamkniętym półkoliście. Nawa posiada trzy przęsła. Świątynia z przodu charakteryzuje się wyniosłą wieżą na planie kwadratu, nadbudowaną i nakrytą baniastym dachem hełmowym w 1798 roku. Budowla obecnie posiada wyposażenie w stylu neobarokowym.
W budynku na polanie znajduje się informacja turystyczna, można także odpocząć, kupić napój, przekąski czy lody. Jest to też miejsce w którym przecinają sie szlaki z północy na południe i ze wschodu na zachód
Park Etnograficzny został udostępniony do zwiedzania w 1955 r. Jednak jego historia sięga 1937 r. kiedy to Skarb Państwa stał się właścicielem działki o powierzchni 4 ha, na której stał dwór z 1784 r. z zabudowaniami gospodarczymi i parkiem. Darowizny dokonali Sandor Lattyak (Łaciak), ostatni spadkobierca rodziny Moniaków, i jego siostra Joanna Wilczkowa, po śmierci której w 1951 r. przystąpiono do organizacji skansenu. Został zachowany charakter starodawnego osiedla dworskiego. Powstało tu także muzeum, ukazujące kulturę całej polskiej Orawy.
Drewniana dzwonnica loretańska z końca XVIII w. zwieńczona kształtnym dachem namiotowym i pokryta gontem, z dzwonem odlanym w 1785 r.. Wewnątrz znajduje się kilka świętych obrazów, oleodruków. Dzwonnica ta znajduje się na terenie dawnego, niewielkiego cmentarza.
Poprzedni most został całkowicie rozebrany i trwa budowa nowego
Skomentuj