Prielom Hornadu - Tomasovsky Vyhlad - Klastorisko - Maly Kysel

Kontynuując podróż z Tatrzańskiej Kotliny, teraz zmierzamy do właściwego celu majówki mijając jeszcze naszą kochaną Łomnicę… -foto89

Odbijamy w lewo na Poprad i zmierzamy D1 w kierunku Słowackiego Raju, pozostawiając Tatry w tyle. –foto95

Po niecałych 30 minutach wjeżdżamy do miejscowości Hrabusice i tym samym docieramy pod nasz pensjonat. Wieczorem zdążają się jeszcze różne cuda i zabawne sytuacje, od szukania czynnej restauracji po znalezienie otwartego sklepu, tudzież w ogóle sklepu 13km dalej ;) Welcome to Hrabusice! –foto96

Po czwartku pełnym wrażeń, wstajemy w piątek przed 6:00, by udać się na eksplorowanie krainy zwanej Słowackim Rajem. Po wyjściu z kwatery wita nas przepiękny widok Tatr, który jest iskierką na tym odludziu, a my rozpoczynamy wędrówkę szlakiem zielonym. –foto101, 117

Zmierzamy żwawym krokiem do krzyżówki i po niecałych 25 minutach docieramy do początku Przełomu Hornadu. Zmieniamy szlak na niebieski i zadowoleni podążamy w nieznane. –foto120

Idziemy wąską ścieżką przez las i obserwujemy pierwsze promienie słońca odbijające się w tafli Hornadu. Szum rzeki cały czas towarzyszy naszej wędrówce, podczas gdy my pokonujemy pierwsze „utrudnienia”. –foto127

Póki co droga jest trochę monotonna i czekamy na jakieś konkrety. W końcu po 45 minutach trafia się coś ciekawszego, co widzieliśmy na internetach. –foto132, 143

Teraz już co kawałek pojawiają się podesty przy skale. Niby asekurowane łańcuchami, ale niektóre nie są zbyt stabilne. –foto148

Po kwadransie przechodzimy mostem na druga stronę Hornadu, a jednostajność spaceru lasem, umila nam śpiew ptaków. –foto156, 159

Po czasie 0,5h docieramy do pierwszej odnogi szlaku wiodącego do Rokliny Klastorskiej. My jednak idziemy dalej wzdłuż Hornadu, gdzie czeka na nas wiszący i chwiejący się most. –foto166

W dalszej części ścieżka prowadzi raz w górę, a raz w dół. Ciągła wędrówka lasem nas nuży, a Hornad sam w sobie też nie jest niczym szczególnym. Niestety z każdym krokiem droga co raz bardziej przestaje nam się podobać. To sobie ponarzekałam ;) A co! Wciąż to samo na szlaku: raz łańcuch, raz podeścik, a raz mostek… –foto185, 187

Znudzeni i głodni myślimy tylko o tym, by dotrzeć do naszego celu – na Tomasovsky Vychlad.
No i po łącznie 3h maszerowania jesteśmy na miejscu. Jeszcze tylko przed nami ostre 15-minutowe podejście i możemy odpocząć. –foto190

Zielone wzgórza prezentują się iście wiosennie, no i nawet pojawiają się ludzie. Niestety na szczycie (680 mnpm) jest zimno i wieje co nie pozwala nam w pełni cieszy się „zdobyczą”. –foto196

Po 30 minutach posiadówy rozpoczynamy zejście, a następnie wkraczamy na niebieski szlak do Klastoriska. Przed nami niemiła niespodzianka. Czeka nas wstrętne podejście, które wysysa z nas całą energię, którą przed chwilą doładowaliśmy. A miało być tak pięknie… Szczyt Klastoriska ma 839mnpm i zdecydowanie nas wykańcza. Po godzinie męczarni zdobywamy szczyt, a na Endo wybija 15 kilometr. –foto213

Kolejny odpoczynek czeka nas w chacie Klastorisko, gdzie musimy podjąć decyzję o dalszych planach. Po drodze jeszcze dostrzegamy w oddali Hrabusice. –foto215

Gdy w końcu siadamy na postoju, mamy niemały dylemat. Na liczniku prawie 16km i jeśli zdecydujemy się zrealizować pierwotny plan, to jesteśmy dopiero w połowie drogi. Jeśli jednak postanowimy już wracać to czeka nas dłuuugie i ciche popołudnie na odludziu zwanym Hrabusicami… Ciężka decyzja, hmmm… Jednogłośnie ruszamy niebieskim szlakiem na Mały Kysel, zataczając tym samym większą pętlę. –foto220

Wejście do doliny jest krótkie i już po chwili czeka nas tym razem miła niespodzianka: Obrovsky Vodospad –foto221, 226

Pierwsza drabinka na wyjeździe zaliczona, więc czym prędzej w nieco lepszych nastrojach podążamy dalej. Robi się całkiem ładnie i zdecydowanie nie żałujemy swojej decyzji. –foto232

Za moment ukazuje się następny wodospad, który zrasza nas niczym prysznic. –foto246

Niestety po ostatniej drabince z bali to już koniec atrakcji na dziś, a nas czeka monotonne wyjście z doliny. –foto253

45 minut powłóczymy nogami i w dodatku musimy iść pod górę. Już sporo przeszliśmy, a przecież jeszcze trzeba zejść do wsi. Na krzyżówce zdecydowanie tętni życie, ale ogólnie na szlakach nie było wielu turystów. Znajdujemy żółte znaki, którymi zaczynamy zejście, by potem zmienić je na czerwone. Po łącznie 1,5h docieramy wykończeni do domu. Wybija 32km i marzymy o ciepłym obiedzie i zimnym piwie… I w takim klimacie kończymy piątkowy dzień.

A.N.
Całość w przejrzystej formie na blogu:
http://gorymywaytoheaven.blogspot.com/2015/05/raj-day-one-przeom-hornadu-may-kysel.html