Wrocław - Mietków - Ślęża - Wrocław

Trasa na cały dzień amatorskiego pedałowania. W przytłaczającej większości po asfalcie, ale zdarzyły się również fragmenty leśno - polno - błotno - szutrowe, więc polecam rower z oponą grubszą od parówki.
Część drogi do Mietkowa prowadziła przez malownicze (szczególnie o poranku) pastwiska nad Bystrzycą. Napotkana rogacizna nie wykazywała przesadnego zainteresowania moją osobą.
Po okrążeniu zalewu ruszyłem w stronę Ślęży. W niedzielny poranek ruch na drodze był znikomy, ale jak pamiętam, w dzień powszedni kręci się tam dużo ciężarówek z kruszywem.
Drogę powrotną planowałem przebyć w części niebieskim szlakiem turystycznym pieszym, w który to "wpiąłem" się w Starym Zamku. Byłem ciekaw, czy od 2013 stał się mniej pieszy, a bardziej przejezdny. Nie stał się.
Gdzieś tak kilometr za Zachowicami wpadłem w trawę po pachy, która szybko nawinęła się na wielotryb, korby itp. W dodatku co chwila zsuwałem się w koleinę i zawisałem na pedałach. Gdy wreszcie przedarłem się przez zarośnięte pole, dotarłem do błotnistej drogi leśnej.
Rada: w Zachowicach odbić w lewo i w Stradowie "wbić" się w zielony szlak rowerowy (szlak bielika).
Ja jednak z uporem maniaka dalej brnąłem pieszym szlakiem niebieskim i za Krobielowicami, po zjechaniu z drogi 346 do lasu, miałem powtórkę z rozrywki. Najpierw błoto, potem jazda skrajem zaoranego pola, aż wreszcie szarpanie roweru przez zarośla i gałęzie. Na szczęście udało mi się (przypadkiem) odnaleźć wspominany szlak bielika (tak dowiedziałem się o jego istnieniu) i nim to właśnie podążałem dalej do Kątów Wrocławskich. Dalsza część trasy minęła bez przygód.