Budowa murowanego kościoła w stylu barokowym miała miejsce w latach 1625-56. Jednonawowy kościół otrzymał stosunkowo skromne wyposażenie. W latach 1703-08 dobudowano niedużą kaplicę, w której umieszczono słynący łaskami obraz "Ecce Homo". W 1897 r. ówczesny gwardian, Stefan Podworski dobudował 55-metrową wieżę. Alwerni nigdy nie zaliczano do wielkich konwentów. Zwykle mieszkało tu kilkunastu zakonników. Wykorzystywano również klasztor jako miejsce kuracyjne dla chorych zakonników. Po II wojnie światowej przez pewien czas istniał tu nowicjat dla braci zakonnych.
Niewielki Rynek w Alwerni powstał pod koniec XVIII wieku, wkrótce potem, jak sama Alwernia powstała przy klasztorze w XVIII wieku. Duży, prostokątny rynek był niegdyś głównym placem targowym miasta i centrum życia mieszkańców. W latach 50. XX w. posadzono na nim drzewa i wytyczono ścieżki. Obecnie ma on charakter kameralnego parku miejskiego. Niegdyś cały rynek otaczały drewniane domy z podcieniami wspartymi na rzeźbionych słupach. Obecnie zdecydowaną większość stanowią murowane domy wybudowane w XIX i XX wieku.
W latach 1855-1860 wykopano w tym miejscu głęboką na 70 metrów studnię, którą jednak przestano użytkować po tragicznym wypadku utonięcia. Dopiero około 1895 r. po oczyszczeniu ponownie była czynna. Wodę wydobywano elewatorem (kubełki umieszczone na linie) napędzanym ręczną korbą. W 1935 r. zainstalowano w studni pompę elektryczną. Na początku lat czterdziestych zamontowano hydrofor i pojawiła się pierwsza sieć wodociągowa, którą c z czasem rozciągnięto na całą okolice rynku. Pod koniec lat siedemdziesiątych, po wybudowaniu obok starej szkoły hydroforni i studni głębinowych w Brzezinach, zaprzestano eksploatacji tej studni.
kapliczka zbudowana została około 1853 roku. Ufundował ja, co jest rzadkim zjawiskiem, Żyd Grünbaum, współwłaściciel kopalni glinki w Mirowie. Została wzniesiona na planie prostokąta, nakrywa ja dach dwuspadowy. Mogą w niej być odprawiane msze święta. Wewnątrz barokowo-ludowy ołtarzyk z obrazem Przemienienia, dawne lichtarze oraz dewocyjne obrazy. Budowlę otaczają piękne stare dęby - pomniki przyrody
Obecny kościół murowany pw. św. Marcina powstał na miejscu drewnianego w roku 1762. Kościół jest późnobarokowy, murowany, sklepiony, jednonawowy, z wieżą zwieńczoną baniastym hełmem częściowo wtopioną w elewację zachodnią. W latach 1898-1899 dobudowano po stronie wschodniej nowe prezbiterium i transept. Wnętrze zdobi modernistyczna polichromia z 1910 r. - szkoła pracowni Wyspiańskiego.
muzeum znajduje się u podnóża zamku Lipowiec. Pierwsze obiekty postawiono w 1969 r., skansen zwiedzać można było od 1973 r. Na obszarze 5 ha rozmieszczono 23 obiekty budownictwa drewnianego Krakowiaków Zachodnich, z terenów położonych na zachód od Krakowa. Najważniejszymi obiektami są XVII wieczny kościół z Ryczowa i XVIII wieczny dwór z Drogini, w których co roku odbywają się koncerty muzyki kameralnej. Pośród ekspozycji na uwagę zasługują także oryginalne sprzęty codziennego użytku, warsztaty rzemieślników ludowych oraz klasa szkolna.
kościół z Ryczowa z 1623 r. pw. Podwyższenia Krzyża Świętego, utrzymany w typie budowli gotyckiej, posiada oryginalne wyposażenie. W kościele odprawiane są okolicznościowe nabożeństwa towarzyszące ceremoniom ślubnym i tradycyjnym obrzędom.
dwór z Drogini z 1730 r., drewniany z zewnątrz otynkowany gliną i bielony. Należał do zamożnej, szlacheckiej rodziny Bzowskich. Wnętrze zostało dostosowane do potrzeb działalności muzealnej, w której urządzono stałą ekspozycję "mieszkanie zamożnej rodziny szlacheckiej" pokazane w okresie od połowy XIX wieku do 1945 r. We dworze znajduje się również sala wystaw czasowych i konferencyjna.
kościół w Mętkowie został zbudowany w XVIII wieku z drzewa modrzewiowego jednakże pierwotnie pełnił funkcję kościoła w Niegowici. Do Mętkowa został przeniesiony w 1973 r. Powstała na planie prostokąta świątynia ma charakterystyczną dla stylu podkarpackiego zrębową konstrukcję. Wewnątrz znajdują się trzy barokowe ołtarze. W kościele tym, jak stał jeszcze w Niegowici, swoją pierwszą posługę kapłańską pełnił ks. Karol Wojtyła, późniejszy papież Jan Paweł II.
Tuż obok kościoła w 1973 r. zbudowano wolnostojącą, dwukondygnacyjną, murowano-drewnianą dzwonnicę z kaplicą św. Józefa na wzór dzwonnicy z Niegocici.
Obiekt zwany Domem Urbańczyka jest pełną uroku willą miejską, zbliżoną architektonicznie do niewielkich dworków przełomu XIX i XX wieku. Został zbudowany pod koniec XIX wieku przez Franciszka Urbańczyka, powiatowego budowniczego współtwórcy planu „upięknienia” Chrzanowa z 1838 roku. Po przeprowadzeniu kapitalnego remontu został w 1985 roku udostępniony jako obiekt muzealny, miejsce wystaw okazjonalnych, spotkań i koncertów. W niewielkim ogrodzie powstało miniaturowe muzeum geologiczne z kolekcją między innymi skamieniałych pni drzew.
O murowanym kościele pisał już Jan Długosz, ale nie przekazał kto i kiedy go wybudował. Możliwe, że kościół postawiono w 1429. W połowie XVI wieku do gotyckiego prezbiterium i nawy dobudowano południową kaplicę, a w wieku XVII od strony północnej postawiono kaplicę św. Stanisława. Pod kościołem znajdują się cztery podziemia, w których chowano wybitnych mieszczan. Dzisiejszy kształt nadano kościołowi w latach 1912-1914. Z dawnego kościoła pozostało prezbiterium i kaplica św. Stanisława.
Dwór wraz z przynależnym doń terenem zakupili w 1920 r. Zieleniewscy. Przeprowadzili remont zaniedbanego budynku oraz dokonali jego przebudowy. Po wojnie pozostał on w rękach Zieleniewskich, lecz na parterze dworu rezydowały różne instytucje. W 1983 r. właścicielem dworu stała się Gmina Trzebinia, która przeprowadziła prace renowacyjne. Dwór odzyskał dawną świetność i mieści dzisiaj w piwnicach restaurację i kawiarnię, na piętrach pokoje hotelowe, a w dawnej kaplicy muzeum regionalne. Działa tutaj również powołana w 1996 r. instytucja kultury „Dwór Zieleniewskich”, organizująca koncerty, wystawy, warsztaty i spotkania ze znanymi osobami.
Pałac w Młoszowej to obiekt powstały w połowie XIX wieku na obszarze dawnego dworu Młoszowskich. Za twórcę budowli uważa się Juliusza Florkiewicza, dzięki któremu z niewielkiego dworku powstał piękny kompleks pałacowy.
Pałac był kilkakrotnie przebudowywany a do najciekawszych elementów kompleksu należą : neogotycka kaplica pałacowa, Bastion Belwederski i Brama Krakowska. Pałac położony jest w otoczeniu zabytkowego parku, obecnie budowla znajduje się w rękach Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie i nie jest udostępniony zwiedzającym.
Skałka z daleka przypomina ruiny zamku, ale tak naprawdę jest skałą, powstałą na dnie ciepłego, triasowego morza ok. 215 milionów lat temu ze szczątków glonów i liliowców. Nazywa się je dolomitem diploporowym. Niestety niechętnie tworzy on ostańce. Dość wspomnieć, że najbliższe Trzebini skałki z tego materiału znajdują się we...Włoszech i są to słynne Dolomity. Ze skałką związanych jest wiele podań w tym to, że znajdują się pod nią podziemne tunele i korytarze łączące Zamek w Lipowcu, z zamkami leżącymi na Jurze Krakowsko- Częstochowskiej m.in. w Ogrodzieńcu czy Rabsztynie.
Budowa kościoła rozpoczęła się w I połowie XVI wieku i trwała do 1576 roku. W 1605 roku kościół został konsekrowany. W ciągu wieków jego architektura i wystrój wielokrotnie ulegały przekształceniom i uzupełnieniom. Na kościele znajduje się sygnaturka kształtu barokowego, a także dzwon wykonany w 1850 r.
W 1832 roku został wzniesiony barokowy pałac z inicjatywy Wincentego hrabiego Szembeka. Na przełomie XIX/XX wieku majątek zakupił hrabia Adam Starzeński, który w latach 1900-1901 przebudował pałac, nadając obiektowi dzisiejszy wygląd. Objęła ona m.in. adaptację wnętrza, niewielką dobudowę od zachodu, nowe ukształtowanie elewacji oraz dachy łamane z facjatami i lukarnami.
Po II Wojnie Światowej w dworze działało Technikum Rachunkowości Rolniczej, które istniało do 1953 r. Następnie obiekt został przekazany na cele opieki społecznej. W 1954 r. utworzono w nim Zakład Specjalny dla Umysłowo Upośledzonych, Niezdolnych do Pracy Kobiet, który następnie przekształcono w Dom Pomocy Społecznej.
Skomentuj