Kościół parafialny zbudowany przed 1393 rokiem w miejscu starszego. W 1836 roku restaurowany przez Annę z Tyszkiewiczów Potocką-Wąsowiczową według projektu Franciszka Marii Lanciego. W latach 1956–1973 ponowna zmiana układu wnętrza
Zamek pierwotnie o cechach obronnych, książęcy z 1445 r. W późniejszym okresie przebudowany na rezydencję magnacką. Gruntownie odrestaurowany przez Potockich w 1836 r. według projektu F.M. Lanciego. W latach 1964-1973 gruntownie odrestaurowany. Po procesie spadkowym na początku 2013 roku zamek został odzyskany przez ród Potockich.
Dwór w Rudzach został wzniesiony w drugiej połowie XVIII wieku prawdopodobnie przez Jana Biberstein-Starowieyskiego. Jest budynkiem murowanym z cegły, tynkowanym. Założony na planie prostokąta, z trzema wydatnymi ryzalitami od ogrodu i płytkim ryzalitem pozornym na osiach środkowych elewacji frontowej (zachodniej).
Stawy Przyręb (Stawy Przeręb) jest to kompleks złożony z 23 stawów zajmujących 461 ha powierzchni. Zbiorniki powstały najprawdopodobniej w XIV w., a ich aktualny kształt pochodzi z lat 1960–90, kiedy większość stawów wyremontowano. Część z nich pogłębiono usypując wyspy, niektóre podzielono na mniejsze (np. Góreczniki). W porównaniu z pozostałymi kompleksami, tutejsze zbiorniki są silnie zarośnięte szuwarami i roślinnością wodną. Miejsce to słynie w Polsce z występowania populacji kotewki orzecha wodnego, grzybieńczyka wodnego oraz bogactwa ptaków wodno-błotnych.
Na terenie Dworów Drugich znajduje się kanał żeglugowy mający w przyszłości umożliwić żeglugę Wisłą od Oświęcimia do Krakowa i Gdańska. W 1993 roku wybudowano tu stopień wodny wraz ze śluzą na styku Dworów i Dworów Drugich.
Kaplica zbudowana została na pocz. XIX w. Jest budowlą klasycystyczną, murowaną z cegły, potynkowaną, wzniesioną na planie okręgu, nakrytą baniastą blaszaną kopuła. Ściany na zewnątrz podzielone są siedmioma pilastrami jońskimi podpierającymi belkowanie. Wnętrze jednoprzestrzenne, zabezpieczone masywną ozdobną, metalową kratą ozdobioną uskrzydlonymi główkami aniołków. Pod posadzką mieści się krypta z pochówkami członków rodziny Hallerów.
Zespół kościoła i klasztoru Salezjanów był do 1782 r. własnością dominikanów. Skasowany wówczas klasztor chlubił się ponad 500-letnią historią. Salezjański kościół pw. Matki Bożej Wspomożenia wiernych jest dawnym kościołem klasztornym Dominikanów pw. Świętego Krzyża, wielokrotnie przebudowywanym od XIV w. Jedyną pozostałością dawnego klasztoru jest kaplica św. Jacka Odrowąża, przebudowana w 1594 r. z gotyckiego kapitularza.
Ratusz powstał w latach 1872-1875. Budynek posiada historyzujące cechy stylowe, głównie neogotyckie. W okresie 1975-1939 mieściła się tu siedziba władz miejskich Oświęcimia a obecnie – Oddział Muzeum Zamek z wystawą: „W przestrzeniach historii. Dzieje miasta Oświęcimia”.
W budynku dawnego ratusza mieści się też Miejski Punkt Informacji Turystycznej
Kamienica Ślebarskich (Dom Ślebarskich) to późnoklasycystyczny, jednopiętrowy budynek zbudowany na rzucie litery L, o 15-osiowej elewacji frontowej. Gmach z ozdobnym gankiem wspartym na kolumnach, wybudowany ok. 1830 przez Michała Ślebarskiego, do końca XIX wieku był własnością rodziny Ślebarskich. Obecnie mieści się tu siedziba sądu.
Niby sieciówka ale muszę przyznać, że obsługa była wyjątkowo szybka i miła.
Po północnej stronie Rynku wznosi się trójnawowy kościół parafialny pw. Wniebowzięcia NMP, zbudowany na początku XV w., z czasem wielokrotnie przebudowywany i modernizowany (1529, 1563, 1681 i 1863 r). Do cennych zabytków należy marmurowa chrzcielnica z 1613 r.
W sąsiedztwie kościoła znajduje się odrestaurowana w 2000 r. synagoga stowarzyszenia religijnego Chewra Lomdei Misznajot (Bractwa Studiujących „Misznę”, wybudowana w okresie międzywojennym
zamek w Oświęcimiu
Budowla wzniesiona w średniowieczu na szczycie wzgórza, na prawym brzegu rzeki Soły w Oświęcimiu.
Zamek składa się ze zbudowanej pod koniec XIII-wieku wczesnogotyckiej wieży typu bergfried oraz dwukondygnacyjnego, podpiwniczonego budynku wzniesionego na planie prostokąta (stare skrzydło zamku z początku XVI wieku) i łącznika z lat 1929–1931 wybudowanego na miejscu starszej zabudowy. Znaczną część fortyfikacji zabrała – zmieniająca przez wieki swój bieg – rzeka.
Budowę kościoła pw. Trójcy Przenajświętszej w Bobrku rozpoczęto w 1798 r. Świątynia została poświęcona 1804 r, jeszcze przed ukończeniem samej budowy w roku 1810.
Kościół jest obiektem orientowanym, murowanym, jednonawowym, potynkowanym, nakrytym dachami wielopołaciowymi. Nad wejściem w fasadzie znajduje się trójkątny fronton z Okiem Opatrzności i tarcza zegarowa. Kościół wzniesiony został na planie krzyża łacińskiego z półkoliście zamkniętym prezbiterium i z wieżą w fasadzie nakrytą kopułką zwieńczoną krzyżem.
Pałac w Bobrku to budynek eklektyczny, wzniesiony w pierwszej połowie XIX w. w stylu klasycystycznym, przebudowany na początku XX w., z dodaniem elementów neobarokowych. Murowany z cegły, pierwotnie potynkowany, wzniesiony na planie wydłużonego prostokąta, dwukondygnacjowy, nakryty był wysokim dachem czterospadowym. Fasada (elewacja południowa) dwunastoosiowa, z trzema ryzalitami, zwieńczonymi neobarokowymi szczytami. W środkowym ryzalicie, na osi budynku, główne wejście. Elewacja ogrodowa powtarza układ fasady, jedyną różnicą jest wydatny półkolisty ryzalit środkowy.
W mocno zdziczałym parku otaczającym pałac w Bobrku możemy natrafić na płytę upamiętniającą konia Atamana, który miał uratować życie jeźdźca a jeźdźcem tym w zależności od wersji był książę Leon lub Adam Sapiecha. Płyta ma znajdować się w miejscu, w którym zwierzę w 1936 r. dokonało żywota i wyryty jest na niej słabo już czytelny napis: „tu leży koń wierny towarzysz wojny światowej i bolszewickiej 1936”
kościół w Mętkowie został zbudowany w XVIII wieku z drzewa modrzewiowego jednakże pierwotnie pełnił funkcję kościoła w Niegowici. Do Mętkowa został przeniesiony w 1973 r. Powstała na planie prostokąta świątynia ma charakterystyczną dla stylu podkarpackiego zrębową konstrukcję. W kościele tym, jak stał jeszcze w Niegowici, swoją pierwszą posługę kapłańską pełnił ks. Karol Wojtyła, późniejszy papież Jan Paweł II.
Obecny budynek w niewielkim stopniu przypomina były dwór. Po wojnie budynek został przejęty przez państwo, gdzie zaniedbany i nie remontowany stopniowo niszczał i popadał w ruinę. Dopiero po 2000 roku decyzją samorządu został odremontowany i obecnie znajdują się w nim mieszkania socjalne.
Budowa kościoła rozpoczęła się w I połowie XVI wieku i trwała do 1576 roku. W 1605 roku kościół został konsekrowany. W ciągu wieków jego architektura i wystrój wielokrotnie ulegały przekształceniom i uzupełnieniom. Na kościele znajduje się sygnaturka kształtu barokowego, a także dzwon wykonany w 1850 r.
Na terenie zespołu mieści się dom Pomocy Społecznej i niestety z powodu pandemii obiekt jest niedostępny. A szkoda bo pałac i otaczający go park są zadbane i warte zobaczenia.
Niestety ruiny zamku, którego początki sięgają XIII w. aktualnie są niedostępne dla zwiedzających. Związane jest to z zagrożeniem spowodowanym odrywającymi sie i spadającymi kamieniami.
dwór z Drogini z 1730 r., drewniany z zewnątrz otynkowany gliną i bielony. Należał do zamożnej, szlacheckiej rodziny Bzowskich. Wnętrze zostało dostosowane do potrzeb działalności muzealnej, w której urządzono stałą ekspozycję "mieszkanie zamożnej rodziny szlacheckiej" pokazane w okresie od połowy XIX wieku do 1945 r. We dworze znajduje się również sala wystaw czasowych i konferencyjna.
Spichlerz folwarczny z Bobrka z 1779 r. Obiekt przeznaczony na wystawy czasowe i do zajęć edukacyjnych.
kościół z Ryczowa z 1623 r. pw. Podwyższenia Krzyża Świętego, utrzymany w typie budowli gotyckiej, posiada oryginalne wyposażenie. W kościele odprawiane są okolicznościowe nabożeństwa towarzyszące ceremoniom ślubnym i tradycyjnym obrzędom.
Dzwonnica alarmowa z Nowej Góry z 1778 r., o konstrukcji słupowej zwieńczona baniastym hełmem.
Skomentuj