Kościół parafialny w Pogwizdowie z końca XV w. jest jedną z najstarszych świątyń w Małopolsce. W latach 1896–1913 został on przebudowany - zburzono wówczas wieżę i przedłużono nawę. Strzelista, gotycka bryła kościoła składa się z nawy i prezbiterium. Portal do zakrystii wycięty jest w tzw. ośli grzbiet. Zdobiące ściany i stropy polichromie wykonane zostały w 1959 r. Barokowe ołtarze pochodzą z XVII w. , w jednym z ołtarzy bocznych znajduje się obraz Matki Boskiej Częstochowskiej z XVII w. Krucyfiks i rzeźba św. Marii Magdaleny na belce tęczowej pochodzą z XVIII w.
Wybudowany w 1925 r. dwór po roku 2000 w stanie daleko posuniętej dewastacji został zakupiony przez osobę prywatną i obecnie, po przeprowadzonym remoncie, pełni funkcje mieszkalne. Udało mi się go zobaczyć w 2019 r. jednak obecnie nie jest udostępniany do zwiedzania. Zdjęcie umieściłem gdyż ktoś może chcieć podjąć próbę zobaczenia dworu.
Kościół w Sobolowie pochodzi z końca XVI w. Jest to jednonawowa budowla o konstrukcji zrębowej. Na wschodniej ścianie prezbiterium znajduje się grupa Ogrojca zXXw.: anioł wręczający Chrystusowi kielich. Przy kościele widnieje wolno stojąca, drewniana dzwonnica z XVII w., w której zawieszony jest gotycki dzwon. Najstarszym zabytkiem świątyni jest manierystyczny obraz przedstawiający Ukrzyżowanie. W ołtarzu głównym z XIX w. znajduje się obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem, a obrazy w nawie wyobrażają sceny z duszami czyśćcowymi. Godne uwagi są także boczne ołtarze rokokowe oraz późnobarokowe ławy kolatorskie.
Gotycko-renesansowy dwór obronny z przełomu XV i XVI wieku od 1981 r. stanowi własność prywatną i jest jedną z nielicznych dobrze zachowanych szesnastowiecznych obronnych siedzib szlacheckich. Podczas tej wycieczki nie udało mi się go zobaczyć a zdjęcie pochodzi z 2019 r. Zamieściłem zdjęcie bo obiekt naprawdę wart jest zobaczenia i może komuś dopisać więcej szczęścia niż mi podczas tej wycieczki.
Kościół św. Bartłomieja w Łapanowie zbudowano w 1529 r., a odbudowano po zniszczeniach w 1614 r. wraz z nową kaplicą przy nawie. Nawa i prezbiterium przykryte są wspólnym dachem dwuspadowym. Na skraju nawy i prezbiterium znajduje się barokowa wieżyczka sygnaturkowa z latarnią i cebulką. Wnętrze zdobi polichromia z 1843 r. wykonana przez Mecnera i Wojciechowskiego. Późnobarokowy ołtarz główny, z obrazem Matki Boskiej z Dzieciątkiem, pochodzi z 1873 r. Ołtarze boczne datowane są również na XIX w. W kościele znajdują się też obrazy: Matka Boska XVII w, Przemienienie Pańskie oraz św. Barbara z XVII w.
W Tarnawie zachował się zaadaptowany prawdopodobnie w XIX w z dawnej oficyny budynek dworu, który po licznych przebudowach zatracił wszelkie cechy stylowe. Tuż obok niego znajdują się ruiny dawnej bramy wjazdowej do zespołu – murowanej z kamienia i cegły, niegdyś nakrytej dwuspadowym daszkiem. Wiek bramy, tak samo jak dawnego dworu, szacuje się na ponad 300 lat. Niestety stan techniczny tej bramy jest fatalny.
Pierwotnie na wzgórzu tarnawskim stał drewniany kościółek wybudowany w 1440 r., niestety nie dotrwał on do obecnych czasów, w 1803 roku wybudowano murowany, jednonawowy z sąsiadującą z nim murowaną dzwonnicą. Najstarszymi zabytkami w kościele świadczącymi o bogatej historii są gotycko-renesansowa chrzcielnica z XVI wieku oraz renesansowa płyta nagrobna z płaskorzeźbą Joachima Lubomirskiego pochowanego w kościele w 1570 roku. Na płycie przedstawiono zmarłego jako śpiącego rycerza w zbroi.
Wybierając wiodącą wzdłuż rzeczki Przeginia drogę między Tarnawą a Rdzawą obawiałem się, że może być błotnista. Tymczasem droga była asfaltowa i nadspodziewanie dobrej jakości a problem był innej natury. Zamiast spodziewanego mostku napotkałem bród umożliwiający pokonanie wspomnianej rzeczki Przeginia. Uznałem jednak, że nie jestem z cukru tym bardziej, że rzeczka nie była ani głęboka ani bardzo szeroka.
kościół zbudowano w 1934 r. i jest to budowla drewniana konstrukcji zrębowej, oszalowana na zewnątrz i wewnątrz, trójnawowa z bazylikowym korpusem i trójbocznie zamkniętym prezbiterium. Nawę główną i prezbiterium kryje dach dwuspadowy z wieżyczką na sygnaturkę z latarnią, nawy boczne dachy jednospadowe. Wyposażenie wnętrza pochodzi z czasu budowy kościoła i zostało wykonane z drewna.
Kościół w Rajbrocie pochodzi z początku XVI w. Według z tradycji, fundatorką pierwszego kościoła we wsi z 1262 r., była św. Kinga. Jednonawowa świątynia stanowi dobrze zachowany przykład gotyckiej architektury drewnianej. Ma wielobocznie zamknięte prezbiterium, szerszą nawę oraz strzelisty dach pokryty gontem. Późnogotyckie portale w nawie mają wykrój oślego grzbietu. Ściany i strop zdobi dekoracja malarska z 1879 r. (z fragmentami z XVI–XVII w.).
Spichlerz w zespole kościelno-plebańskim przy kościele w Rajbrocie pochodzi z przełomu XVIII i XIX w., przebudowano go w latach 50 - tych XX w. Jest to budynek o konstrukcji zrębowej, parterowy, nakryty dwuspadowym dachem. Wzniesiony został na planie prostokąta i posadowiony na „peckach”, czyli kamieniach odgrywających rolę prymitywnej podmurówki. Jedyne pomieszczenie wewnątrz nakryte jest belkowym, otwartym stropem. Podłogę wykonano z desek położonych na grubych belkach – legarach. Deskowo-spągowe drzwi mają jedno skrzydło, umocowane na zawiasach pasowych.
Ten największy lipnicki kościół powstał za czasów króla Kazimierza Wielkiego. Erygowano go dekretem królewskim 1363 roku. Kilkakrotnie był niszczony w czasie działań wojennych (1655) i pożarów miasta (1500, 1740, 1810). Do dzisiaj jest w kościele kamienne naczynie, które było pierwotną chrzcielnicą, przy której ochrzczono św. Szymona.
Nieopodal wejścia do kościoła św. Andrzeja czekają na zdążających do świątyni wizerunki (ceramiczne figury) lipnickich świętych, tzw. święte zgromadzenie. W 2001 r. stanął św. Szymon (1435-1482), w 2002 r. „Matka Afrykanów” czyli bł. Maria Teresa Ledóchowska (1863-1922) oraz w 2003 r., w roku swojej kanonizacji św. Urszula (1865-1939). Rzeźby zostały wykonane ze szlachetnej czerwonej gliny, której złoża znajdują się w Lipnicy Murowanej.
kościół zbudowany został ok. 1636-1648 r. na miejscu domu rodzinnego Świętego, na długo przed jego beatyfikacją (1685 r.). Postawiono go na polecenie króla Władysława IV po zwycięstwie Chocimskim (1621 r.). Obok kościoła znajduje się studnia, która według legendy ma uzdrawiającą wodę.
Miasteczko zachowało średniowieczny układ owalnicowy z dosyć dużym (55 x 60 m) rynkiem. Pary ulic wychodzące z rogów rynku łączą się z ulicami obwodowymi. Domy mieszczańskie usytuowane są przeważnie szczytowo, większość nakryta dachami naczółkowymi wspierającymi się na słupach, tworzącymi oryginalne podcienia. Najstarszy dom w północnej pierzei rynku pochodzi z 1841 r. Od 1913 r. na środku tynku znajduje się kolumna z rzeźbą św. Szymona, pod którą każdego roku odbywają się konkursy palm wielkanocnych.
Kościół św. Leonarda w Lipnicy Dolnej z końca XV w. to jeden z najstarszych i najcenniejszych kościołów drewnianych w Małopolsce. Obiekt w 2003r. został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Naturalnego UNESCO. Według tradycji zbudowano go w 1141 r. na miejscu pogańskiej gontyny, z której podobno pochodzi tzw. słup Światowida, wspierający z tyłu ołtarz św. Leonarda. Wnętrze kościoła zdobi dekoracja malarska (polichromia) z różnych okresów, od końca XV do pocz. XVIII w. Wśród cennego wyposażenia odnajdziemy: rzadki feretron procesyjny z płaskorzeźbą Trójcy Świętej i pozytyw szkatulny (do dziś grający).
Klasycystyczny, piętrowy budynek z I poł. XIX w. wzorowany był na francuskich pałacach wiejskich. Murowany na rzucie prostokąta, nakryty jest dachem czterospadowym krytym dachówką. W pięcioosiowej elewacji frontowej wyróżnia się zagłębiony w lico ściany portyk z czterema kolumnami, ponad którym znajduje się balkon w formie loggii. Przez ponad 60 lat (do II wojny światowej) pozostawał w rękach rodziny Ledóchowskich. Przez kilka lat mieszkały tu m.in. córki Antoniego Halki-Ledóchowskiego: późniejsza święta Urszula, kanonizowana w 2003 r., oraz późniejsza błogosławiona Maria Teresa, beatyfikowana w 1975 roku.
Mieści się w nim obecnie Katolicki Ośrodek Studiów Społecznych im. Urszuli Ledóchowskiej oraz małe muzeum poświęcone rodzinie Ledóchowskich,
Kościół w Chronowie zbudowany został w 1685 r. Na przestrzeni wieków ulegał kilkukrotnym przebudowom, podczas jednej z nich dokonano połączenia świątyni ze stojącą obok wieżą. Nawę i prezbiterium nakrywa wspólny dach pobity gontem, ściany oszalowane są pionowymi deskami. Hełm wieży oraz wieżyczki na sygnaturkę pokryte są blachą. Nawę główną nakrywa pozorne sklepienie kolebkowe, zaś nawy boczne płaskie stropy. Wnętrze świątyni ozdobione jest polichromią wykonaną w 1930 r. Wyposażenie pochodzi z doby baroku, uwagę zwraca ołtarz główny z obrazem Zesłanie Ducha Świętego i pięknymi spiralnymi kolumnami. Ołtarze boczne zdobią obrazy Matki Bożej Nieustającej Pomocy i Serca Jezusowego.
Kościół zbudowany został w 1520 r. w stylu gotycko-renesansowym z kamienia z użyciem cegły, otynkowany, jednonawowy. Kościół na zewnątrz opięty przyporami. Wnętrze nakryte jest sklepieniem kolebkowym, pokrytym siecią żeber w charakterze gotyckim. W kościele zachowały się cztery portale z XVI w. oraz ścienne tabernakulum renesansowe, kamienne z 1544 r. Polichromia na sklepieniu nawy i prezbiterium ornamentalno-figuralna z 1543 r. W kaplicach polichromia figuralna i ornamentalna, rokokowa z II poł. XVIII w. Ołtarz główny z XVII w. z obrazem Matki Bożej z Dzieciątkiem w towarzystwie św. św. Kingi i Wojciecha, namalowanym przez Jana Matejkę i Floriana Cynka w 1890 r.
kościół pochodzi z 1632 r. w 1892 r. rozbudowany poprzez przedłużenie nawy, dobudowę kruchty bocznej. Kościół o konstrukcji zrębowej, jednonawowy, orientowany. Prezbiterium zamknięte trójbocznie z zakrystiami na osi i z boku. Dach dwukalenicowy, kryty blachą z wieżyczką na sygnaturkę, zwieńczoną smukłym, blaszanym hełmem stożkowym z latarnią.
Obok kościoła dzwonnica konstrukcji słupowej z XVIII w.
Kopalnia Soli Bochnia - czynna dla ruchu turystycznego i leczniczego, nieczynna wydobywczo, zabytkowa kopalnia soli, która prowadziła eksploatację od 1251 do 1990 roku; jest polskim Pomnikiem Historii oraz została wpisana w 2013 roku na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Muzeum bocheńskie mieści się w dawnym klasztorze dominikanów, usytuowanym przy wschodniej ścianie rynku. Jest to obecnie dwuskrzydłowy, późnobarokowy gmach, lecz wiele elementów architektonicznych wskazuje, iż jego najstarsze fragmenty sięgać mogą nawet XVI w.
Bazylika św. Mikołaja to największy i najstarszy kościół w Bochni. Kościół został zbudowany w latach 1440-1445 na miejscu poprzedniej świątyni, zniszczonej przez pożar w 1440 roku. Bazylika św. Mikołaja jest gotyckim kościołem, częściowo przekształconym w okresie późnego baroku. Gotycka fasada z końca XV wieku, podparta dwoma przyporami, zwieńczona jest szczytem schodkowym i ozdobiona blendami i fryzem rombowym.
Obok kościoła znajduje się wolnostojąca drewniana dzwonnica konstrukcji słupowej z początku XVII wieku, zbudowana początkowo przy nieistniejącym obecnie kościele bernardynów w Bochni. Została ona zrekonstruowana w latach 1990-1993. Wcześniejsza, z pierwszej połowy XVI w, spaliła się w 1987 r.
Skomentuj