Ponoć w tym budynku jest biblioteka i siedziba klubu LOT Balice. Mnie jednak zainteresowała bryła budynku a co w nim jest nie sprawdzałem.
Pałac zbudował pod koniec XVII wieku kanclerz wielki koronny Jan Szembek. Później rezydencja należała do Darowskich, Sołtykow i Homolaczów, a w końcu Radziwiłłów, w rękach których pozostała do II wojny światowej. Książę Dominik Radziwiłł pod koniec XIX wieku dokonał gruntownej przebudowy pałacu według projektu Tadeusza Stryjeńskiego. W pałacu znajduje się dziś siedziba dyrekcji Instytutu Zootechniki UJ. W pięknych salach organizowane są konferencje, a w bocznym skrzydle mieści się część hotelowa. Pałac otoczony jest renesansowym parkiem założonym w XVI wieku.
Pod koniec XIX wieku, Dominik ks. Radziwiłł, w Aleksandrowicach, na miejscu starego rozebranego w 1895 roku dworu wybudował nowy neoklasycystyczny dwór przeznaczony na letnią rezydencję. Powstałe w tym miejscu około 1900 roku zabudowania dworskie obejmowały dwór, oficynę oraz liczne zabudowania gospodarcze: stajnie, spichlerze, czworaki. Po 1945 roku majątek Radziwiłłów został przekazany dla Uniwersytetu Jagiellońskiego, który w tym miejscu utworzył istniejący do dziś Instytut Zootechniki.
W 1743 roku na miejscu starego kościoła z 1408 r. zbudowano obecny kościół — barokowy, który podobnie jak XVIII-wieczna dzwonnica; stoi on na fundamentach dawnego zamku, którego początki sięgają XII wieku.
W 1666 roku właścicielka zamku w Morawicy, Izabella z Tęczyńskich Opalińska podarowała jedną partię zamku kościołowi z przeznaczeniem na plebanię. Plebania po roku 1871 została częściowo przebudowana. Pod plebanią, do dzisiaj zachowały się wykute w litej skale podziemne chodniki umożliwiające ucieczkę podczas oblężenia. W 2019 roku w murach plebanii odkryto dobrze zachowane pozostałości romańskiego palatium o długości 17 metrów i szerokości 6,8 metrów, które mogło zostać zbudowane na przełomie XI i XII wieku.
Zbudowany w latach 30. XX wieku dwór będący siedzibą zarządcy ma charakter wolnostojącej willi, wybudowanej w tzw. „stylu dworkowym".
Obecnie w budynku jest Szkoła Podstawowa im. kpt. pil. Mieczysława Medweckiego.
Fundatorem kościoła był Zygmunt Świerczowski w latach 1618–1625. Wkrótce z inicjatywy ówczesnego właściciela wsi Adama Świerczewskiego, miejscowy kościół był zborem kalwińskim. W kościele znajdują się marmurowe epitafia rodzin fundatorów Świerczowskich (Świerczewskich) i Kochańskich z portretami malowanymi na blasze z XVII w. – kilka z nich w różnych okresach zostało skradzionych.
Kościół jest na Małopolskiej Drodze św. Jakuba wpisanej na listę UNESCO.
Jedna z licznych skał z jaskinią w przysiółku Rybnej - Bednarzach
kościół wybudowany w latach 1821-32 stanął na miejscu wcześniejszego z 1440 r.. Utrzymany jest w stylu józefińskim. Znajdują się w nim - obok barokowych ołtarzy - głównego z XVIII wieku i bocznych wybudowanych przez 1674 rokiem, obraz patrona parafii św. Kazimierza w stroju polskim, autorstwa M. Stachowicza.
Plebania murowana z lat 1910-1920
Studnia drewniana z XVIII-XIX wieku, będąca okazałym dziełem techniki i ciesiołki.
obiekty gospodarcze z XVIII-XIX wieku w tym lamus murowany z XVII-XVIII wieku. W lamusie znajduje sie Izba Regionalna, prowadzona przez Towarzystwo Przyjaciół Kamienia.
Neogotycki, murowany kościół pw. Opieki Matki Bożej powstał wraz z ogrodzeniem w latach 1924-1928 na miejscu dawnej kaplicy z XVIII w. W kościele znajduje się łaskami słynący obraz Matki Bożej Opieki.
Pierwszy murowany obiekt został wybudowany w XVIII w. na terenie dawnego majątku folwarcznego rodu Kadłubowskich z Rybnej. W drugiej połowie XIX w. rozbudowano skrzydło zachodnie, dobudowano skrzydło północne i nadbudowano piętro. W latach 1857-1860 obiekt został zaadaptowany na szkołę rolniczą. Otwarcie szkoły nastąpiło 20 czerwca 1860. Jest ona najstarszą działającą bez przerwy szkołą rolniczą w Polsce.
Kościół orientowany, trójnawowy, halowy, wielokrotnie powiększany i przebudowywany. Gotyckie prezbiterium pochodzi z przed 1440 roku. Rozbudowa ok. 1680 roku ograniczała się do barokizacji. Pod koniec XVIII w. dobudowano trójnawowy, dwuprzęsłowy korpus, nakryty sklepieniami kolebkowymi z lunetami. Podczas XX-wiecznej rozbudowy od zachodu dodano fasadę z dwiema wieżami, nakrytymi dachem hełmowym o cechach barokowych. Budynek otacza mur z czterema kaplicami. Wyposażenie wnętrza w stylu barokowym i rokokowym.
Murowana, ośmioboczna kaplica pod wezwaniem św. Wawrzyńca z połowy XVII w. (budowana przed 1687 r.) wybudowana została z fundacji księdza Wawrzyńca Kamerera jako kaplica grobowa Bractwa Różańcowego. Obecnie teren na którym znajduje się kaplica jest ogrodzony i można ja oglądać tylko zza ogrodzenia.
Pod koniec XIX w. właścicielem części wsi została rodzina Biernatów, która na należącym do nich terenie, w pierwszej ćwierci XX w. wybudowała zespół dworski, z którego obecnie pozostał jedynie dwór Biernatów (obecnie przedszkole) oraz resztki parku krajobrazowego z początków XX wieku. W budynku dworu znajduje się obecnie przedszkole.
Pojedyncza skała stanowiąca południowy cypel wzniesienia Stróżnica zwana jest Kozierówką, Fudalową Skałą, Gołąbcem, lub po prostu "trzecią skałą". Ukształtowana jest jako wyizolowane wzgórze zrębowe wznoszące się 30 m ponad terasę Wisły. W znajdującej się tam jaskini odnaleziono kamienne narzędzia i kości zwierząt. Na szczycie wzgórza widoczne są pozostałości po średniowiecznej strażnicy, a pierwsze grodzisko w tym miejscu powstało prawdopodobnie już ok. 500 r. p.n.e. Odkryto tu pozostałości po neandertalskich łowcach datowane na starszy paleolit; są to jedne z najstarszych śladów bytności człowieka w Polsce. W południowej części zaś - na jednej ze szczelin — rozwinęła się Jaskinia na Gołąbcu.
Zbudowany z wapienia skalistego Okrążek jest częściowo przykryty lessem, w którym odnaleziono ślady człowieka prehistorycznego W znajdującej się tam jaskini odnaleziono m. in. narzędzia krzemienne i kości zwierząt plejstoceńskich. Szczyt Okrążka jest doskonałym punktem widokowym na dolinę Wisły i klasztor w Tyńcu
Opactwo benedyktynów w Tyńcu wraz z kościołem św. Piotra i św. Pawła jest najstarszym z istniejących klasztorów w Polsce. Opactwo, usytuowane na wapiennym Wzgórzu Klasztornym nad Wisłą, ufundował najprawdopodobniej Kazimierz I Odnowiciel w 1044 r.
Większy budynek to "Zamek" a przylegający do niego z lewej strony mniejszy budynek ze spiczastym dachem to "Willa Baszta" zwana również „Zameczkiem”, „Rotundą” lub „Odyńcem”. Basztę wybudował według własnego projektu i na potrzeby swojej rodziny znany krakowski architekt Adolf Szyszko-Bohusz. Budowa "Zamku" podjęta została przez Niemców podczas II wojny i miał być luksusowym ośrodkiem wypoczynkowym, przeznaczonym dla pilotów Luftwaffe walczących na froncie wschodnim.
dwór związany z rodziną Kossaków od wielu lat jest remontowany i końca nie widać
Skomentuj