Większy budynek to "Zamek" a przylegający do niego z lewej strony mniejszy budynek ze spiczastym dachem to "Willa Baszta" zwana również „Zameczkiem”, „Rotundą” lub „Odyńcem”. Basztę wybudował według własnego projektu i na potrzeby swojej rodziny znany krakowski architekt Adolf Szyszko-Bohusz. Budowa "Zamku" podjęta została przez Niemców podczas II wojny i miał być luksusowym ośrodkiem wypoczynkowym, przeznaczonym dla pilotów Luftwaffe walczących na froncie wschodnim.
Opactwo benedyktynów w Tyńcu wraz z kościołem św. Piotra i św. Pawła jest najstarszym z istniejących klasztorów w Polsce. Opactwo, usytuowane na wapiennym Wzgórzu Klasztornym nad Wisłą, ufundował najprawdopodobniej Kazimierz I Odnowiciel w 1044 r.
Dwór jurczycki był początkowo budynkiem drewnianym, parterowym, bez wyraźnie określonego stylu, z szeroką werandą na drewnianych słupach. Jego starsza część pochodzi z przełomu XVII i XVIII wieku, nowsza została dobudowana od strony zachodniej w XX wieku. Założony na planie prostokąta, częściowo podpiwniczony, nieregularny.
Klasycystyczny dwór składa się z dwóch, znacznie różniących się od siebie części. Od południa jest to obszerny, parterowy budynek, z szerokim piętrowym ryzalitem od strony ogrodu, zwieńczonym trójkątnym tympanonem. Ta część dworu pochodzi z połowy XIX w. Nieco później od strony północnej do dworu przybudowano galerię, podpartą kilkoma filarami. Galeria połączona jest z portykami, nad którymi wznoszą się tympanony, ozdobione herbami Hallerów.
Kościół w Krzęcinie został zbudowany w 1589 r. W XVIII w. gruntownie go przebudowano, a w 1887 r. przedłużono nawę kościoła i dobudowano dwie wieże. Każdą część kościoła przykrywa niezależny gontowy dach dwuspadowy, nad starszą częścią nawy i prezbiterium o jednej kalenicy. Portal wejścia do zakrystii posiada półokrągły łuk nadwieszony.
Pałac wzniesiono w latach 1865-1870 dla rodziny Wężyków na miejscu rozebranego już w 1813 roku drewnianego dworu. Po II wojnie światowej majątek rozparcelowano. Do roku 1958 w pałacu mieściła się szkoła podstawowa. W latach 1961 - 1966 był tu ośrodek zdrowia i mieszkania nauczycieli. Budynek służył także jako pieczarkarnia. W 1971 roku, po remoncie pałac przeznaczono na Dom Wypoczynkowy a od 1977 roku obiekt byt użytkowany przez Biuro Turystyczne "Turysta". Na początku lat 90. pałac został opuszczony, a w roku 1997 nowi właściciele przystosowali pałac do roli luksusowego hotelu o charakterze konferencyjno-wypoczynkowym.
Pochodzący z lat sześćdziesiątych XIX wieku dwór Baumów jest budowlą eklektyczną, łączącą w sobie elementy architektury klasycystycznej i neogotyckiej. Dwór jest budynkiem murowanym, otynkowanym, założonym na rzucie wydłużonego prostokąta, z ryzalitami środkowymi, Bryła budowli jest asymetryczna i nieregularna, a jej dominantę stanowią wieże - dwie(od zachodu) - dwukondygnacyjne, trzecia — trzykondygnacyjna. Od frontu umieszczony centralnie portyk wsparty na czterech drewnianych słupach.
Kościół zbudowano w 1670 r., pierwotnie jako bezwieżowy (wieżę dostawiono w latach 1976–80). Uroczystego poświęcenia dokonano w 1677 r. Dach nad nawą i prezbiterium jest dwuspadowy, o jednej kalenicy, z barokową wieżyczką sygnaturkową. W środku zachowały się dwa cenne portale: jeden tzw. długoszowski, drugi manierystyczny, bogato zdobiony. Nad kruchtą i prezbiterium znajdują się stropy kasetonowe z lat 70. XX w. Na belce tęczowej widnieją rzeźby Grupy Ukrzyżowania z gotyckim krucyfiksem z XV w. Ściany pokrywa polichromia z XIX i XX w.
Dwór w Brzeźnicy został zbudowany pod koniec XVIII wieku. Murowany z cegły z dodatkiem kamienia łamanego, podpiwniczony (piwnice sklepione kolebkowo). Założony został na planie wydłużonego prostokąta, szerokofrontowy, o dwutraktowym układzie wnętrza, z trzema pozornymi płytkimi ryzalitami od frontu. W okresie powojennym dwór w Brzeźnicy został całkowicie zdewastowany. Dookoła niego zachowały się resztki obszernego (ok. 5 ha) parku, założonego na przełomie XIX i XX wieku. Park ten skutecznie zasłania widok na dwór
Trójsilnikowy odrzutowiec Jak-40 był jednym z 19 użytkowanych w Polsce przez wojsko a ten konkretny egzemplarz został uszkodzony podczas lądowania. Został kupiony blisko 20 lat temu na licytacji mienia wojskowego i podobno ówczesny właściciel planował obok gospodarstwa rybnego otworzyć agroturystykę a samolot miał zostać przerobiony na maleńką restaurację lub stołówkę. Dziś na ogrodzonym terenie wokół i pod odrzutowcem pasą się owce. Nie ma ani restauracji, ani agrobiznesu.
Przeprawa promowa ułatwia komunikację między Brzeźnicą a Czernichowem jednakże w odróżnieniu od poprzednich lat, po zmianie operatora skończyły się bezpłatne przeprawy i rowerzyści powinni mieć przygotowane 1,50 zł
Dawny majątek folwarczny rodziny Kadłubowskich z Rybnej, obiekt murowany z XVIII w., remontowany i adaptowany na szkołę rolniczą w latach 1857-1860. Obecnie siedziba Zespołu Szkół Rolniczych.
kościół gotycki z XV wieku - murowany, powiększony i przebudowany w XVIII wieku w stylu barokowym. Kościół trójnawowy, halowy, stanowiący przykład prowincjonalnej architektury barokowej na Ziemi Krakowskiej. Pozostałością po pierwotnym gotyckim założeniu jest prezbiterium z 1440 r. Wyposażenie wnętrza w większości barokowe i rokokowe.
Murowana, ośmioboczna kaplica pod wezwaniem św. Wawrzyńca z połowy XVII w. (budowana przed 1687 r.) wybudowana została z fundacji księdza Wawrzyńca Kamerera jako kaplica grobowa Bractwa Różańcowego.
W pierwszej ćwierci XX w. rodzina Biernatów wybudowała zespół dworski, który obejmuje dwór Biernatów (obecnie przedszkole), rządówkę, stajnię, spichlerz (obecnie ruiny) oraz resztki parku krajobrazowego z początków XX wieku o powierzchni 2,5 ha.
Neogotycki pałac w Piekarach w formie willi włoskiej został zbudowany w latach 1857-65 z fundacji Alfreda Milieskiego, na miejscu wcześniejszego dworu należącego do rodziny Żeleńskich. Powstała wówczas piętrowa, podpiwniczona budowla wzniesiona na planie prostokąta, nakryta płaskim dachem schowanym z pseudokrenelażem wieńczącym elewacje. Pałac posiada kilka małych wieżyczek usytuowanych w narożach, które są elementami architektonicznymi i jedną ośmioboczną, czterokondygnacyjną wieżę widokową do której można było wejść z każdej kondygnacji budynku. W osi elewacji frontowej usytuowano trójkondygnacyjny ryzalit poprzedzony trzyfilarowym gankiem. Do lewego boku dostawiono wieloboczny ganek zwieńczony tarasem na wysokości piętra.
Do końca XIX wieku Kryspinów nosił niezbyt chlubną nazwę „Śmierdząca”, którą zawdzięczał rozciągającym się wokół grzęzawiskom i porośniętych trzciną bagnom, nad którymi unosiły się "śmierdzące" opary gnijących zielsk i chmary komarów. Swoją obecną nazwę przyjęła od jej właściciela - Kryspina Żeleńskiego. Znajdujący się w Kryspinowie pałac został zbudowany w XVIII wieku i gruntownie przebudowany w XIX w. Jest budowlą o charakterze neorenesansowym. Po 1945 roku majątek zostaje rozparcelowany pomiędzy miejscowych rolników, a w pałacu powstał Państwowy Dom Dziecka. W latach 50. należał do Gminnego, a potem Państwowego Ośrodka Maszynowego. W połowie lat 90. pałac powrócił do spadkobierców dawnych właścicieli.
Skomentuj