Na Wyspie Młyńskiej (wówczas Bożego Ciała), przy obecnych mostach Młyńskich, w 1333 roku wzniesiono młyn Bożego Ciała naprzeciw już istniejącego na Wyspie Piaskowej młyna Maria. W XVII w. przeszedł on na własność klasztoru augustianów. Oba młyny zbudowano z drewna i wyposażono w trzy koła wodne. W 1810 roku młyny te zostały przejęte przez państwo, a następnie odsprzedane osobom prywatnym. W latach 1844 - 1846 przebudowano je w stylu późno klasycystycznym, a w 1846 r. na tyłach obu młynów dobudowano spichlerz o konstrukcji ryglowej i drewniany most.
Na Wyspie Młyńskiej (wówczas Bożego Ciała), przy obecnych mostach Młyńskich, w 1333 roku wzniesiono młyn Bożego Ciała naprzeciw już istniejącego na Wyspie Piaskowej młyna Maria. W XVII w. przeszedł on na własność klasztoru augustianów. Oba młyny zbudowano z drewna i wyposażono w trzy koła wodne. W 1810 roku młyny te zostały przejęte przez państwo, a następnie odsprzedane osobom prywatnym. W latach 1844 - 1846 przebudowano je w stylu późno klasycystycznym, a w 1846 r. na tyłach obu młynów dobudowano spichlerz o konstrukcji ryglowej i drewniany most.
Most Tumski (nazywany także Mostem Katedralnym) – dwuprzęsłowy stalowy, nitowany most we Wrocławiu zbudowany w roku 1889 nad północną odnogą Odry pomiędzy Ostrowem Tumskim a Wyspą Piasek, na miejscu wcześniejszego mostu drewnianego. Do roku 1945 nosił nazwę Dombrücke.
Ulica Katedralna (Domstrasse[2][3]) – ulica położona we Wrocławiu na Ostrowie Tumskim, na osiedlu Stare Miasto[4] (obręb ewidencyjny Plac Grunwaldzki), w dawnej dzielnicy Śródmieście[2][5][6][7]. Ulica ta stanowi historyczną i współczesną oś urbanistyczną, komunikacyjną, widokową, a także ceremonialną Ostrowa Tumskiego. Wzdłuż ulicy oraz w najbliższym sąsiedztwie zlokalizowane są liczne zabytki, w tym między innymi Most Tumski, kościół św. Piotra i Pawła, pałac arcybiskupi i inne, a jej oś widokową zamyka katedra pw. św. Jana Chrzciciela położona przy placu Katedralnym
Pałac arcybiskupi we Wrocławiu, dawniej pałac Sufraganów (niem. Haus der Suffragane) – rezydencja arcybiskupa metropolity wrocławskiego, przy ul. Katedralnej 11 we Wrocławiu.
Archikatedra św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu (niem. Breslauer Dom, Kathedrale St. Johannes des Täufers) – rzymskokatolicki gotycki kościół parafialny, a także katedralny biskupów wrocławskich zlokalizowany na wrocławskim Ostrowie Tumskim przy Placu Katedralnym.
Obecna, czwarta katedra pochodzi zasadniczo z okresu gotyku, z XIII–XIV w. Poprzedzały ją jednak 3 inne kościoły znajdujące się w tym samym miejscu. Obecny kształt jest efektem barokowych uzupełnień oraz współczesnych restauracji po zniszczeniach wojennych. Uchodzi za pierwszą w pełni gotycką świątynię na ziemiach polskich.
Świętego Idziego – ulica położona we Wrocławiu na Ostrowie Tumskim, osiedlu Plac Grunwaldzki, w dawnej dzielnicy Śródmieście[1][3]. Łączy plac Kościelny oraz kolegiatę Świętego Krzyża z ulicą Kapitulną
Kolegiata Świętego Krzyża i kościół św. Bartłomieja we Wrocławiu – gotycki kościół na Ostrowie Tumskim położony przy Placu Kościelnym w bezpośrednim sąsiedztwie dawnego zamku Piastów śląskich.
Kolegiata powstała z fundacji księcia Henryka Probusa jako wotum po zakończeniu jego długotrwałego sporu polityczno-kościelnego z biskupem wrocławskim, Tomaszem II, zakończonego jesienią 1287. Na znak ugody obaj adwersarze postanowili ufundować świątynie: Henryk IV Probus – kolegiatę w sąsiedztwie swego zamku a biskup Tomasz – kolegiatę pod wezwaniem swego patrona w Raciborzu.
Ogród Botaniczny Uniwersytetu Wrocławskiego – ogród botaniczny założony we Wrocławiu w roku 1811 na terenie częściowo Ostrowa Tumskiego, częściowo odzyskanym po zburzonych na rozkaz Napoleona fortyfikacjach miejskich i po zasypanej północnej odnodze Odry (po tej odnodze rzeki pozostał w ogrodzie zbiornik wodny), ograniczonym dzisiejszymi ulicami Kanonią, Hlonda, Wyszyńskiego, Sienkiewicza i Świętokrzyską.
Muzeum Przyrodnicze we Wrocławiu, Muzeum Przyrodnicze Uniwersytetu Wrocławskiego – muzealna instytucja naukowo-badawcza we Wrocławiu, założona w 1814 roku z inicjatywy prof. Johanna Ludwiga Christiana Gravenhorsta, który został jej pierwszym dyrektorem.
Placówka jest obecnie jedną z jednostek Wydziału Nauk Biologicznych Uniwersytetu Wrocławskiego. We wrocławskim muzeum znajduje się około 2,5 mln okazów zwierząt i ok. 0,5 mln okazów roślin, z czego wystawianych jest 3140 okazów zoologicznych i 600 botanicznych[1]. Niektóre eksponaty wypożycza się – na prawach wzajemności – innym placówkom badawczym, z wyjątkiem tzw. holotypów, czyli okazów stanowiących wzorzec nazwy danego gatunku zwierzęcia lub rośliny, nadanej przez jego odkrywcę. W klasyfikacji placówek naukowych Komitetu Badań Naukowych posiada ono najwyższą kategorię – A.
Skomentuj