Główny Szlak Beskidzki to najdłuższy szlak turystyczny w Polsce, nazwany jest imieniem Kazimierza Sosnkowskiego - propagatora turystyki pieszej i krajoznawcy, który także jest autorem zachodniej części szlaku (Ustroń - Krynica). Część wschodnią zaprojektował inny krajoznawca, Mieczysław Orłowicz. Długość Głównego Szlaku Beskidzkiego (w skrócie GSB) to prawie 500 km, prowadzi on z Wołosatego w Bieszczadach aż do Ustronia w Beskidzie Śląskim.

Szlak ten został wytyczony pomiędzy pierwszą a drugą wojną światową, początkowo biegł aż do Czarnohory, która znajdowała się wtedy w granicach Polski.

GSB przebiega przez osiem pasm górskich: Beskid Śląski, Żywiecki, Makowski i Wyspowy, Gorce, Beskid Sądecki, Beskid i Bieszczady. Większość osób, które decyduje się na przejście szlaku, dokonuje tego wybierając trasę z zachodu na wschód. Obecny rekord przejścia Głównego Szlaku Beskidzkiego należy do Macieja Więcka, który dokonał tego w 14 godzin i 50 minut (ze wchodu na zachód) ze wsparciem, natomiast bez ekipy wpierającej najszybciej szlak przeszli Rafał Bielawa i Kamil Klich (150 godzin i 50 minut). Wśród kobiet prym wiedzie Kaja Milanowska z czasem 232 godzin i 3 minut bez wsparcia.

Aby przejść Główny Szlak Beskidzki należy się do tego odpowiednio przygotować. Bardzo dobrą opcją będzie przejście fragmentaryczne szlaku, żeby zapoznać się z jego specyfiką. Oczywiście na takiej długości poszczególne odcinki będą się od siebie różniły, jest to jednak dosyć dobra opcja. Trasa Głównego Szlaku Beskidzkiego wiedzie blisko miejscowości, dlatego też z zaopatrzeniem na szlak nie powinno być problemu - pamiętajmy, żeby nie zabierać ze sobą zbyt dużo prowiantu, ponieważ jest to zbędne obciążenie.