2020-09-04_Limanowa - Stary Sącz - Limanowa

Fajna pogoda skłoniła do kolejnej wycieczki, która jak zwykle przeprowadzona została szlakiem dworków opisanych w książce „Dwory Małopolski” oraz obiektów znajdujących się na Szlaku Architektury Drewnianej. Wystartowałem w Limanowej i na samym początku zacząłem od dworku na Mordarce a w zasadzie od tego co z niego zostało czyli wspartego na filarach balkoniku znajdującego się na terenie byłego zespołu dworskiego. W dalszej kolejności były trzy drewniane kościoły w Pisarzowe, Męcinie i Chomranicach. Po kościołach przyszła kolej na trzy dwory w Klęczanach, Marcinkowicach i Brzeznej przy czym aby dojechać z Marcinkowic do Brzeznej trzeba było pokonać solidne wzniesienie. W Brzeznej podczas oglądania dworu spotkało mnie przyjemne zaskoczenie albowiem osoba, którą zapytałem o możliwość zrobienia zdjęcia nie tylko wyraziła zgodę ale sama wskazała miejsce z którego wychodzą dobre ujęcia. Po Brzeznej przyszła kolej na Stary Sącz, w którym zobaczyłem wszystko co sobie zaplanowałem, choć muszę przyznać, że kompleks klasztorny dość pobieżnie. Ale byłem dopiero mniej więcej w połowie trasy a czas zaczął trochę mnie gonić. Tym bardziej, że większość trasy powrotnej miała prowadzić pod górę. Jako pierwsze w drodze powrotnej były dwa kościoły w Czarnym Potoku i Łukowicy. Oba drewniane i oba bardzo ładne i zastanawia mnie dlaczego kościół w Czarnym Potoku nie jest na Szlaku Architektury Drewnianej choć jest drewniany, wiekowy i posiada ciekawą historię. Dotarcie do kościoła w Łukowicy wymagało trochę wysiłku albowiem aby dojechać do niego z Czarnego Potoku musiałem pokonać dwa działy wodne a co za tym idzie trzeba było pokonywać podjazdy. Może zbyt długie nie były ale za to strome. Po dwóch kościołach przyszła kolej na dwory. Pierwszym był dwór w Świdniku i dotarcie do niego z Łukowicy sprawiało przyjemność bo droga wiodła może nie z wielkiej ale jednak góry. Sam dwór jest jednym z najładniejszych jakie widziałem. Dopełnieniem pozytywnego wrażenia byli właściciele dworu, którzy bez problemu pozwolili obejrzeć go z każdej strony. Po Świdniku przyszła kolej na dwór w Przyszowej do którego prowadziła niezbyt stroma ale jednak cały czas pnąca się w górę droga. Dwór w Przyszowej nie był tak dostępny jak poprzednie ale nie było wielkiego problemu z obejrzeniem go zza ogrodzenia. No i pozostał jeszcze jeden dwór do zobaczenia i był on już w Limanowej. Zanim jednak do Limanowej dotarłem, musiałem pokonać stromy i długi podjazd w Skwierczynie, który kończył się na najwyższym na mojej trasie wzniesieniem. Wysiłek związany z wyjechaniem był duży ale został wynagrodzony wspaniałym widokiem na okoliczne góry i pasma górskie. Ze Skwierczyny pozostawał dojazd do Limanowej ale była to już formalność w związku z tym, że droga wiodła głównie w dół. Po dojeździe do Limanowej i obejrzeniu dworu Marsów zakończyłem wycieczkę.