Lebus

Miejscowość wspomniana jest przypuszczalnie po raz pierwszy jako Liubusua w kronice Thietmari merseburgiensis episcopi chronicon spisanej w latach 1012–1018 przez biskupa merseburskiego oraz kronikarza Thietmara. Wzmianki o miejscowości („Bartholomeo scolastico Lubucensi”) pojawiły się w łacińskich dokumentach z 1247 roku książąt wielkopolskich Bolesława Pobożnego[3] i Przemysła I. Zlatynizowana obecna forma Lubus użyta została natomiast w dokumencie z 1248 roku sygnowanym przez Bolesława II Rogatkę oraz Henryka III Białego. Nazwa miejscowości zmieniała się w historii. W spisanym ok. 1300 roku średniowiecznym łacińskim utworze opisującym żywot świętej Jadwigi Vita Sanctae Hedwigis miasto wymieniane jest w zlatynizowanej formie Lubens, Lubes oraz Lebusa