Niedzielny trip rowerowy do Sadów :)

Wieś wzmiankowana w dokumentach po raz pierwszy w 1375 roku. W 1440 roku stanowiła własność rycerza Hansa Pange. Świadczy o tym dokument wystawiony przez Bernarda Niemodlińskiego 10 stycznia tegoż roku. Książę przekazał wtedy Hansowi Pange z Sadów (Baumgarten), jako nagrodę za wierną służbę, „stary młyn przed miastem z całym jego urządzeniem, ze stawem, lasem i wzgórzem – ze wszystkim, co od dawna do niego należy”. W 1683 roku wieś została kupiona przez pana na Niemodlinie Zygfryda Erdmanna von Zierotin za sumę 17.000 talarów i włączona do dóbr niemodlińskich (Herrschaft Falkenberg). W XV wieku wioska była samodzielną parafią katolicką i posiadała własny kościół, usytuowany na pagórku przy dawnej drodze, prowadzącej z Niemodlina do Prószkowa, wcześniej nazywanej też drogą kujawską. Administracyjnie Sady w latach od 1742 do 1816 należały do powiatu prudnickiego, natomiast od roku 1817 wieś weszła w skład powiatu niemodlińskiego. Od roku 1715 Sady wraz z pobliskimi Skarbiszowicami i Wydrowicami należały do dóbr tułowickich, które po odłączeniu od dóbr niemodlińskich stały się samodzielnym państwem stanowym Herrschaft Tillowitz. W okresie reformacji w kościele tym odbywały się nabożeństwa ewangelickie. Budowlę wyburzono w XVIII wieku, po wcześniejszej kasacji parafii, pozostawiając jedynie przez jakiś czas czynny cmentarz wiejski, na którym znajdował się grobowiec z kamienną płytą nagrobną jednego z hrabiów Pücklerów z Grodźca. Katolicy uczęszczali do kościoła w Prądach, a 98 miejscowych protestantów do kościoła ewangelickiego w Niemodlinie. W miejscowości znajdowała się szkoła ewangelicka i katolicka (wybudowana w 1844 roku) oraz przedszkole. W 1845 roku wieś liczyła 351 mieszkańców i 46 domów. Od 1887 r. przez wieś przebiega linia kolejowa Szydłów – Lipowa Śl. W Sadach k/Niemodlina urodził się w 1897 roku Wilhelm Goldmann, jeden z największych wydawców niemieckiej literatury, dzieł naukowych i popularnonaukowych, powieści kryminalnych, założyciel wydawnictwa Wilhelm Goldmann-Verlag w Lipsku. Obecnie wydawnictwo Goldmanna wchodzi w skład koncernu Bertelsmanna. W latach dwudziestych XX wieku wybudowano pomnik poświęcony mieszkańcom wioski poległym w czasie I wojny światowej. W okresie międzywojennym miejscowość zamieszkiwało 500 osób, które utrzymywały się z rolnictwa i leśnictwa oraz z rzemiosła i pracy w przemyśle, kilka osób zajmowało się handlem. W 1930 roku wykarczowano 150 ha lasu, a działki przygotowane pod gospodarstwa rolne zajęli osadnicy sprowadzeni z Westfalii. W marcu 1945 wieś została zajęta przez Rosjan. Niewielu mieszkańców powróciło tu po ucieczce; część z nich została deportowana, część zginęła w obozie w Łambinowicach. Pozostali, w liczbie 35 osób, zostali wysiedleni w czerwcu 1946 roku. Od wiosny 1945 roku w okolice Niemodlina napływali Polacy, którzy gwałtownie i przymusowo usuwani przez sowietów z dawnych województw wschodnich Rzeczypospolitej, powoli obejmowali przydzielane im niemieckie gospodarstwa. Po II wojnie światowej miejscowość otrzymała w 1945 roku nazwę Baruszewice zmienioną później na Sady, co jest tłumaczeniem przedwojennej historycznej nazwy Baumgarten (w 1447 wymieniana jako Bomgarte). Na terenie sołectwa Sady stoją dwa krzyże. Pierwszy tzw. „Napoleoński” upamiętniający przemarsz wojsk napoleońskich. Drugi postawiony został po II wojnie światowej przez mieszkańców na pamiątkę osiedlenia. Przy nim umieszczona jest figurka Matki Bożej z Medjugorie, którą sprowadził mieszkaniec wsi. Co roku w rocznicę poświęcania krzyża, tj. w drugą niedzielę lipca, w kościele parafialnym w Niemodlinie odprawiana jest msza w intencji mieszkańców, a popołudniu nabożeństwo przy krzyżu. Ze wsią związana jest legenda z XV w. Mieszkańcy na wieść o zbliżających się oddziałach husytów ukryli się w zbudowanej na terenie „Górki Krzysztofa” kryjówce. Przy wejściu rosło stare drzewo z obrazem Matki Bożej Nieustającej Pomocy, do której wszyscy modlili się błagając o ocalenie. Nagle opadająca mgła spowodowała, że najeźdźcy nie zauważyli kryjówki i przeszli dalej. Gdy zaświeciło słońce wszyscy zebrali się przed świętym drzewem z cudownym wizerunkiem Matki Boskiej, żeby podziękować za cudowne ocalenie. Obraz na drzewie przez następne stulecia otoczony był kultem religijnym. Później zbudowano kapliczkę, przy której w Święto Zwiastowania NMP 25.III. odbywało się nabożeństwo dziękczynne.