Najtrudniejsza ferrata w naszym weekendowym planie, a wybraliśmy się na nią już pierwszego dnia. Nie, niestety. Brak doświadczenia ferratowego szybko weryfikuje nas i już na początku wycof. Postanowiliśmy ją zostawić na ostatni dzień i słusznie.
Już na początku spore trudności. Pierwsze trzy odcinki to max D, a tuż za nimi D/E - najtrudniejsza część. Ale już trochę nabyte doświadczenie i wiemy jak rozprawić się z tą trudnością. Niby najtrudniejsze pokonane, ale patrzę w górę a tam prawie pionowa skała, trudność D minimum C/D do najbliższego odpoczynku. Ale na szczęście udaje się pokonać odcinek, aby chwilę odsapnąć. Za nim krótsza część niby łatwiejsza ale nieznacznie .Kolejny etap najłatwiejszy pozwala na chwilę odpoczynku, jednak dalej ostatni odcinek. Zaczyna się łatwo, by potem przejść w trawers z maksem C/D, a na końcu pionowe podejście z trudnością D.
I mamy koniec stalowej liny. Radość niesamowita bo duża większość tej ferraty jest ciężka. Na górze jeszcze wejście na platformę widokową i zejście do campingu. Odpoczynek, złożenie namiotów i jazda do Wiednia na zasłużoną golonkę. Podobno najlepsza na Świecie w Schweizerhaus.
