Spędzić sylwestra daleko

Poranek wyszedł całkiem nieźle. W pensjonacie napełniłem termos gorącą herbatą, wyruszyłem po godz. 8. Tylko temperatura -8°C nie napawała optymizmem. Liczyłem, że to się poprawi.
Postanowiłem na początek dnia przekroczyć Wisłę. Między mostami w Toruniu i Włocławku dostrzegłem przeprawę promową. Zjadłem więc śniadanie w jedynej otwartej restauracji, czyli McDonald'sie (raz na kilka lat nie zaszkodzi) i pojechałem... pod wiatr. Niestety nie ma prostej drogi do Aleksandrowa Kujawskiego, który był na mojej liście miast przejazdowych. Musiałem zacisnąć zęby i przeć przed siebie. Niska średnia i duże zmęczenie nie dodawały mi otuchy. Dojechałem tuż przed południem, a potem w Ciechocinku znalazłem smażalnię ryb. Zjadłem filet z sandacza i wypiłem grzańca na bazie... bezalkoholowego piwa. Tego mi było trzeba. Zagrzany i pełny energii mogłem kontynuować mój szalony plan. Przynajmniej temperatura wzrosła do -2°C.
Skierowałem się na południe. Wiatr o dziwo nie dokuczał tak mocno. Trafiłem na Nadwiślański Szlak Rowerowy. Bardzo przypomina Green Velo na wschodzie Polski. Dlaczego? W obu przypadkach specjalnie wybudowano infrastrukturę drogową. Lub przekształcono istniejącą, co trafiło się mnie. Nie mogłem jednak narzekać, bo w tym wypadku kostka Bauma była wielokroć wygodniejsza od starego asfaltu.
Ostatni w tym roku prom z Nieszawy odpłynął w listopadzie. Mój plan powoli się sypał. Najpierw trudna droga pod wiatr, teraz to. Zawróciłem na Aleksandrów Kujawski. Chciałem przedostać się przez Wisłę w najbliższym mieście – w Toruniu. Moją uwagę przykuła droga krajowa wzdłuż autostrady A1. Ruch nie był duży, duże było pobocze. Dystans też był znacznie mniejszy aniżeli miałbym kombinować w Aleksandrowie. Niestety zmierzch mnie złapał na rogatkach Torunia. Pora była młoda, ale do następnego celu – Grudziądza – było o wiele kilometrów za dużo. Przy obecnym stanie moich sił nie dojechałbym, a nie miałem ochoty na spędzanie tego sylwestra w miejscowości, o której nigdy nie słyszałem. Toruń okazał się strzałem w dziesiątkę, zwłaszcza z przepięknym widokiem na miasto znad Wisły.
Po drodze zajrzałem do campingu i dostałem namiar na lokalne miejsca noclegowe. Udałem się szybko do Starego Miasta, żeby kupić pierniki. Jakże się zawiodłem kartką informującą o zamknięciu sklepu firmowego Toruńskich Pierników aż na 3 godziny przed moim przyjazdem. Najgorsze że jutro będzie zamknięte przez cały dzień. Moja trzecia wizyta w tym mieście i pierwsza bez słodkich zakupów. Pozostało mi znaleźć nocleg. Wybór padł na najlepszą lokalizację – po drugiej stronie Wisły. Miałem to szczęście, że znalazłem wolny pokój po pierwszym telefonie. Pewnie usytuowanie Domu Sportowca w odosobnionym miejscu wpływa na jego niską popularność. Po drodze trafiłem na nabrzeże po stronie Starówki, na którym trwały przygotowania pirotechników. Coś przeczuwałem, że czeka mnie ciekawy pokaz z drugiego brzegu. To był dobry wybór, choć po tym męczącym dniu raczej nie było mowy o porządnym śnie.