w dniu 28.10.2013 na 11,15 byłam umówiona na usg kolana w szpitalu klinicznym na arkońskiej wybrałam sie rowerkirm bo cięzko mi chodzić.
Pogoda była deszczowa i bardzo wietrznie ,niektórym momencie żle mi się jechało.
Droga toprzez ulice parkową w kierunku targowiska manchatan i kierujac się na park kasprowicza ..I przecinam dwie duże ulice to wojska polskiego i mickiewicza.
troche historio szpitalu
Zakończenie II wojny światowej związane było z intensywnym przemieszczaniem się ludności. Migracja wielu narodowości ( przeważali Niemcy i Polacy) była przyczyną szerzenia się wielu chorób, szczególnie zakaźnych. Z tą mnogością zachorowań nie mogły sobie poradzić szpitale wojskowe. W maju 1945 r. grupa lekarzy postanowiła znaleźć dogodne miejsce na szpital zakaźny. Zwrócili się oni do władz wojskowych Szczecina o przydzielenie na ten cel poniemieckich koszar przy ul. Mickiewicza (Żołnierskiej). Nie uzyskano zgody. Władze wojskowe, na przyszły szpital zakaźny, wskazały zespół budynków przy ul. Arkońskiej 4, na terenach Niemierzyna. Budynki te zostały wybudowane w latach 1938-1940 jako dom starców (Altersheim), po podjętej decyzji na początku lat 30. XX w. o powiększeniu zakładu opiekuńczego „Kückenmühleranstalten”.
Niemierzyn (Nemitz) – wieś podmiejska Szczecina, należąca od XIII w. do miasta. W późniejszych latach część wsi należała do kapituły kamieńskiej, osadziła ona tu swego sołtysa Konrada Barfussa i traktowała swą część jako lenn
Na początku lat 30. XX w. zapadła decyzja o powiększeniu zakładu opiekuńczego o przylegające tereny lokalu „Johannisthal”, położone przy Eckerbergstr. 2-4 (Arkońska 4). Budynek „Johannisthal” został wybudowany w drugiej połowie XVIII w. Prócz budynku, lokal posiadał ogródek ze stołami na wolnym powietrzu, muszlę koncertową oraz plac zabaw dla dzieci. Pomimo starań służb konserwatorskich, w 1935 r. rozebrano stary budynek z 1756 r. Trzy lata później rozpoczęto budowę domu dla starców, projektantem był architekt H.B. Reichow ( 1899 – 1974). Prace te zakończono w 1940 r. W budynkach tych znajdowało się 320 mini mieszkań dla starców.
Pod koniec 1940 r. (w październiku) obiekty „Kückenmühleranstalten” wraz z nowo wybudowanymi budynkami przekazano SS na koszary, po uprzednim wysiedleniu z dotychczasowych użytkowników.
