Ustroń-Czantoria Wielka-Przełęcz Beskidek-Soszów Wielki-Wisła

Korzystając z zapowiedzi pięknych słonecznych i wolnych od pracy dni października zaplanowaliśmy wyjazd do Wisły na dwa dni. W pierwszy słoneczny dzień postanowiliśmy zwiedzić Wisłę a konkretnie jej centrum. Było po weekendzie więc bez tłumów. Przy okazji trafiliśmy do Pałacyku Myśliwskiego Habsburgów, który został wybudowany na polanie Przysłop pod Baranią Górą w latach 1897-1898 na polecenie arcyksięcia Fryderyka Habsburga. Służył Habsburgom w polowaniach na głuszca aż do 1916r. W 1918r został splądrowany i okradziony przez miejscową ludność. Od 1925r Polskie Towarzystwo Tatrzańskie otwarło w nim schronisko. W czasie II wojny należało do towarzystwa Wintersportverein. Po wojnie ponownie zaczęło działać jako polskie schronisko. W związku ze zwiększeniem ruchu turystycznego w latach 70. XX wieku administrujące obiektem Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze wybudowało obok nowy, znacznie większy budynek. Pałacyk został zamknięty (przez jakiś czas służył jako hotel robotniczy dla ekip budowlanych) i zaczął powoli niszczeć. Od całkowitej rozbiórki uchroniły go zabiegi Towarzystwa Miłośników Wisły. W 1985 przeniesiono go do centrum Wisły, gdzie od 1987 służy jako siedziba wiślańskiego oddziału PTTK. Wewnątrz znajduje się wystawa Głuszca, o której ciekawe rzeczy opowie nam przewodnik. Nam swój czas poświęciła przemiła Pani, opowiadając całą historię za symboliczną cegiełkę. Polecamy tam wstąpić. Z pomocą Pani przewodnik zaplanowaliśmy trasę na kolejny dzień z Ustronia przez Czantorię, Przełęcz Beskidek, Soszów Mały, Soszów Wielki do Wisły. Po zwiedzaniu Wisły udaliśmy się do miejsca zakwaterowania: Centrum Business & SPA Green Hill. Hotelik w zacisznej okolicy z dobrym jedzeniem. Sauna sucha, łaźnia parowa oraz jacuzzi zrobiły swoje :) Następnego dnia po obfitym śniadanku pojechaliśmy do Ustronia pod Kolej Linową na Czantorię. Będąc przeciwnikiem skracania sobie drogi w ten sposób, dałem się namówić i wyjechaliśmy na polanę Stokłosica gdzie znajduje się górna stacja kolejki. Stąd czerwonym szlakiem udaliśmy się na Czantorię. Pomimo tego, iż było po sezonie i wtorek wyjeżdżających kolejką i spacerujących w kierunku Czantorii nie brakowało. Z górnej stacji kolejki jest niecałe 1,5 km na Czantorię. Przez szczyt przebiega granica Polsko-Czeska a po stronie naszych sąsiadów wznosi się wieża widokowa (płatna), z której rozciąga się piękna panorama. Tuż obok wieży bufet. Kilkaset metrów na zachód od szczytu, znajduje się czeskie schronisko turystyczne na Czantorii. Po krótkim odpoczynku udaliśmy się czerwonym szlakiem w kierunku Soszowa. Szlak prowadzi wzdłuż granicy leśną ścieżką. Po drodze mijamy mogiłę czeskiego pogranicznika. Tak maszerując docieramy do Przełęczy Beskidek. Dawniej istniało tutaj przejście graniczne, dzisiaj w tym miejscu czerwony szlak, którym szliśmy, przecina zielony, biegnący z Wisły do miejscowości Nydek w Czechach. Idąc dalej przechodzimy tuż obok szczytu Małego Soszowa. Stąd mamy około 1,5 km szlakiem do górnej kolejki na Soszów. Obok górnej stacji znajduje się schronisko na Soszowie. Przywitał nas schroniskowy kot Bandzior :) Wizytę pozostawiamy na później wspinając się jeszcze na szczyt Wielkiego Soszowa, do którego mamy około 500m z tego miejsca. Ze szczytu kolejne widoki na Czantorię, Wisłę, Równicę, Orłową, Kotarz, Skrzyczne.... Po krótkim odpoczynku na górze wróciliśmy tą samą drogą do schroniska Soszów. Czyste i przytulne wnętrze zachęca do dłuższego odpoczynku. Pampuchy z jagodami były bardzo smaczne. Wycieczka dobiegała końca, więc na powrót wybraliśmy szlak niebieski spod schroniska do Wisły-Jawornika. Braliśmy pod uwagę transport publiczny z Wisły do Ustronia pod kolejkę na Czantorię, gdzie zostawiliśmy auto. Zejście tym szlakiem nie sprawia żadnych problemów technicznych, część wiedzie gruntową drogą dojazdową do schroniska, a dopiero dolna część między zabudowaniami przechodzi w asfalt. Na dole zaskoczenie, ponieważ ostatni bus odjechał coś koło 16.00. Fakt, że na przystanku znajdziemy numery telefonów do prywatnych przewoźników, jednak postanowiliśmy iść dalej do skrzyżowania z główną drogą Ustroń-Wisła, czyli prawie 2,5 km asfaltem. Po przejściu najbardziej nudnego odcinka tej trasy znaleźliśmy się w planowanym miejscu po ponad 30 min marszu. Przystanek przy stacji Orlen okazał się łaskawszy w transport z Wisły-Uzdrowiska do Ustronia i równo z zapadającym zmrokiem dotarliśmy na parking. Kolejna udana wycieczka dobiegła końca. Beskid Śląski urokliwy zachęcił nas do planowania kolejnych wypadów w te strony. Polecamy trasę i życzymy samych pozytywnych wrażeń ;)