Wszystkie drogi prowadzą do Kłodzka

Dzisiejszy wyjazd to raczej konieczność , konieczność regulacji hamulca tylnego w moim KTM-ie.
Rano popadało , pomimo ,że TVN meteo przekonuje ,że mamy piękną pogodę i dwa wyże pilnują tej dobrej pogody. No cóz może im Stronie Śl gdzieś umknęło.
Koło 11 robi się jakby jaśniej , więc czas ruszać.
Droga do Kłodzka to gówna trasa K33, pomimo przeciwnego wiatru 33 km pokonuję w godzinę i 6 minut , to dość dobry wynik.
Sklep rowerowy u „Anka” mieści się w Kłodzku na ulicy Stryjeńskiej 2 A, tuz koło Rynku i obok dużego parkingu. Tu dwa lata temu zakupiłem swojego KTM-a , czyli rower trekingowy do dalszych wycieczek.
Od dwóch lat wykonuje tu także drobne naprawy i jak do tej pory wszystkie bezpłatnie. Póki co poważniejszych awarii nie było.
W sklepie rowerowym nie ma właściciela , więc udaje się na pobliski Rynek. Tu uwagę , oprócz Ratusza i zabytkowych kamieniczek , przyciąga pręgierz. Jeszcze nie dawno go tu nie było. Okazuje się ,że jest to kolejna inicjatywa franciszkanina, ojca Antoniego Dudka. Nowy pręgierz przypomina ten, który stał w Kłodzku do 1793 r. W tamtym okresie służył on do publicznego wymierzania kar grzesznikom i przestępcom - Winowajców przywiązywano do kamiennego słupa i publicznie chłostano bądź hańbiono.
Na szczycie kamiennego słupa siedzi chłop trzymający worek ze zbożem. Pręgierz został wykonany z piaskowca i stanął w maju bieżącego roku.
Niedaleko jest Twierdza Kłodzka , więc rowerem udaję się tamtą stronę . I znowu niespodzianka. Nowe wejście do podziemi. Jeszcze nie czynne , ale to chyba kwestia czasu.
Obok wejścia znajduje się parking strzeżony, gdzie można zaparkować samochód. Mniej wygodni mogą to zrobić na parkingu właśnie koło sklepu rowerowego. Tamten parking póki co jest bezpłatny.
W obecnym stanie kłodzka twierdza jest najcenniejszym w Polsce zespołem fortyfikacji XVII-XVIII wiecznych, będących klasycznym i unikatowym wzorem architektury obronnej tego okresu. Stanowi ona bardzo skomplikowany układ militarny, który niezwykle trudno sobie wyobrazić, a cóż dopiero opisać. W skład całego kompleksu wchodzą: Twierdza Główna, fort posiłkowy Owcza Góra, obwarowania miejskie (dziś już tylko fragmentaryczne) i umocnienia polowe - zespół ten zajmuje powierzchnię ok. 30 ha. Znajduje się tam ekspozycja związana z zamkiem i jego dziejami na przestrzeni wieków, izba pamięci więźniów z okresu II wojny światowej, mauzoleum martyrologii Finów, lapidarium rzeźby, wystawa szkła artystycznego i dawnego sprzętu pożarniczego. Największą atrakcją jest chyba jednak widok, jaki rozpościera się z Góry Zamkowej na miasto i ziemię kłodzką z rysującymi się w oddali masywami Gór Stołowych oraz Śnieżnika.
Po krótkiej wizycie na twierdzy , udaję się jeszcze na zabytkowy gotycki most na rzece Młynówce , zwany często mostem Vita Stworza. Robie kilka zdjęć i wracam do sklepu rowerowego.
Naprawa hamulca zajmuje dosłownie sekundę , ale jak tu obojętnie przejść obok tylu rowerów. Jakoś mi się to udaje , ale sympatyczny właściciel pokazuje mi rower o napędzie elektrycznym. Robie „focha” , jak to , nie dla mnie taki wynalazek.
Otrzymuję propozycje małej przejażdżki , musze powiedzieć że chwilę się opierałem. W końcu się decyduje. Rower jest ciężki wazy około 20 km. Wsiadam i pierwsze zdziwienie, po naciśnięciu na pedał , rower miękko i dość szybko rusza. Chwilę trwa „adaptacja” , szukam jakiejś górki . Rower ma wmontowany automatyczny czujnik „przewyższenia” . Pod górę jedzie się gładko, beż zbędnego wysiłku. Po równym trzeba spokojnie pedałować . Tak , to chyba przyszłość rowerów „wyprawowych”.
Pewnie nie kupie sobie takiego i to nie ze względu na cenę / około 10 000 złotych/ , po prostu cieszy mnie wysiłek , który wkładam w pokonanie trasy. Ale zmieniłem zdanie na temat tego „wynalazku” . Rower jest cichutki, nie ma nic wspólnego z tymi , które były w przeszłości i przypominały motorowery . Za przejściem granicznym Bily Potok przystaję w miejscu gdzie kiedyś był sklep spożywczy „Stodołą”. Jeszcze kilka lat temu do sklepu trudno było się dostać . Można tu było dokonać zakupu alkoholu , artykułów spożywczych. Przed każdymi świętami sklep był szturmowany przez rodaków i nikt nie opuszczał go z pustym wózkiem. W ostatnich latach zmniejszyło się zainteresowanie. Sklep podupadał , a dziś zostały tylko zgliszcza. Kto pamięta tamtą „Stodołe” ten zrozumie.
Po drodze jeszcze tradycyjne zdjęcie Zamku w Jaworniku i jak zwykle już w tym roku udało mi się dojechać do domu tuz przed deszczem i burzą .