Renesansowa, kamienna wieża mieszkalno-obronna jest unikatowym w skali kraju obiektem wzniesionym w XVI w. jako kamienny element zespołu dworskiego budowanego z drewna. Budowla jest murowana z kamienia wapiennego i cegły. Drewniany dach wieży spłonął podczas I wojny światowej. Wieża ma teraz ok. 3 m wysokości i jest zbudowana na planie prostokąta o wymiarach ok. 7 × 5 m. Ma dwie kondygnacje zasklepione po wojnie betonowym zadaszeniem i mury o grubości ok. 1 m. Na każdej z dwóch kondygnacji usytuowane są dwa pomieszczenia, sklepione kolebkowo. Obecnie obiekt znajduje się na prywatnym terenie i wykorzystywany jest jako budynek gospodarczy.
Kościół zbudowano w 1601 r. i w zasadzie bez większych zmian przetrwał on do dnia dzisiejszego. Manierystyczne ołtarze pochodzą z przełomu XVI i XVII w.; ołtarz główny posiada polichromię imitującą elementy rzeźbiarskie. Najstarszym zabytkiem jest późnogotycki posąg św. Mikołaja z ok. 1400 r., znajdujący się w jednym z ołtarzy bocznych.
Ruiny wspaniałego zamku Bonerów w Podzamczu są świetnie wkomponowane w najwyższe wzniesienie Jury - Górę Janowskiego (516 m n.p.m.). Początki tej warowni sięgają połowy XIV wieku i wiążą się z królem Kazimierzem Wielkim. Zamek udostępniony jest do zwiedzania, niemal każdy jego fragment. Na dziedzińcu przez cały sezon organizowane są ciekawe imprezy plenerowe, ściągające tu prócz turystów, rycerzy i białogłowy.
Gród jest współczesną rekonstrukcją drewnianej warowni, która stała w tym miejscu we wczesnym średniowieczu. Badania archeologiczne pokazują, że miejsce to było zamieszkiwane przez ludzi już od czasów paleolitu, o czym świadczą znalezione narzędzia z krzemienia, czy kości niedźwiedzia jaskiniowego. Z grodu roztacza się piękna panorama na okolicę.
Sanktuarium powstało w miejscu, gdzie w 1818 roku, jednemu z mieszkańców Podzamcza, ukazał się na skale wizerunek Matki Boskiej. Po tym wydarzeniu podczas uroczystej procesji przyniesiono obraz Matki Bożej z kaplicy zamkowej i zamontowano go dokładnie w miejscy objawienia. Od tego czasu miejsce to stało się miejscem kultu. Obecnie stoli tutaj kaplica, która w piękny sposób komponuje się z otaczającą ją przyrodą.
Strażnica była prawdopodobnie wzniesiona w XIV w. przez Kazimierza Wielkiego w celu strzeżenia południowej granicy, uzupełniając tym samym lukę między zamkami w Podzamczu, Smoleniu i Bydlinie. Nie mając już znaczenia strategicznego, została opuszczona w XV w. i od tamtego okresu zaczęła popadać w ruinę. Obecnie zachowały się fragmenty murów i wał do wysokości około 1,5 m.
Pierwszy zamek w Smoleniu powstał prawdopodobnie w XIII wieku, ale w 1300 roku uległ spaleniu. Ponownej odbudowy doczekał się w połowie XVI wieku przez Ottona III z Pilczy. Stał się rezydencją zamożnej rodziny Padniewskich, którzy później opuścili go. Podczas potopu Szwedzkiego zamek został zdewastowany. Został odkupiony dopiero w XIX wieku i powstała tam fabryka śrub. W XX wieku na terenie zamku odbywały się liczne prace archeologiczne i zabezpieczające. Obecnie zamek jest udostępniony do zwiedzania.
Dolina Wodąca jest suchą doliną krasową, tzw. „wodącą", w której tylko okresowo płynie woda. Dolina Wodącej swym zasięgiem obejmuje kilka mniejszych form dolinnych, zespoły ostańców w okolicy Smolenia, Strzegowej i Złożeńca oraz źródliska rzeczki Dżdżenicy (Tarnówki). Cechą charakterystyczną Doliny Wodącej są duże różnice wysokości, dochodzące nawet do 100 metrów (dno Doliny położone jest mniej więcej na wysokości 390 ni n.p.m., natomiast szczyty niektórych wzgórz nawet do 480 m n.p.m.).
Na terenie doliny znajduje się m.in. Skała Biśnik. z reliktem wieżowej fortyfikacji oraz kilkoma jaskiniami, m.in. najdłuższa w tym rejonie Jaskinia Psia (Źródlana) oraz Jaskinia na Biśniku.
Powstanie niewielkiego zameczku w Bydlinie z uwagi na brak jakichkolwiek źródeł ginie w mrokach dziejów, trudno więc na jednoznaczne określenie, kiedy oraz przez kogo obiekt został zbudowany. Spotkać można również opinię, że warownia ta nigdy nie była zamkiem i od początku do końca pełniła przede wszystkim funkcje sakralne. Pierwsze wzmianki na temat zamku sięgają końca XIV w. natomiast został on opuszczony pod koniec XVIII w. i stopniowo zamieniał się w ruinę.
Zabytkowa kaplica pw. Pocieszenia NMP została wzniesiona w XVIII w, podobno na miejscu dawnej pustelni. Wewnątrz kaplicy znajduje się posąg Matki Boskiej z Dzieciątkiem, gotycki, zapewne z pierwszej połowy XV w.
Skomentuj