Cychry
Kościół świętego Stanisława Biskupa i Męczennika, późnoromański, zbudowany z ciosów granitowych zapewne przed 1250 rokiem z fundacji templariuszy. Budowla była wznoszona na planie prostokąta, orientowana, salowa. Znacznie później poszerzono ją o transept i półkolistą absydœ w 1856 roku, wcześniej szeroką wieżę od zachodu w latach 1768/1838. W wydarzeniach bitwy pod Sarbinowem kościół ucierpiał, spłonęła też ówczesna wieża, która była wyższa od obecnej, miała 11 metrów wysokości. Tamtej wieży już nie mógł widzieć sławny polski malarz, Wojciech Kossak, kiedy na zlecenie cesarza niemieckiego w 1899 roku malował obraz „Bitwa pod Sarbinowem”. Mógł widzieć tylko tę, która jest obecnie i tę wieżę namalował, jako płonącą. Grubość murów kościoła wynosi 1,3 m, a mury wieży mają 1,6 m.
Z dala widać najnowsze domstwa Cychr, gdzieś za nimi stara się wyjrzeć wieża kościoła
Na pagórku, na skraju lasu odkryto cmentarzysko z urnami ludności kultury łużyckiej. Tam ustawiono kamień, nazwany Trygław.
Pomnik przyrody, drzewo cisowe.
Ochrona starych drzew ma w Polsce długą historię.
Gatunkiem najwcześniej objętym ochroną w Polsce jest cis (Taxus baccata L.) bowiem chroniony jest od 1423 roku. Ochrona została ustanowiona edyktem królewskim na mocy statutu warckiego, wydanego przez króla Władysława Jagiełłę, który chciał ograniczyć eksport drewna cisowego surowca do wyrobu bardzo dobrej jakości łuków, z obawy o całkowite wyginięcie cisu pospolitego.
Najokazalszy cis w gminie Dębno rośnie w Cychrach przed domem na południe od kościoła, który przed 1945 był domem pastora. Jego wiek szacuje się na 500 lat, wykiełkował w tym czasie, kiedy w Nowej Marchii zaczął władać margrabia Jan na Kostrzynie. Kiedy toczyła się bitwa pod Sarbinowem, był już dojrzałym drzewem. Jest zatem jednym z najstarszych, jeśli nie najstarszym drzewem w gminie.
Sosna, pomnik przyrody.
W roku 1816 pojęcie „Pomnik Przyrody” zostało utworzone przez Aleksandra Humboldta.
Tego uczonego uważa się na całym świecie za „duchowego ojca idei ochrony przyrody”.
Dla nas, mieszkańców gminy Dębno ma to znaczenie szczególne, bowiem właśnie w gminie Dębno mieszkał dziadek Aleksandra, właściciel majątku Dyszno (Ringenwalde). Później właścicielami Dyszna zostali rodzice Aleksandra i wreszcie właścicielem Dyszna był sam Aleksander Humboldt.
Według współczesnej definicji pomnikami przyrody są pojedyncze twory przyrody żywej
i nieożywionej lub ich skupiska o szczególnej wartości przyrodniczej, naukowej, kulturowej, historycznej lub krajobrazowej oraz odznaczające się indywidualnymi cechami, wyróżniającymi je wśród innych tworów, okazałych rozmiarów drzewa, krzewy gatunków rodzimych lub obcych, źródła, wodospady, wywierzyska, skałki, jary, głazy narzutowe oraz jaskinie.
Kryterium uznania drzewa za pomnik przyrody jest jego obwód mierzony na wysokości 130 cm od powierzchni ziemi. Obwody najbardziej pospolitych gatunków drzew stanowią dolną granicę dla drzew pomnikowych. Wymagane minimalne obwody określa Instrukcja o Urządzaniu Lasów wydana przez Ministerstwo Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego (jego kompetencje aktualnie posiada Ministerstwo Środowiska).
Określa się w tej instrukcji minimalny obwód pnia dla Sosny Pomnika Przyrody 3,14 m.
Najgrubsza sosna w Polsce ma około 300 lat i obwód pnia 3,60 metra, lecz jest to drzewo o bardzo niskim pniu, wkrótce rozgałęzioym na wiele konarów.
Sosna z lasów Bogusławia ma obwód 3,20 metra, a pień biegnący wysoko w górę jedną strzałą.
Jest najokazalszą sosną w całej gminie Dębno, a jej wiek wynosi zapewne 250 lat lub więcej.
Obecny kościół, świętego Jana Chrzciciela jest kościołem filaialnym parafii pod wezwaniem świętego Stanisława Biskupa i Męczennika w Cychrach.
Został zbudowany w 1900 roku, usytuowany w centrum wsi na niewielkim wzniesieniu. Korpus zbudowano z kamieni narzutowych a prezbiterium i wieżę z cegły. Wnętrze kościoła jest jednoprzestrzenne a wyposażenie pochodzi z tego samego roku, co i kościół 1900.
Przed południową ścianą kościoła położono ocalałe tablice nagrobne.
Ciekawostką jest obecność na murze kościoła kilku zaledwie roślinek maleńkiej paproci,
zanokcicy skalnej (Asplenium trichomanes L.), której naturalnym obszarem występowania są tereny podgórskie.
Do dzisiaj jest w majątku bogusławskim zespół dwóch czworaków, razem żyło tam osiem rodzin.
A właściciele Bogusławia zmieniali się często, zwłaszcza w XIX i XX wieku.
W roku 1828 wieś kupił były właściciel Dargomyśla, Karl Friedrich Boldt.
Dwukrotnie w latach 1853 i1866 wybuchła epidemia cholery, przez co liczba ludności wsi zmniejszyła się o połowę. W roku 1907 Boldtowie sprzedali majątek rodzinie von der Lancken,
ale już w 1909 roku majątek nabył kapitan Bachmann, od którego z kolei całość kupił w 1916 roku właściciel ziemski Hintz. Ostatni właściciele majątku, to Katzenellenbogenowie, od roku 1920.
I też chyba nie wiodło im się najlepiej, bo w 1930 roku majątek zostaje przejęło i rozparcelowało towarzystwo ziemskie "Eigene Scholle".
Skomentuj