kościół został wybudowany w latach 1739-1768 przy wcześniejszej późnorenesansowej kaplicy z XVI/XVII wieku, wzniesionej na wzór kaplicy Zygmuntowskiej przy katedrze na Wawelu.
Charakterystyczne drewniane, parterowe domy o specyficznej konstrukcji „dziewięciosłupowej”. Były to domy o ścianach konstrukcji zrębowej, stawiane szczytami do drogi, zwieńczone dachami naczółkowymi z okapami wydatnie wysuniętymi nad chodniki.
zespół klasztorny reformatów, poł. XVII-XIX, w tym kościół parafialny pw. MB Anielskiej, z fundacji w latach 1645–1651 Zygmunta Aleksandra Tarły;
dwór hr. Steckiej z XVIII w. / 1950 r
Kościół pochodzi najprawdopodobniej z I. poł. XVI w. (pierwsze wzmianki z 1529 r.). W latach 1965–66 podczas gruntownego remontu obiekt został częściowo przekształcony według projektu Z. Zjawina. Zatracił wtedy wiele cech stylowych, m.in. usunięto znaczną część późnogotyckiego detalu ciesielskiego.
dwór w Kąśnej Dolnej to polski dom Paderewskiego w latach 1897 - 1903. W skład zespołu dworsko-parkowego wchodzą dwa budynki o dużej wartości historycznej (dwór z kończ XVIII lub początku XIX wieku i dawna oficyna dworska) oraz park dworski
staw na terenie parku przy dworze I. Paderewskiego w Kąśnej Dolnej
Widok na Rynek w Ciężkowicach. Na pierwszym planie pomnik "Ławeczka Paderewskiego", w tle klasycystyczny ratusz z przełomu XVIII i XIX wieku
jeden z licznych na tym terenie cmentarzy z I Wojny Światowej. Spoczywa na nim 9 żołnierzy armii austro-węgierskiej, 96 żołnierzy armii niemieckiej i 226 żołnierzy armii rosyjskiej
kościół wzniesiono na początku XVI w., wieżę dobudowano prawdopodobnie w XVII w. Jest to kościół późnogotycki, konstrukcji zrębowej o ścianach pokrytych gontem i wzmocnionych lisicami.
Pierwszy dwór w Rzepienniku Biskupim został wzniesiony w drugiej połowie XVI wieku – zachowały się z niego piwnice w części południowej, wysokie, z kamienia i cegły, kryte sklepieniami kolebkowymi. Obecny budynek dworu powstał w wyniku przebudowy przeprowadzonej przez Więckowskich w latach 1910-1912. Budowla ma charakter eklektyczny.
XIX-wieczny dwór w Gromniku jest budowlą o charakterze eklektycznym, murowaną z cegły na fundamencie z kamienia łamanego. Parterowy, z piętrowymi skrzydłami bocznymi, częściowo podpiwniczony (w części zachodniej). Założony na rzucie prostokąta, z dwoma skrzydłami występującymi ryzalitowo przed lico fasady, dobudówką w zachodniej części fasady północnej oraz podcieniem wspartym na masywnych murowanych filarach.
Obecnie w budynku dworskim mieści się Urząd Gminy Gromnik.
Kościół wzniesiono w 1727 r., obecnie nie jest użytkowany. Jest to budowla jednonawowa, pokryta gontowym dachem, do której dostawiono nietypową, słupową wieżę z baniastym hełmem.
Obecnie kościół w remoncie
kościół powstał na przełomie XV i XVI w.; na początku XX w. dobudowano do niego murowaną kaplicę. Pomimo tego przekształcenia jest on nadal jednym z ciekawszych przykładów gotyckiej architektury drewnianej na tych terenach. Jednonawowa, obita gontem świątynia ma konstrukcję zrębową, a jej smukłą sylwetkę kryje jednokalenicowy, gontowy dach.
Kościół pochodzi z 1. poł. XVI stulecia. Jest to świątynia w stylu późnogotyckim, jednonawowa. Wieżę konstrukcji słupowej wieńczy barokowy hełm. Gotycki portal znajdujący się w wejściu południowym do nawy wykrojony jest w ośli grzbiet.
W 1975 roku zaniedbany XIX-wieczny dwór oraz część dawnego parku zakupiło małżeństwo Elżbiety i Krzysztofa Pendereckich, Elementem centralnym zespołu dworskiego jest klasycystyczny budynek dworu wybudowany na początku XIX wieku, prawdopodobnie na miejscy starszego, drewnianego, częściowo przebudowany w drugiej połowie XIX wieku.
Dwór usytuowany jest w rozległym parku, otoczonym pseudobarokowym kamienno-ceglanym ogrodzeniem. Park ten, pochodzący z końca XVIII wieku, tworzony i stale wzbogacany przez Krzysztofa Pendereckiego, zyskał już międzynarodową sławę. Powiększony z biegiem lat z kilku do kilkunastu hektarów, stał się niezwykłym arboretum, zawierającym kilkaset gatunków drzew i krzewów.
Skomentuj