Góra Zamkowa - zwana inaczej Górą św. Jadwigi. W XV w. stał tam zamek kasztelański, gdzie gościli królowie polscy - Jadwiga i Władysław Jagiełło. Odbywały się tam zebrania i rady polityczne. Niestety w 1475 r. zamek został rozebrany, a do dziś zachowały się jedynie fundamenty. Legenda głosi, że metalowe drzwiczki umieszczone u podnóża góry, które również przetrwały do dnia dzisiejszego, łączyły komnaty królewskie z miastem.
Znajduje się w zachodniej części miasta Biecz, na wzgórzu Harta. Cmentarz powstał przy pochodzącej z 1812 kapliczce, która stanowi jego główny element kompozycyjny. Cmentarz znajduje się na terenie osuwiskowym i jest obecnie w bardzo złym stanie – północna część skarpy, wraz z fragmentem cmentarza, obsunęła się. Na cmentarzu pochowano 43 żołnierzy w 10 pojedynczych grobach i 13 mogiłach zbiorowych w tym 32 żołnierzy austro-węgierskich, 10 żołnierzy niemieckich i 1 o nieustalonej przynależności armijnej
gotycka, kamienna kapliczka słupowa, zwana "Szubienicą", w kształcie czworobocznego słupa, z XV/XVI w. Usytuowana przy starym trakcie z Biecza do Rożnowic. Wiązana z miejscem straceń złoczyńców.
Obiekt znajduje się na stromym stoku przy ulicy Bochniewicza, koło kościoła Bożego Ciała. Pochowano tutaj 386 żołnierzy, w tym 204 żołnierzy armii austro-węgierskiej i 182 żołnierzy armii rosyjskiej.
późnogotycki kościół pochodzący z przełomu XV i XVI w. został zbudowany z cegieł i ciosanych kamieni. Jest to trójnawowa świątynia z ośmioma kaplicami, na której wyposażenie złożyły się przedmioty pochodzące z trzech epok: gotyku, renesansu i baroku. Najstarszą częścią jest prezbiterium, pochodzące sprzed 1480 roku, z późnorenesansowym ołtarzem ze wspaniałym obrazem Zdjęcie z krzyża.
Niedaleko kościoła znajdują się odkryte w 1964 roku fundamenty jednego z trzech znanych w Polsce barbakanów.
dzwonnica z XV w. z elementami obronnymi. Pełniła funkcje baszty obronnej, broniona przez cech rzeźników, stąd zamiennie zwana basztą rzeźnicką. Dzwonnica w górnej partii zdobiona dekoracją sgraffitową, przedstawieni: św. Wojciech i św. Stanisław. Dzwonnica łączy się z neogotycką kaplicą św. Barbary. W tej samej linii znajduje się stara plebania z XVI/XVII w., wielokrotnie przebudowywana. Pozostałość klasztoru Norbertanek.
dzwonnica z XV w. z elementami obronnymi. Pełniła funkcje baszty obronnej, broniona przez cech rzeźników, stąd zamiennie zwana basztą rzeźnicką. Dzwonnica łączy się z neogotycką kaplicą św. Barbary.
W tej samej linii z dzwonnicą i kaplicą św. Barbary znajduje się stara plebania z XVI/XVII w., wielokrotnie przebudowywana. Pozostałość klasztoru Norbertanek.
Baszta kowalska - zwana również basztą plebańską zamyka ciąg fortyfikacji zachodnich, składających się z resztek czworobocznej baszty u stóp dzwonnicy farnej (pełniła również funkcje obronne tzw. baszta rzeźnicka), dzwonnicy i kurtyny biegnącej łukiem aż do baszty plebańskiej. W latach osiemdziesiątych XX wieku została w znacznej części odbudowana wraz z fragmentem murów obronnych i przeznaczona na obiekt muzealny.
renesansowa kamienica, tzw. Kromerówka, tak naprawdę nigdy nie należała do Kromera. Budynek został wzniesiony w 1519 r. czyli dopiero 7 lat po narodzinach Kromera. Należał do zamożnej rodziny Chodorów. Wewnątrz zachował się oryginalny rozkład pomieszczeń i wystrój architektoniczny. Na uwagę zasługują rzeźbione kolumny międzyokienne z 1612 r. Obecnie znajduje się tu Muzeum Regionalne. Zbiory muzeum obejmują zabytki kultury materialnej, ludowej, sztuki i numizmatyki.
Kamienica Barianów Rokickich - zwana Domem z basztą. Kamienica z epoki renesansu (1523 r.). Budynek wieńczy renesansowa attyka, liczne elementy dekoracyjne w postaci nadproży i fryzu sgraffitowego czynią budynek jednym z piękniejszych w mieście.
Dodatkowy walor to przylegająca do budynku średniowieczna baszta obronna zwana radziecką. Obecnie kamienica jest oddziałem Muzeum Ziemi Bieckiej, z bogatą ekspozycją poświęconą aptekarstwu w historycznym rozwoju.
Kamienica Barianów Rokickich i baszta obronna zwana radziecką lub rajcowską
Kamienica Chodorów – Dom Zbója Becza, legendarnego założyciela miasta. Usytuowana w zachodniej pierzei Rynku. Posiada gotycki rodowód. Jest to jedna z ciekawszych kamienic mieszczańskich, z zabytkową sienią zajezdną. O zabytkowych walorach kamienicy świadczy gotycki wątek murów, piwnice z tego samego okresu oraz liczne renesansowe portale.
Budynek ratusza - pierwotnie gotycki zbudowany w drugiej połowie XV w., podlegał licznym przebudowom. Obecna bryła ratusza pochodzi z 1830 r. Do budynku ratusza przylega renesansowa wieża z 1569 r., zdobiona sgraffitem. Jest to najwyższa budowla miasta, liczy sobie 56 m. Na szczycie wieży, pod barokową kopułą znajduje się galeria widokowa. W podziemiach wieży zlokalizowane jest średniowieczne więzienie tzw. turma, miejsce wymuszania zeznań tzw. konfesat i przetrzymywania więźniów do czasu egzekucji.
znajdująca się w północno-wschodniej części rynku kapliczka św. Floriana
pochodzi z XIX w. Jest to budowla wsparta na 4 kolumnach, a w środku znajduje się figurka św. Floriana w stroju rzymskiego rycerza.
dawna Synagoga zbudowana w połowie XIX wieku, po pożarze w 1905 roku odbudowana. Obecnie pozostały tylko fragmenty polichromii oraz wmurowana w ścianę tablica poświęcona ofiarom holocaustu. Charakterystycznym elementem są dwa rzędy półokrągło zakończonych okien. Obecnie mieści się w niej Rada Miejska, Urząd Gminy i biblioteka.
Gród starościński, wzniesiony w pierwszej połowie XVI w. W 1642 r. został przeniesiony tutaj sąd grodzki. W grodzie w latach 1667-1676 urzędował Wacław Potocki. Budynek popadł w ruinę po 1783 r. Nazwa jednak mocą żywej tradycji przetrwała do dziś. Obecnie po przeprowadzonych pracach konserwatorskich, siedziba Gimnazjum nr 1 w Bieczu.
szpital Św. Ducha ufundowany przez królową Jadwigę w 1395. Jest to najstarszy zachowany budynek szpitalny w Polsce. Został zbudowany na planie prostokąta o wymiarach 21 × 10,5 m. Ogólnie przyjmuje się, że uposażenie szpitala w Bieczu było jednym z najbogatszych w kraju. W XIX w. budynek został poddany remontowi i do ok. 1950 r. służył biednym. Obecnie jest ponownie remontowany.
widok od strony rzeki Ropa
barokowa kapliczka pw. Najświętszej Marii Panny wzniesiona w XVIII w., wewnątrz której znajduje się ludowa rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem.
usytuowana pod skarpą klasztorną od strony ul. Fuska barokowa kapliczka, zbudowana prawdopodobnie w 1721 r., jako wotum wdzięczności za ocalenie z zarazy.
Cmentarz znajduje się przy ulicy Kazimierza Wielkiego, obok klasztoru oo. franciszkanów-reformatów. Pochowano tutaj w 6 mogiłach zbiorowych i 20 pojedynczych 42 żołnierzy armii rosyjskiej i 4 żołnierzy armii austro-węgierskiej.
zespół klasztorny Reformatów, wraz z jednonawowym, barokowym kościołem pw. św. Anny. Obraz w głównym ołtarzu przedstawia św. Annę. Obok ołtarza na ścianie wisi obraz Zdjęcie z krzyża, obraz wykonany prawdopodobnie przez artystę z kręgu El Greca. W prezbiterium za głównym ołtarzem znajduje się pulpit muzyczny z XVIII w. W klasztorze pochowany jest Wacław Potocki. Franciszkanie przechowują w swoim klasztorze ponad 2000 cennych ksiąg.
Założony został w miejscu prowizorycznych grobów, które pozostawiły oddziały rosyjskie. Na cmentarzu spoczywa 271 żołnierzy, w tym 26 żołnierzy armii austro-węgierskiej, 8 żołnierzy armii niemieckiej i 137 żołnierzy armii rosyjskiej.
pochodzący z XVIII w. murowany dworek, budowany w latach 1775 – 1799. Do połowy XX w. był parterowym zdewastowanym budynkiem; po remoncie dobudowano piętro i obecnie ma w nim siedzibę kilka organizacji pozarządowych i społecznych.
szczątkowy kirkut na wzgórzu Nęcówka, na którym znajduje się kilkanaście macew, i mogiły zbiorowe z czasów wojny, zniszczony podczas II wojny światowej, W miejscu kirkutu stoi obecnie pomnik pamięci pomordowanych Żydów. Na terenie kirkutu znajdował się także cmentarz wojenny nr 107 i pochowano na nim w trzech pojedynczych mogiłach znanych z nazwiska żołnierzy armii austro-węgierskiej z I wojny światowej, wyznania żydowskiego. Dzisiaj trudno ustalić pierwotną lokalizację grobów.
Skomentuj