dwór zbudowany został w ostatnim dwudziestoleciu XIX w. za sprawą ówczesnych właścicieli tutejszego majątku - Baltazińskich. Obecny wygląd dworu jak i jego bezpośredniego otoczenia różni się dość znacznie od ich stanu pierwotnego. Jest to wynik przeprowadzonej w drugiej połowie ubiegłego wieku częściowej jego przebudowy, a nawet rozbudowy dla potrzeb mieszczącego się w nim Domu Dziecka oraz wycięcia znacznej części parkowego drzewostanu.
Zbudowany w 1436 r. kościół jest budowlą gotycki o murach z łamanego i ciosanego karpackiego piaskowca podpartych w narożach masywnymi szkarpami uskokowymi. O jego piętnastowiecznym pochodzeniu zaświadczają nie tylko grube mury, szkarpy i ostrołukowe zamknięcia otworów okiennych, ale także mocno zaostrzony łuk tęczy rozpięty pomiędzy nawą a prezbiterium, ozdobiony herbem Leliwa oraz odkryte niedawno i odrestaurowane relikty późnogotyckiej polichromii ściennych o motywach roślinnych. Po zachodniej stronie kościoła wznosi się wolnostojąca murowana dzwonnica. Zbudowana zapewne w drugiej połowie XIX w., ma formę arkady do zawieszania dzwonów.
Pałac wzniesiony został w 1898 r. przez Jana Albina Goetza Okocimskiego , przemysłowca, króla piwa, twórcę potęgi browaru w Okocimiu, filantropa i mecenasa sztuki.
Składa się z dwóch piętrowych skrzydeł bocznych połączonych galeriami z korpusem głównym. Wokół pałacu rozpościera się 14-hektarowy park w stylu angielskim.
Dwór został wzniesiony prawdopodobnie około 1820 roku w stylu klasycystycznym. Jest to budowla parterowa, drewniana o konstrukcji zrębowej, symetryczna, na planie prostokąta, posadowiona na kamienno-ceglanej podmurówce. Dach jest czterospadowy, gontowy a ściany pokryto tynkiem i ozdobiono w narożnikach boniowaniem. Do elewacji tylnej dobudowano nieco później ( około 1900 roku) skrzydło, nadając planowi dworku kształt litery T. Elewację główna ozdobiona jest gankiem z dwiema kolumnami i trójkątnym szczytem. Po wojnie dworek użytkowała Akademia Rolnicza z Krakowa a później PGR w Okocimiu Górnym. Mimo prób sprzedaży walącego się budynku na dzień dzisiejszy nie znalazł się chętny.
Kościół w Okocimiu został zbudowany w latach 1884–1885 z fundacji Jana Goetza-Okocimskiego. Jest to kościół neogotycki, murowany z kamiennych ciosów, nieotynkowany, jednonawowy, czteroprzęsłowy z krótkim prezbiterium. Wyposażenie wnętrza pochodzi z okresu jego budowy i składa się nie m.in. cztery ołtarze neogotyckie z rzeźbioną grupą Trójcy Świętej w ołtarzu głównym, ambona neogotycka, wsparta na kolumnie. W świątyni znajdują się także epitafia: Jana Ewangelisty Goetza-Okocimskiego oraz Jana Albina Goetza II.
Kościółek został zbudowany na wzgórzu Bocheniec, na terenie dawnego grodziska przed 1596 r. Na początku kościółek miał formę kapliczki, stanowiącej zaledwie prezbiterium obecnego kościoła. Jakiś czas później dobudowano do niej od zachodu obszerny przedsionek, przekształcony pomiędzy 1732 r. a 1740 r. w nawę. Tak uformowany kościół przebudowany został raz jeszcze w latach 1852-1854 po czym w 1954 r. został konsekrowany . Styl kościoła św. Anny stanowi trochę taką mieszaninę baroku i gotyku. Do gotyku nawiązuje wygląd zewnętrzny, zaś wnętrze do baroku. Z zewnątrz kościół otoczony jest murem, który w połączeniu ze stosunkowo małymi rozmiarami budynku utrudnia ogarnięcie go w całości wzrokiem.
Zbudowany w latach 1914-18 kościół, jest jednym z najwybitniejszych dzieł Jana Sas – Zubrzyckiego Jest to budynek neogotycki, trzynawowy, pseudohalowy, murowany z cegły z użyciem kamienia i betonu. Prezbiterium jest zamknięte trójbocznie, po bokach z przybudówkami: od wschodu z występującą wieżyczką schodową, od zachodu zamkniętą trójbocznie kaplicą. Od frontu znajduje się wieża o rzucie kwadratu, ujęta po bokach dwiema symetrycznymi przybudówkami. Posiada dachy siodłowe i pulpitowe. Na skrzyżowaniu nawy i ramion transeptu zbudowano wieżyczkę na sygnaturkę z latarnią. Hełm wieży jest ostrosłupowy, flankowany narożnymi wieżyczkami.
zbudowana w latach 1900 - 1904 Grota Matki Bożej z Lourdes jest repliką słynnego miejsca kultu we Francji. Położona na wzniesieniu, jest miejscem odprawiania nabożeństw maryjnych i innych uroczystości religijnych. Co roku przyciąga kilkadziesiąt tysięcy pielgrzymów, oferując im poza przeżyciami religijnymi także wrażenia estetyczne. Wzniesienie jest starannie zagospodarowane. Znajduje się tu pomnik ks. Jana Pałki ( ur. 1870 r. - zm. 1939 t.), inicjatora budowy Groty.
Wzniesiony w latach 1470-1504 kościół św. Małgorzaty w Dębnie należy do najokazalszych gotyckich świątyń w diecezji tarnowskiej. Do XVII w. kościół pozostawał pod wezwaniem św. Trójcy. W 1789 r. zbudowano drewnianą, nadwieszaną izbicę. W latach 1899-1903 kościół został gruntownie odnowiony, wymieniono wówczas stropy nawy, dodano nowe szczyty, wzniesiono wieżyczkę na sygnaturkę i dobudowano przedsionek zakrystii. Jest to kościół murowany z kamienia, jednonawowy, z prezbiterium dwuprzęsłowym zamkniętym ścianą prostą, przy którym od północy zakrystia.
Wielkopańska rezydencja uchodzi za perłę polskiej architektury z czasów późnego gotyku. Do dziś przetrwał w niemal niezmienionym w stanie od czasów powstania. Zachowała się pierwotna struktura murów, dawny układ wnętrz oraz duża część efektownego wystroju architektonicznego. Uwagę zwracają, gotyckie, renesansowe i barokowe portale. Wzniesiony został w latach 1470-1480.
Według miejscowej tradycji zbudowany w końcu XIX w. dwór miał stanąć w na sklepionych piwnicach drewnianego dworu z końca XVIII czy też z początków XIX w. W obecnym swym kształcie wokowicki dwór to budynek murowany, parterowy, założony na planie wydłużonego prostokąta, dwutraktowy, podpiwniczony. Od frontu na osi centralnej murowany trójosiowy ganek, obecnie przeszklony, z umieszczonymi bocznie schodami, zabezpieczonymi kamienna balustradą. Dwór stanowi własność prywatną i pełni funkcje mieszkalne.
W latach 1911-14, do gotyckiego kościoła dobudowano od północy znacznie większy neogotycki kościół według projektu Jana Sas-Zubrzyckiego. "Długoszowy" kościół nie uległ wtedy większym przekształceniom i został wkomponowany w nową świątynię jako jej południowa nawa. Nowy kościół pw. św. Szczepana został wybudowany w stylu neogotyckim, murowany, nietynkowany. Wieża jest pięciokondygnacyjna, strzelista, z dwoma dzwonami. Z zewnątrz budowla ozdobiona jest elementami architektury neogotyckiej i eklektycznej.
• Od południa i wschodu zachowane zostało gotyckie ogrodzenie, nadmurowane w epoce baroku z bramką, schodami i posągami świętych z XVIII wieku (św. Wojciecha i św. Stanisława).
W 1861 w miejscu dębu, pod którym według tradycji urodził się św. Stanisław, wybudowana została murowana kaplica neogotycką. Powstała ona w miejscu kaplicy drewnianej, pochodzącej z 1596 r., która uległa zniszczeniu w 1780. Budowla z 1861 r. jest prostokątna, trójbocznie zamknięta, przykryta dachem siodłowym, na którym znajduje się wieżyczka z sygnaturką.
kościół fundacji Stanisława Lubomirskiego z drugiej połowy XVIII w. o późnobarokowym wyposażeniu, otoczony założonym najpóźniej w początkach XIX w. cmentarzem parafialnym, z którym sąsiaduje niewielki cmentarzyk żołnierski z czasów pierwszej wojny światowej. Kościół ten to budowla w stylu klasycystycznym, z cegły, otynkowana, jednonawowa, posiadające prostokątne prezbiterium, zakrystię i chór a ściany, mające ramowy podział wieńczy gzyms.
Obecny neobarokowy kościół pw. zbudowano w latach 1949–1959 na miejscu trzech wcześniejszych. W świątyni znajduje się słynący łaskami obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem, namalowany na lipowych deskach. Jest on kopią pierwotnego obrazu jasnogórskiego, a koronowano go w 1962 roku. W rogu placu kościelnego stoi drewniana dzwonnica z izbicą pochodzącą z 1837 r.
Kościół św. Andrzeja Boboli w Gawłowie z 1806 r. został zbudowany jako zbór ewangelicki. Jest to świątynia drewniana o konstrukcji zrębowej, oszalowana. Dwukondygnacyjna wieża ma konstrukcję słupową i nakryta jest dachem namiotowym. Jednonawowe wnętrze świątyni kryte jest stropem płaskim. Barokowe wyposażenie powstało w prowincjonalnych warsztatach snycerskich.
Do kościoła przylega cmentarz ewangelicki.
Kościół św. Joachima w Krzyżanowicach powstał prawdopodobnie w 1746 r. (wg niektórych źródeł w 1699 r.). Został zbudowany w Bochni”,” a do Krzyżanowic przeniesiono go w 1794 r. (parafia powstała tu już na początku XIV w.). Przy kościele stoi XVIII - wieczna drewniana dzwonnica.
Skomentuj