Trasa na rower trekkingowy Kraków - Racławice - Kraków

Opis
Mapa
Punkty

Kod trasy

351118

Pobierz trasę w aplikacji
Wpisz kod w wyszukiwarce

Informacje

Rodzaj aktywności: Rower trekkingowy
Stopień trudności: Łatwy
Gwiazdki: 5.9
Dystans: 73,6 km
Czas trwania: 5 h 10 min
Średnia prędkość: 14,23 km/h
Przewyższenie: 229,54 m
Suma podejść: 664,83 m
Suma zejść: 472,58 m
Data: 20 maja 2024
Lokalizacja: Polska, małopolskie, Kraków

Wybudowany w latach 1601-1604. Kościół jest murowany, oszkarpowany, orientowany z prezbiterium zamkniętym półkolista absydą. Do prezbiterium dobudowano kaplicę ze sklepieniem krzyżowo-żebrowym. Po stronie południowej znajduje się kruchta dobudowana w połowie XIX w. W fasadzie od strony południowej znajduje się manierystyczny portal z tablicą erekcyjną z napisem informującym o konsekracji świątyni w 1604 roku.

Góra Koronna znajduje się 436 m n.p.m. i jest masywem skalnym którego wierzchołek znajduje się ok. 110 m nad dnem Doliny Prądnika. Wyróżniającym się elementem masywu jest skała Rękawica, za którą kryje się wejście do Jaskini Ciemnej. Rękawica znajduje ok. 85 metrów powyżej dna doliny i jest ostańcem o bardzo charakterystycznym kształcie przypominającą dłoń lub właśnie rękawicę.

Brama Krakowska jest charakterystycznym dla Wyżyny Krakowskiej tworem skalnym tworzącym się u ujścia mniejszych bocznych dolinek do głównej doliny. Kolumny Krakowskiej Bramy zbudowane są z wielkich brył wapienia o wysokości ok. 15 m (lewy bastion jest wyższy i większy). Brama zwana jest Krakowską, gdyż według tradycji wiódł tędy średniowieczny szlak handlowy ze Śląska do Krakowa, ale nie ma na to żadnych dowodów.

Wylot Wąwozu Wrześnik w Dolinie Prądnika

U wylotu Wąwozu Wrześnik znajdują się Panieńskie Skały i Igła Deotymy a pomiędzy nimi coraz ładniej prezentujący się Dom Pod Koroną, który właśnie przechodzi generalny remont.

Powstanie zamku jest związane z działalnością fortyfikacyjną króla Kazimierza Wielkiego w 2 pol. XIV wieku, choć prawdopodobnie już wcześniej istniał tu gród - być może o charakterze konstrukcji drewniano-ziemnej. Król Kazimierz Wielki przypuszczalnie dokonał gruntownej przebudowy istniejącego tu już wcześniej obiektu. Król nazwał zamek Ociec u Skały, upamiętniając w ten sposób tułaczkę swego ojca, Władysława Łokietka. Nazwa ta podawana przez kroniki w różnej formie (Oczecz, Ocziec, Oszyec) przetrwała do dziś jako Ojców.

Kaplica znajduje się w miejscu dawnych łazienek zdrojowych, które przerobiono na obiekt sakralny w 1901 r. Kaplica usytuowana jest ponad potokiem na betonowych podporach, co wiązało się wg miejscowej tradycji z zarządzeniem cara Mikołaja II, zabraniającym budowy obiektów sakralnych na ziemi ojcowskiej, wobec czego kaplicę zbudowano "na wodzie".

Zbudowana z twardych wapieni, stoi na najniższej skalnej terasie zwanej Fortepianem o wysokości 8-12 m, wysokość samej maczugi wynosi około 25 m. Stanowi ona bardzo charakterystyczny element krajobrazu Doliny Prądnika. Powstała w wyniku krasowej działalności wód i różnej odporności na wietrzenie wapieni. Pierwszy raz została zdobyta przez Leona Witka z Katowic w 1933. Na jej szczycie znajduje się mały żelazny krzyż upamiętniający to wydarzenie.

Zamek Pieskowa Skała powstał w czasach Kazimierza Wielkiego jako gotycka strażnica i był usytuowany nieco wyżej na skale zwanej Dorotką. W 1377 roku nadano zamek rodzinie Szafrańców, której był siedzibą do roku 1608. W tym czasie został rozbudowany i stał się typową renesansową siedzibą magnacką. Nowa budowla powstała w miejscu dawnego podzamcza. W roku 1640 zamek stał się własnością Michała Zebrzydowskiego, który go ufortyfikował. W 1718 roku pożar zniszczył budowlę, która jednak została odbudowana 60 lat później przez Hieronima Wielopolskiego. W II połowie XIX wieku był własnością Mieroszewskich i to oni odremontowali go po kolejnym pożarze w roku 1850. Po 1905 roku zamek wykupiono w celu zorganizowania pensjonatu. Dopiero po II wojnie światowej w latach 1948-64 przywrócono mu wygląd z czasów największej jego świetności.

kościół pw. Najświętszego Serca Jezusa w Sułoszowej

kościół wzniesiony w latach 1933–1939. Poprzednio na tym miejscu stał kościół z lat 1873-1884, a wcześniej gotycki z początku XIV w. Kościół wybudowany w stylu eklektycznym jest z cegły i bloków wapienia, które użyto w narożach budowli oraz w obramowaniach otworów wejściowych i okiennych. Nieopodal obecnego kościoła, w pobliżu głównej drogi, do czasów współczesnych zachowały się nieznaczne fragmenty muru pierwotnej świątyni.

kościół pw. Najświętszego Zbawiciela w Przegini

Pierwotny drewniany kościół powstał w latach 1325-1327, a kolejny murowany został wzniesiony w 1662 r. z fundacji Michała Zebrzydowskiego. Obecny, gruntownie przebudowany w stylu neogotyckim w latach 1902-1908 i powiększony na kształt łacińskiego krzyża, W 2003 r. kościół ustanowiony został Sanktuarium Najświętszego Zbawiciela. We wnętrzu na uwagę zasługuje m.in. neogotyckie wyposażenie oraz otoczony kultem wizerunek Cierpiącego Chrystusa Miłosiernego z XVI w.

kościół pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Racławicach

Kościół parafialny w Racławicach pochodzi z 1511 r. Uznawany za świątynię późnogotycką bez większych zmian dotrwał do naszych czasów. Jedynie w czasie remontu na przełomie XVII i XVIII w. dobudowano wieżę. Nawa i prezbiterium są pokryte gontowym dachem wielopołaciowym. W kościele można podziwiać gotyckie detale ciesielskie z czasu budowy świątyni. Ściany pokrywa renesansowa polichromia z połowy XVII w., która przedstawia sceny pasyjne i maryjne oraz wizerunki świętych.

Powroźnikowa wznosi się na wysokość około 435 m n.p.m. i około 35 m powyżej dna bocznej dolinki, do której opada pionowymi ścianami i stromym urwiskiem. Wznosi się wśród pól uprawnych, jedynie jej zachodnie urwiska i zbocza częściowo porastają drzewami i krzewami. Szczyt Powroźnikowej jest dobrym punktem widokowym. Jej zbudowane z wapieni skały są obiektem wspinaczki skalnej.

Mierząca 9 kilometrów Dolina Racławki znajduje się pomiędzy miejscowościami Racławice i Dubie. Jednak najciekawsza jest jej południowa, ok. 4 kilometrowa część, między Paczółtowicami a Dubiem wchodząca w skład Paku Krajobrazowego Dolinki Krakowskie. Dnem przeważnie zalesionej doliny płynie potok Racławka, a po jego obu stronach wznoszą się liczne wzgórza oraz wapienne skałki. Miejsce jest udostępnione dla turystów oraz fanów różnego rodzaju sportów. Można spacerować, biegać, jeździć na rowerze, uprawiać wspinaczkę skalną oraz eksplorować jaskinie. Dolina posiada również boczne odnogi, do których warto zajrzeć. Na szczególną uwagę zasługują wąwozy Stradlina, Żarski oraz Zbrza.

Jeszcze do niedawna wapienne skały nie miały nazwy. Środkami i staraniem gminy Krzeszowice zagospodarowano teren wokół skałek. Oprócz boiska, od którego pochodzi nazwa skał, wyplantowano teren, wykonano niewielki parking, plac zabaw dla dzieci i ścieżki. Ze środków różnych jednostek samorządowych oraz instytucji ochrony przyrody sfinansowano materiały niezbędne do przygotowania skał do wspinaczki skalnej.

Zofia Tetelowska w 1987 r. wraz ze Stanisławem Pruszyńskim i ks. Tadeuszem Isakowiczem-Zaleskim założyła Fundację im. Brata Alberta dla osób pokrzywdzonych przez los. Dwór i zabudowania gospodarcze oraz grunt (10 ha) wraz z ogrodem przeznaczyła na Schronisko dla Niepełnosprawnych imienia Brata Alberta. Budynek dworu jest kondygnacyjny jednopiętrowy, pokryty dachem. Przed remontem połączony był ze spichlerzem, obecnie spichlerz (prawa część budynku) został przebudowany na kaplicę.

Od 1830 r. Tomaszowice należały do Konopków, którzy wznieśli nowy dwór i zabudowania istniejące do dziś. Po wojnie zespół dworski przejął skarb państwa i urządził w zabytkowym miejscu chlewnię dewastując znacznie budynki i ogród. W latach 90. dwór, odzyskany przez spadkobierców ostatnich właścicieli, został sprzedany. Nowy właściciel, Ziyad Raoof odrestaurował dwór i uporządkował park, a w przebudowanych podworskich zabudowaniach zorganizował Krakowskie Centrum Konferencyjne. Dwór w Tomaszowicach posiada typowy charakter klasycystycznej siedziby szlacheckiej.

na terenie zespołu dworskiego w Tomaszowicach, na uboczu, za pomieszczeniami gospodarczymi znajduje się mała kolekcja wycofanych z użycia śmigłowców

Kościół w Modlnicy powstał w 1553 r. Pierwotnie kościół zbudowano na rzucie krzyża, ale już w 1622 r. ramię północne zastąpiono murowaną, renesansową kaplicą grobową rodziny Kucharskich, a drewnianą zakrystię zamieniono na murowaną. Warto zwrócić uwagę na gotyckie portale zwieńczone tzw. oślimi grzbietami.

umieść na stronie pobierz drukuj ulubione moja mapa

Po kilku wycieczkach po terenie województwa śląskiego miałem ochotę na kolejną jednak prognozowane burze zniechęciły mnie do tego i zdecydowałem się na wycieczkę bliższą mojego miejsca zamieszkania czyli Krakowa. Wybór padł na podkrakowskie dolinki a konkretnie Dolinę Prądnika i Dolinę Racławki. O moim wyborze zdecydował fakt, iż podczas jednej z ubiegłorocznych wycieczek zauważyłem z daleka ciekawą skałę w Racławicach (jak się okazało była to Powroźnikowa Skała) i postanowiłem się jej przyjrzeć bliżej. Pierwsza połowa wycieczki w większości przebiegała wzdłuż Doliny Prądnika. Droga wzdłuż potoku Prądnik systematycznie pnie się w górę jednak wzniesienia są łagodne i nie sprawiają problemów. Doliną tą jechałem aż do Sułoszowej gdzie w pobliżu kościoła skręciłem na zachód i pokonując najwyższe na trasie wzniesienie dotarłem do Przegini, z której jadąc głównie z górki dotarłem do Racławic. Po obejrzeniu tego zabytkowego kościoła i Skały Powroźnikowej w Racławicach, ruszyłem w drogę powrotną. Pierwszym etapem powrotu był przejazd przez Rezerwat Doliny Racławki. Rezerwat ten pokonuje się malowniczą ścieżką biegnącą wzdłuż potoku Racławka, która niestety na dwóch odcinkach (na szczęście krótkich) średnio nadaje się do jazdy. Po opuszczeniu Rezerwatu Doliny Racławki poruszałem się już głównie drogami publicznymi prowadzącymi głównie z górki i jedyne dwa podjazdy, które wymagały przyłożenia się znajdowały się w Radwanowicach i Tomaszowicach.

brak wystarczającej ilości ocen