Do kościoła z końca XVIII w. o konstrukcji zrębowej dostawiona jest wieża słupowa z pochyłymi ścianami i pozorną izbicą, nakryta cebulastym hełmem z latarnią. W środku kościoła jest m.in. cenny tryptyk późnogotycki z 1. poł. XVI w. z obrazem MB z Dzieciątkiem, częściowo przerobionym w XVII w. Warta uwagi jest też Pieta z XV w. w feretronie oraz alabastrowa płaskorzeźba Biczowania Chrystusa.
Ustawiony na skarpie dworek z I połowy XIX w., ma od strony wschodniej ciągnący się wzdłuż całej długości parteru drewniany ganek wsparty na filarach oraz wysoka podmurówkę z łamanego kamienia z małymi szkarpami. od, drugiej, frontowej strony dobudowano niewielką werandę. Dach dwuspadowy, ze szczytami oszalowanymi deskami z ozdobnymi wycięciami w łezki od dołu.
Zabytkowa synagoga z początku XX w. w Wiśniowej to jedyna istniejąca drewniana bożnica w Małopolsce. Ponieważ z wyglądu przypomina skromną chałupę, wiele osób nie zdaje sobie nawet sprawy, że opuszczony budynek to ważny zabytek i jedyny ślad obecności społeczności żydowskiej na tym terenie.
Kościół pochodzi z lat 1720-1730, w XIX wieku gruntownie wyremontowany i przebudowany. Bryła kościoła składa się z prezbiterium i szerszej, wyższej nawy, do której przylega kruchta. Świątynia zbudowana w konstrukcji zrębowej, nakrywa ją dwukalenicowy dach. Wnętrze ozdobione bogatą polichromią, głównie o motywach roślinnych, wykonaną w 1910 roku. W kościele znajduje się pięć ołtarzy, w głównym obraz Matki Boskiej Wiśniowskiej z XVII w. Inne elementy wyposażenia to barokowa ambona z końca XVII w., późnobarokowa kamienna chrzcielnica z 2 poł. XVIII w. oraz krucyfiks z XVII w.
Obecny wygląd dworu to efekt rozbudowy starszego budynku, przeprowadzonej w 1899 r. Jedyny na terenie gminy Raciechowice piętrowy dwór nakryty jest dachem naczółkowym. Składa się z dwóch części: starsza – wschodnia, posiada kamienny parter i drewniane piętro wybudowane w konstrukcji zrębowej, część zachodnia wykonana jest z cegły. Do czasu II wojny dwór był w rodzinie Bujwidów, po wojnie został przejęty przez Skarb Państwa. Obecnie jest w rękach prywatnych.
Dwór wzniesiony na początku XX wieku, jest budynkiem murowanym, parterowym, podpiwniczonym, z użytkowym poddaszem. Założony na planie prostokąta, posiada od frontu portyk wejściowy, ujęty czterema kolumnami dźwigającymi balkon na wysokości drugiej kondygnacji. Od tyłu przez całą niemal długość fasady przebiega drewniany krużganek z ozdobną balustradą, przykryty przedłużonym okapem dachu, podtrzymywanym przez dekoracyjnie wyprofilowane drewniane słupy. Dwór znajduje się w rękach prywatnych.
Chyba najtrudniejszy na trasie podjazd pokonałem tylko po to, żeby dowiedzieć się dworek będący drewnianym budynkiem zbudowanym w 1920 r. dla rodziny Polańczyków już nie istnieje. Znajdował się on między widocznym na zdjęciu budynkiem a drogą z której robione było zdjęcie. Spóźniłem się.
Kościół pochodzi z wieku XIV. Z uwagi na liczne przebudowy (do tej pory było ich sześć) wnętrze kościoła zatraciło pierwotne cechy stylu rokokowego i obecnie można w nim oglądnąć tylko nieliczne rokokowe i barokowe ołtarze oraz renesansowe tabernakulum ścienne. W kościelnej dzwonnicy z wieku XIII, przyłączonej do głównego budynku w roku 1790, umieszczony jest dzwon odlany w roku 1462.
Zbudowany w 1906 roku dwór nawiązuje do architektury willowej i nie wykazuje wyraźnych cech stylowych. Wzniesiony został na planie prostokąta zbliżonego do kwadratu, parterowy, podpiwniczony. W elewacji frontowej od strony zachodniej wydatny piętrowy ryzalit, od wschodu prostokątna przybudówka z tarasem. Budynek pełni funkcje mieszkalne.
Mocno zdziczały park z przełomu XIX i XX w. otacza drewniano-murowany dwór z oficyną pochodzący z 1930 r. Mieścił się tam ośrodek hipoterapii dla dzieci z porażeniem mózgowym jednak od dłuższego czasu stoi opuszczony i niszczeje.
stary kościółek filialny w Dziekanowicach, stojący tuż obok nowej świątyni, to jeden z niewielu zabytków stylu romańskiego w województwie małopolskim. Kamienna świątynia z ciosów piaskowca powstała zapewne w latach 1150–90 pod opieką księcia krakowskiego Kazimierza II Sprawiedliwego, choć mogła powstać nawet już na przełomie XI i XII w.
Pierwszy dwór w tym miejscu powstał w 1412 r. i należał do Mikołaja z Sierakowa (Sierakowskiego). W czasie swojej historii dwór należał do wielu znanych rodów szlacheckich w tym Reyów i Lubomirskich. Generalną przebudowę i rozbudowę dworu w jego obecnej formie przeprowadził prawdopodobnie Jan Przychocki. Ostatnim przedwojennym właścicielem dworu Sieraków był inż. Władysław Kucharski, dwukrotny minister w rządzach II Rzeczpospolitej. Po sześciu latach prac remontowych w 2011 r. został ponownie otwarty dla gości jako hotel i restauracja.
widok na południe z garbu na granicy Sierakowa i Dobczyc
Za tą bramą, w głębi rozległego parku usytuowany jest dwór. Całkowicie przebudowany dwór jest w rękach prywatnych, nie jest wpisany do rejestru zabytków i nie jest udostępniany do zwiedzania.
W okresie międzywojennym w miejscu znacznie starszego założenia powstał modernistyczny dwór. Jest to piętrowy budynek murowany, zbudowany na planie prostokąta. Elewacje ustawione zostały na wysokiej kamiennej podmurówce. W południowej części widoczny jest płytki ryzalit oraz zbudowany w przyziemiu z kamienia kolumnowy, wieloboczny portyk. Dwór posiada balkon z kamienną ozdobną balustradą.
wysunięta najdalej na północ odnoga Jeziora Dobczyckiego
drewniany kościół w stylu rokoko zbudowany został w latach 1774-1775. W połowie XIX w. dobudowana została wieża z nadwieszoną izbicą i czterospadowym dachem namiotowym. Ze starego kościoła zachował się krucyfiks wykonany między 1430 a 1440 rokiem, łaskami słynący obraz Matki Bożej Zakliczyńskiej, gotycka kamienna chrzcielnica. Dzwon wielki pochodzi z 1761 roku i nosi nazwę „Polonus"
W roku 1872 ówczesny właściciel dworu Wiktor Kopff wybudował nowy murowany dwór, na planie prostokąta, kryty dachem dwuspadowym. W 1993 roku dwór został wydzierżawiony z zamiarem utworzenia w nim hotelu jednak nie widać aby podjęte w nim zostały jakiekolwiek prace i budynek opuszczony od wielu lat niszczeje.
Budynek został zbudowany stylu późnobarokowym w latach 80-tych XVIII wieku przy pomocy materiałów pochodzących z rozebranego dworu Spytka Jordana, jako budynek administracyjny, przeznaczony dla zarządców majątków dworskich. Budynek w ciągu wieków był kilkakrotnie przebudowywany i zmieniał swoje funkcje. Obecnie w całym gmachu mieści się Starostwo Powiatowe w Myślenicach.
Dwór wzniesiony został w końcu XVIII wieku w stylu klasycystycznym. Pierwotnie został wybudowany, jako budynek o dwu izbach, które istnieją do dzisiaj. Znajdują się one w najstarszej, tj. południowej części. Z biegiem lat dwór został powiększony o pozostałą część parteru oraz facjatę z dwoma oknami. Po II wojnie światowej we dworze zamieszkali lokatorzy. Obecnie funkcjonuje tam filia Biblioteki Pedagogicznej w Krakowie.
Skomentuj