Punkt początkowy i końcowy spaceru.
Jest to niewielki rodzinny cmentarzyk, na którym pochowani są między innymi członkowie rodziny zmarłego mazurskiego pisaża Ernsta Wiecherta.
Jest to jezioro o czysttej, przejrzystej wodzie, zasobnej w ryby, a w okresie migracji wiosennej ptaków, na jeziorze można zobaczyć stada gągołów, czernic, głowienej, perkozów. Jesenią żerują tu nury czarnoszyje.
Piękny ogród pokazowy pielęgnowany przez pracowników Nadleśnictwa Strzałowo.
Siedziba Nadleśnictwa została założona w 1870 roku i przez 151 lat istnieje ciągle w tym samym budynku.
W XVII wieku w tym fragmencie lasu występowały grądy, czyli lasy liściaste składające się głównie z grabów, lip i klonów oraz pojedynczo występujących świerków i dębów Jednakże zapotrzebowanie na budulcowe drewno iglaste spowodowało wycinanie drzew liściastych i zastępowanie ich sosną na niżu i świerkiem w górach. Tendencja ta utrzymywala się do lat 80. XX wieku. Powstałe na dużych powierzchniach monokultury drzew iglastych okazały się nieodporne na czynniki chorobotwórcze (owady, grzyby, bakterie i inne organizmy) oraz niekorzystne zjawiska atmosferyczne (bardzo niskie i wysokie temperatury, silne wiatry, opady atmosferyczne itp.). Obecnie gospodarka leśna odchodzi od starych wzorców i nowe lasy sadzi sięna odpowiednich dla nich siedliskach.
Dominującymi gatunkami są torfowce. Torfowce pochłaniają bardzo dużo wody, a złoże torfowe może nieraz zawierać jej do 90%. Torfowce oraz inne gatunki, takie jak bagnica torfowa, torzyca bagienna, przygiełka biała, żurawina tworzą na brzegach tzw. pło torfowe, czyli unoszący się na wodzie zbity kożuch o grubości powyżej 0,5 m. Gatunkiem charakterystycznym dla tego typu ekosystemów jest owadożerna rosiczka okrągłolistna.
Bardzo ważnymi organizmami runa leśnego są grzyby, które coroczną warstwę opadłych liści przerabiają na związki organiczne. Praktycznie korzenie większości roślin rosnących współżyją z grzybami, tworząc z nimi mikoryzę. Wymarcie tych grzybów spodowowałoby wymarcie lasów.
Na tym przystanku prezentowany jest fragment olsu. Podstawowym gatunkiem drzewiastym w tym zbiorowisku roślinnym jest olsza czarna rosnąca w kępach obrośniętych mchami. Chechą charakterystyczną tego siedliska jest woda występującastale lub okresowo w dolinkach między kępami. Na północ od tego fragmentu ścieżki, w głębi za łąką, występują bory bagienne. Ze względu na dużą kwasowość gleb torfowych rosnące na nich sosny, nieraz mimo wieku 100-150 lat, osiągają niewielkie rozmiary do wysokości 10-15 m.
W punkcie tym można podziwiać okazałe 200-350 letnie dęby szypułkowe. Stare drzewa umierają stojąc, ale tak naprawdę ciągle są żywe, gdyż zasiedlane są przez tysiące żywych organizmów: grzyby, rośliny i zwierzęta. Wszystkie żyjące w martwym drewnie organizmy przyczyniają się do jego stopniowego obumierania i rozkładu. Szczególnie do tego procesu przyczyniają się grzyby, których grzybnia przenika całe drzewo od najgłębszych jego partii po najdrobniejsze gałązki. Są wśród nich również gatunki wykształcające piękne i okazałe owocniki.
Łąki wilgotne nigdy nie występowały jako ekosystemy naturalne. Są to sztuczne zbiorowiska powstałe na skutek odnowienia i uprawy ekosystemów mokradłowych. Tego typu łąki na terenie nadleśnctwa utrzymywane są w stanie kośnym, czyli są wykaszane raz do roku. Pełnią one bardzo ważną rolę w zachowaniu i ochronie bioróżnorodności. Na łąkach żerują jelenie i sarny, spotkać też można żurawie.
Skomentuj