wycieczka na Srebrną Górę.
Erem na Bielanach krakowskich zwany Eremem Srebrnej Góry z kościołem pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP został fundowany przez Mikołaja Wolskiego, marszałka nadwornego koronnego, dyplomem z dnia 22 lutego 1604 roku. W zapisie tym Mikołaj Wolski oddawał na rzecz kamedułów wsie Mników i Mnikówek. Srebrną Górę i wieś Bielany na rzecz kamedułów zapisał Sebastian Lubomirski, kasztelan wojnicki, dyplomem wydanym w Krakowie 7 kwietnia 1604 roku. Z wydarzeniem tym związana jest barwna legenda. Otóż przybyli do Polski zakonnicy wybrali na miejsce fundacji górę bielańską która, jak wiadomo, nie należała do Wolskiego, a jej ówczesny właściciel Sebastian Lubomirski, kasztelan wojnicki, nie zamierzał jej odstępować. Z pomocą Wolskiemu przyszła jednak Anna z Branickich na Ruszczy Lubomirska. Za jej radą marszałek Wolski wyprawił ucztę, na którą zaproszono biskupa krakowskiego kardynała Maciejowskiego, kasztelana Lubomirskiego, Jerzego ks. Zbaraskiego, późniejszego kasztelana krakowskiego, bardzo przychylnego kamedułom i innych dostojnych gości. Pod koniec spotkania, gdy wszyscy biesiadnicy mieli już dobre humory, Wolski opowiedział o swoich planach sprowadzenia kamedułów do Krakowa i o trudnościach ze znalezieniem dla nich miejsca. Zachęcony kasztelan Lubomirski zadeklarował swoją gotowość oddania im bielańskiej góry, na co tylko pozostali uczestnicy czekali. Natychmiast podsunięto mu, wcześniej przygotowany, akt darowizny. Jako wyraz wdzięczności Wolski podarował Lubomirskiemu użyte podczas uczty naczynia srebrne ogromnej wartości, które miały mu zrównoważyć wartość Bielan. A na pamiątkę tego wydarzenia pagórki świętego Stanisława zaczęto nazywać Srebrną Górą.
Pobierz trasę w aplikacji
Wpisz kod w wyszukiwarce
Skomentuj