Wycieczka na najwyższy szczyt Taurów Niskich. Noc spędziliśmy w schronisku swoją drogą drogim, ale z miłą obsługą. Wyruszyliśmy o 7 jednak chmury mocno trzymały się szczytów, ale nadzieja na widoki była. Po przejściu końcówki doliny zaczęło się dość mocne podejście, które doprowadziło nas na przełęcz. Stamtąd ruszyliśmy w lewo ku szczytowi. Tu zaczęło się ciekawiej jednak chmury nie odpuszczały. Mniej więcej w połowie drogi jest rozwidlenie. Jedna ścieżka prowadzi trudniejszym wariantem, my wybraliśmy ten łatwiejszy, który odbija w prawo. Tam po drodze jest jedno miejsce z klamrami, ale dość łatwe. Po jakimś czasie w końcu docieramy na szczyt, ale wiemy to tylko dlatego, że stoi na nim krzyż. Mając jeszcze nadzieję na przejaśnienia mimo zimna pozostaliśmy na szczycie godzinę. Niestety chmura dalej trzymała i postanowiliśmy zejść. Dopiero przy schronisku coś zaczęło się przejaśniać, a szczyt zobaczyliśmy gdy już byliśmy przy końcówce zejścia na parking.
