Jaworznia-nawiedzona osada

Czym była osada w Jaworzni. Może rąbka tajemnicy uchyli artykuł który pojawił się w Echu Dnia.

"Prawdopodobnie próbowali przejąć niedostępny teren koło Tumlina - jego właściciel dziś nie chce nawet rozmawiać. Być może chcieli podporządkować sobie grupę dzieci!
Czy w Jaworzni koło Tumlina gnieździła się kiedyś sekta, która teraz przenika polskie elity polityczno-biznesowe? My pisaliśmy o nich już w 1991 roku, prawdopodobnie to oni zorganizowali przymusową głodówkę uczniom podstawówki.
Ale wtedy nikt chyba nie przypuszczał, z jaką organizacją mamy do czynienia. W ubiegłym tygodniu ogólnopolskie dziennik i stacja telewizyjna podały informację, w którą początkowo trudno uwierzyć - chodzi o zakonspirowaną sektę, która infiltruje polskie elity polityczno-biznesowe. Dzieje tej tajemniczej organizacji związane są też z Jaworznią koło Tumlina.
Jaworznia - to właściwie tylko nazwa na mapie, miejsce ukryte w trudno dostępnych lasach pomiędzy Tumlinem a Zagnańskiem. Nie można tam dojechać zwykłym samochodem, a i "terenówka" mogłaby mieć miejscami naprawdę duże kłopoty. Dobre miejsce, jeśli chce się ukryć przed światem.
Dzisiaj, po kilkunastu latach, niełatwo ustalić, co tak naprawdę się tam działo. Dziś jedynymi śladami świętokrzyskiego wątku sprawy o ogólnopolskim znaczeniu są wspomnienia mieszkańców Tumlina - Węgle i zniszczone zabudowania w środku lasu. I niewiele więcej, bo na początku lat dziewięćdziesiątych grupa usunęła się w cień, choć, jak dowodzi dziennikarskie śledztwo, działalności nie zaprzestała. W Tumlinie - Węgle, położonym na skraju lasu, 20 minut marszu od Jaworzni, mieszkańcy jeszcze trochę pamiętają.

Grzeczni, ale na dystans
- To było w Jaworzni. W lesie, ze dwa kilometry na piechotę. Teraz tam nikogo nie ma. Ale byli jacyś ludzie. Nic szczególnego chyba nie robili. W każdym razie tak to z boku wyglądało. Hodowali kozy, mieli konika, obejście było bardzo zadbane. Pamiętam, że mieli ładną studnię. Przychodzili tu czasami jedzenie kupować, sami sobie gotowali. Bardzo byli mili, grzeczni, ale na dystans - opowiadają państwo Wiesława i Jan Stefańscy. - My tam nie chodziliśmy, bo to w sumie obcy ludzie byli.
- Była tam taka stała grupa, tak z 10 osób. Może trochę więcej. Ale do nich często dojeżdżali inni, czasami bywało tam i ponad 20 osób - dodają nasi rozmówcy. - Czy był tam jakiś szef? Trudno powiedzieć. Właścicielem tej ziemi był taki pan, wyprowadził się do Kielc, potem chyba do Warszawy i podobno to on ich zaprosił. A potem, gdzieś 12 lat temu, tak jak cicho sobie żyli, tak samo cicho się wyprowadzili. Ze dwa lata temu była tam jeszcze w wakacje jakaś grupa, na kilka dni. A poza tym cisza.

Tylko puste chaty
Do Jaworzni trzeba się przejść na piechotę, to z Tumlina - Węgle 20 minut ostrego marszu. Potem las się przerzedza i na rozległej łące pojawiają się drewniane zabudowania ogrodzone siatką. Furtka jest uchylona. Cała posesja jest zarośnięta wysoką trawą i zielskiem, nie widać żadnych ścieżek, żadnych śladów ludzkiej obecności. Na placu dom, po wejściu na zniszczone schodki widać, że drzwi są zamknięte na kłódkę. Nieopodal stoi mniejszy budynek. Nosi ślady ognia. Gdyby nie to, że do domu jest kilkanaście metrów, pożar objąłby pewnie oba zabudowania. Jest kompletnie pusto i głucho.
Już za ogrodzeniem i za łąką, 100 metrów dalej, stoi kolejna chata. Ta jest otwarta, bez drzwi i okien, zniszczona w środku, widać świeże ślady libacji.
W tych spartańskich warunkach szkoliła swoich harcerzy 24 Kielecka Drużyna Związku Harcerstwa Polskiego roku 1918 o pięknej nazwie »Wichrowe Plemię Ptaków Świętokrzyskich«. Obóz zamknięto, a organizatorzy do dziś nie wytłumaczyli się przed »Sanepidem« i Kuratorem Oświaty..."
Czy ten niezwykły "obóz" był jednym z przejawów działalności sekty Kundaliniego? Jeśli tak, to znaczy, że już wtedy przywódcy tej tajemniczej organizacji mieli dwie skłonności - gromadzenie pieniędzy i narzucenie dyscypliny słabszym od siebie.
Co będzie dalej? To zależy od tego, czy odpowiednie służby potraktują informację o sekcie poważnie. Także od tego, gdzie sekta zdołała już umieścić swoich ludzi. Niewątpliwie właściciel terenu w lesie koło Tumlina mógłby powiedzieć wiele o tym co działo się u niego kilkanaście lat temu. Niestety, nie chciał rozmawiać..."