Drawa jest jedną z trzech 3 rzek w Polsce, która płynie z północy na południe. Jest też rzeką mocno meandrującą. Współczynnik krętości Drawy wynosi 212%, co oznacza, że na każdy widoczny na mapie z północy na południe, 1 kilometr długości rzeki przypada aż 2,12 kilometra rzeczywistego nurtu. Drawa w granicach Drawieńskiego Parku Narodowego, w najtrudniejszych jej odcinkach, zachowuje się jak rzeka górska. Szybki nurt, duże spiętrzenie wody w miejscach zatopienia drzewnych pni, wystające z wody części drzew w postaci gałęzi i konarów wymagają od płynących umiejętności zachowania się w takich sytuacjach. Proponowany przeze mnie odcinek zaczyna się tam, gdzie kończy się najtrudniejsza „parkowa” Drawa, a zaczyna się ta jej część, która co prawda zawiera wyżej opisane trudności, jednakże w dalece mniejszym nasileniu.
W dużej części proponowany szlak jest wolny. Prowadzi głównie wśród sosnowych borów. Fragmenty stromych zboczy porastają buki. Przy rzece będziemy mogli dostrzec szuwary trzcinowe, a okoliczne łąki w większości porastają kępami turzycy sztywnej. Na piaszczystym dnie widać podwodne łąki tworzone przez kilka gatunków rdestnic. Tam gdzie bieg rzeki jest spokojniejszy rośnie moczarka kanadyjska i rogatki. W zakolach rzeki, tam gdzie niegdyś były łąki, występują sztucznie posadzone uprawy olszy czarnej. Miejscami nurt bywa szybszy, ale tylko na krótkich odcinkach. Przeszkody, z uwagi na wolniejszy nurt, są łatwiejsze w pokonywaniu. Po drodze, przy prawym brzegu, mijamy znajdujący się w wodzie duży głaz narzutowy zwany „Wydrzym Kamieniem” (obwód 14,2 m). To znak, że do naszego celu - Sitnicy - zostało około 1,5 km. Pozostają nam do pokonania dwa kamieniste bystrza. Po drodze będziemy mijać resztki drewnianej kładki. Dno jest kamieniste, można zobaczyć hildebrantię. To dowód na to, że wody Drawy w tym miejscu są czyste lub o nieznacznym zanieczyszczeniu.
Całkowita długość proponowanej trasy wynosi około 8 km.
