Pałac "Dzięki"

Rozpoczynamy trochę pechowo nieznacznie spóźniwszy się na prom. Na szczęście czas nas dzisiaj nie goni, a niebo też zdaje się być przychylne pomimo nieco pochmurnego oblicza. Do Koprzywnicy trasa jest płaska ale już w obrębie miejscowości czeka nas stromawy podjazd na jej rynek. Droga w kierunku Królewic też praktycznie cały czas nieznacznie pnie się w górę, aż po Zbigniewice, gdzie za wcześniejszy trud wynagrodzeni zostajemy solidnym zjazdem. Na dodatek po lewej stronie, już po minięciu zabudowy wsi pojawiają się wieże Sulisławickiego Sanktuarium. Jego widok towarzyszy nam jeszcze parokrotnie. W Bazowie popełniam błąd w doborze właściwej drogi. Na szczęście orientuję się w pomyłce zanim Justysia rozpocznie podjazd w kierunku szosy z Bukowej do Sulisławic. Inaczej spotkałaby mnie pewnie solidna bura za niepotrzebną syzyfową pracę. Nie musimy na szczęście zawracać. Korzystamy z krótkiego łącznika przechodzącego w polna drogę i docieramy do Królewic. Dalsza trasa do Wiązownicy Koloni to namiastka rowerowego raju. Najpierw prowadzi nas wąski asfalt, potem utwardzony gruntowy trakt, a w końcu ponownie nitka asfaltu. Krajobraz dookoła faluje, kulminując w licznych pagórkach. Można się przy tym wczuć w głos natury niezagłuszanej warkotem spalinowych silników. W pewnym momencie w zasięgu wzroku pojawia się nam główny cel wyprawy. U podnóża zalesionego wzgórza, w sąsiedztwie niewielkiej strugi (Kacanki) wyrasta okazała budowla. Pomimo oznak zewnętrznego zniszczenia należy docenić jej architektoniczne piękno. Oczy przyciąga szczególne narożna baszta. To XIX-wieczny pałac "Dzięki" (nazwa wywodzi się od części Wiązownicy, w której się znajduje) Kolejnym zabytkowym obiektem godnym odwiedzenia jest miejscowa usytuowana na wzgórzu świątynia. Oba obiekty powstały z inicjatywy rosyjskiego generała i senatora Wasilija Pogodina, dawnego właściciela Wiązownicy, którego doczesne szczątki spoczywają na tutejszym cmentarzu. Dalsza droga ma prowadzić skrótem przez las w kierunku Osieka. Trakt po skrzyżowaniu z szerokim, śródleśnym gościńcem staje się jednak mało wyrazisty. Nie kombinujemy więc, tylko cofamy na wspomniany gościcniec i podążamy nim w kierunku szosy z Bukowej. Po drodze początkowo mkniemy chyżo, niczym po asfalcie. Z czasem coraz większa ilość tłucznia, o coraz większych rozmiarach i wynikające z tego turbulencje powodują, że szybko mamy jej dość. Ponowny widok asfaltowej nawierzchni w tej sytuacji niezmiernie nas cieszy. W centrum Osieka robimy krótka przerwę na zrewitalizowanym rynku, którego największa atrakcję stanowi niecka niewielkiego amfiteatru z tryskającą pośrodku wodą. Ostatni etap wycieczki przebiega dobrze znaną nam trasą wzdłuż wiślanego wału
(częściowo również jego koroną) i linii brzegowej jeziora. To już tradycja, że każda wycieczka rowerowa z wjazdem do Tarnobrzega od południowej strony ma jeziorny akcent w tle. SIGMA 1609: dystans - 63,97 km., czas: 4:08:39, prędkość średnia: 15,43 km/h., prędkość maksymalna: 47,56 km/h.