Przez Trójmiejski Park Krajobrazowy

Trójmiejski Park Krajobrazowy utworzono w roku 1979. Ma powierzchnię 19 930 ha, a jego otulina to dodatkowe 16 542 ha. Niemal górskie krajobrazy, kilometrami ciągnące się leśne drogi i dukty, piękne bukowe lasy i ich mieszkańcy zachęcają do aktywnego wypoczynku. W parku wytyczono gęstą sieć szlaków turystycznych (rowerowych, pieszych, konnych, narciarskich). Poruszając się po terenie parku, warto z nich korzystać, ponieważ miejscami liczba krzyżujących się pod różnymi kątami ścieżek i dróg leśnych, przy ograniczonej wzniesieniami widoczności, nie ułatwia orientacji.

Charakterystyczną cechą Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego jest pagórkowate ukształtowanie terenu. Częste różnice wzniesień przybierają niemal górski charakter. Dlatego też wycieczka jest dość wymagająca i rekomendowana dla wprawionych rowerzystów. Trasa rozpoczyna się w Wejherowie, biegnie lasami Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego przez malownicze wsie i osady rozproszone w okolicach Nowego Dworu Wejherowskiego (Reszki, Piecewo, Pińskie) i kończy się w Gdyni-Chyloni.
Jadąc dalej trasą po Trójmiejskim Parku Krajobrazowym prowadzi przez jego południową część, od Gdyni-Chylonii do jeziora Jasień na zachodnim krańcu Gdańska
Obejmuje zatem również fragment położony poza parkiem. Podobnie jak w przypadku północnej części, proponowana trasa przebiega przez tereny o dużym zróżnicowaniu wysokości, co wiąże się z potrzebą pokonania wielu uciążliwych podjazdów i zjazdów.

W części trasa pokrywa się z obecnym przebiegiem niebieskiego szlaku rowerowego.

Jest to zatem propozycja dla bardziej ambitnych i doświadczonych rowerzystów. Malowniczość trasy, walory przyrodnicze oraz atrakcje kulturowe potrafią jednak w pełni zrekompensować trudy wycieczki. Spośród wielu interesujących miejsc warto zobaczyć m.in. rezerwat Kacze Łęgi, malownicze doliny, zabytkową kuźnię i dawny dwór w Dolinie Schwabego w lasach oliwskich czy Sanktuarium Matki Bożej Brzemiennej w Matemblewie.

Warto wiedzieć

Trójmiejski Park Krajobrazowy chroni kompleksy leśne, porastające krawędź wysoczyzny morenowej Pojezierza Kaszubskiego, otaczającej od zachodu blisko milionową aglomerację trójmiejską. Są to bardzo specyficzne tereny przypominające krajobraz górski, przecięte głębokimi dolinami, przez które płyną niekiedy wartkie potoki, znajdują się liczne źródliska, głazy narzutowe oraz pomnikowe okazy drzew. Najbardziej charakterystycznym drzewem parku jest buk, którego gęste korony tworzą miejscami zwarty baldachim liści, niemal nie przepuszczający światła słonecznego. Trójmiejskie lasy najpiękniejsze są jesienią, gdy mienią się wszystkimi kolorami, oraz wiosną, gdy soczysta zieleń młodych liści aż kłuje w oczy.

Dolina Radości to od XIX wieku miejsce wypoczynku i rekreacji mieszkańców Gdańska. Osławiona w licznych książkach, m. in. Güntera Grassa oraz Stefana Chwina, była miejscem o niezwykłych walorach krajobrazowych. Stanowiła również swoiste zagłębie przemysłowe, gdzie malownicze młyny i kuźnie dodawały jej uroku. Już od średniowiecza cystersi z pobliskiego opactwa w Oliwie wykorzystywali wody wartkiego potoku płynącego doliną do napędzania swoich młynów, kuźni i prochowni. Kilka z nich podziwiać możemy również dziś. Jeszcze przed II wojną światową w dolinie znajdowało się kilka restauracji, pensjonaty oraz skocznia narciarska. O tym, jak magicznym miejscem była niegdyś Dolina Radości, świadczy fakt, że żyjący na przełomie XVIII i XIX w. słynny geograf i podróżnik niemiecki Aleksander von Humboldt nazwał ją ósmym cudem świata.

Trasa pochodzi z wydawnictwa "Rowerowe Inspiracje" opracowanego przez UMWP

Informacji o atrakcjach szukaj również: http://pomorskie.travel/Odkrywaj-Regiony-Trojmiasto