Puszcza Niepołomicka - Bochnia - Puszcza Niepołomicka

dwór został wybudowany przez Antoniego Reubenbauera na początku XX w miejscu wcześniejszego, drewnianego.
Dwór kilka lat temu został gruntownie wyremontowany jednakże do chwili obecnej jest opuszczony i nieużytkowany

Budynek należy do najciekawszych i najpiękniejszych zabytków architektury Bochni. Zbudowany został w 1895 roku jako willa na zlecenie ówczesnego lekarza powiatowego Mieczysława Dembowskiego w oparciu o projekt Teodora Talowskiego.

Ten niepozorny budynek w przeszłości był największą i najbardziej reprezentacyjną budowlą w mieście, goszczącą wiele koronowanych głów. Pierwotnie drewniana, w czasach Kazimierza Wielkiego przekształcona została w masywny, gotycki zamek, połączony z murami i wałami miejskimi. Z biegiem czasu budynek wzbogacił się o szereg elementów renesansowych, w tym attykę oraz wieżę zegarową z sygnaturką. W takim mniej więcej stanie zamek przetrwał do czasów zaboru austriackiego. W 1785 r. Austriacy zamienili izby zamkowe na bezpłatne mieszkania dla urzędników swojej administracji. Właściwy koniec zamku nastąpił w 1875 r. kiedy to zniesiono stare mury, baszty i wieżę z sygnaturką, przebudowano dach a od frontu dodano drewnianą werandę.
Jeszcze niedawno budynek pełnił rolę czynszowego domu mieszkalnego. Obecnie jest opuszczony i planowano jego rozbiórkę. Po wpisaniu do rejestru zabytków plany się jednak zmieniły i przewidywany jest remont budynku z przeznaczeniem m.in. na cele muzealne.

Dawny klasztor dominikanów, usytuowany przy wschodniej ścianie rynku. Jest to obecnie dwuskrzydłowy, późnobarokowy gmach, lecz wiele elementów architektonicznych wskazuje, iż jego najstarsze fragmenty sięgać mogą nawet XVI w. Po pożarze w 1751 r. i likwidacji klasztoru budynek przejęła austriacka administracja salinarna. Po II wojnie do lat 60. XX w. gmach pełnił funkcje administracyjne. Urzędowały w nim władze obwodu, starostwo bocheńskie, urząd skarbowy, rozmaite agendy administracji powiatowej. W 1959 r. przeznaczono go na siedzibę muzeum.

Tą gotycką świątynię ufundował w 1340 r. króle Kazimierz Wielki. Legenda mówi, że uczynił to jako akt pokuty za swe miłosne związki z Esterką, piękną Żydówką z Kazimierza k. Krakowa. Kościół znajduje się na szlak turystycznym Via Regia Antiqua wiodącym między Bochnią a Chełmem wzdłuż ważnego w średniowieczu traktu komunikacyjnego z Krakowa na Ruś i na Węgry.

Jest to niezwykle tajemnicze miejsce, obok którego zlokalizowano taras widokowy z którego można oglądać m.in. zakole Raby i Puszczę Niepołomicką. Kurhan jest symbolem szacunku, jaki w naszej cywilizacji okazywano zmarłym, w tym również wrogom. Legenda głosi, że kurhan jest miejscem wiecznego spoczynku oficera wojsk szwedzkich, który podczas potopu szwedzkiego zginał w potyczce z partyzantami hetmana Czarneckiego. Polacy uszanowali jego ostatnią wolę, wraz z ukochanym koniem spoglądają z Moszczenicy na Szwecję – odległą ojczyznę oficera.

Kościół został wybudowany w latach 1738 — 1749 przez zakonników - Stróżów Bożego Grobu Jerozolimskiego zwanych Bożogrobcami. Podczas budowania świątyni, wewnątrz niej przez 11-letni okres budowy funkcjonował stary kościół, który rozebrano dopiero w 1749 r.

W roku 1902, w miejscu starego dworu wystawiono dla Władysława Żeleńskiego nową, piętrową rezydencję, będącą mieszanką kilku stylów i epok architektonicznych. Jako główny budulec posłużyła czerwona cegła i kamień.
Po II wojnie światowej majątek Żeleńskich upaństwowiono i utworzono w nim placówkę Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin. Obecnie pałac jest własnością prywatną. Wstęp na teren parku jest nieograniczony, pod warunkiem, że nie odbywa się impreza zamknięta. Wnętrza dostępne są dla gości restauracji, hotelu lub też imprez okolicznościowych.

miejsce zestrzelenia w dn. 03.09.1939 r. samolotu PZL P11c pilotowanego przez Wacława Króla