Rezerwaty przyrody między Mirachowem a Sianowem

Pojezierze Kaszubskie jak nietrudno domyślić się to obszar bogaty w przepiękne akweny: jeziora, liczne rzeki, torfowiska. Tym razem odwiedziliśmy północne rejony tego malowniczego dość mocno pofałdowanego obszaru, między miejscowościami: Sianowo i Mirachowo. Na trasie naszej wędrówki zapoznaliśmy się z ochronnym obszarem bagien i torfowisk, które należą do unikatowych miejsc nie tylko w skali regionu, ale także i Polski.

Rezerwaty: Staniszewskie Błoto i Leśne Oczko

Występujące w południowej części Lasów Mirachowskich - rezerwaty przyrody -Staniszewskie Błoto i Leśne Oczko niegdyś porośnięte były bezleśnymi mszarami, tworzonymi przez mchy torfowce. Niestety na skutek prowadzonych odwodnień, wykonanych i wielokrotnie odnawianych, aby prowadzić tu gospodarkę leśną ten unikatowy krajobraz, przypominający nieco torfowiska Laponii, całkowicie zanikł. Wysychająca kopuła zarosła borami bagiennymi i z czasem postępowania spadku poziomu wody uległa całkowitej degradacji. Mimo założonych rezerwatów przyrody tereny te nigdy nie odrodziły się, niemniej jednak tworzą unikatowy krajobraz nie tylko w skali regionu ale i kraju.

Nasza wędrówka i wrażenia

Wspomniane powyżej rezerwaty przyrody łączą wspólne cechy wszechobecnych mchów i porostów oraz bujnych borów bagiennych, które rozdzielone są licznymi przepustami wody i większymi rozlewiskami. Teren ten jest zupełnie dziki. W obrębie rezerwatów nie wiedzie żaden ze szlaków turystycznych. Chcąc zaznajomić się z tutejszą przyrodą najlepiej zaopatrzyć się w mapę z dobrą skalą i poruszać się widocznymi dla oka ścieżkami. Wędrówki w porach wilgotnych są bardzo utrudnione. Większość ścieżek jest zalana wodą, dlatego też najlepiej zaopatrzyć się w wysokie, najlepiej wodoodporne buty trekkingowe lub kalosze. Wielką zagadką są też drewniane kładki okalające niektóre torfowiska. Niestety w żadnym z miejsc, gdzie się rozpoczynają lub kończą nie ma żadnej informacji o kierunku w którym zmierzają, ani po co w ogóle istnieją... ot taki psikus tutejszych leśników.

Tak w dużym skrócie wyglądają rezerwaty przyrody: Staniszewskie Błoto, Leśne Oczko, a także Kurze Grzędy i Jezioro Turzycowe, z którymi mieliśmy okazję zapoznać się przy wcześniejszych wizytach w Lasach Mirachowskich. Nieco inaczej prezentuje się Rezerwat Przyrody Staniszewskie Zdroje.

Rezerwat: Staniszewskie Zdroje:

Obejmuje obszar krawędziowy doliny górnej Łeby. Wiodąca przez sam środek ścieżka najpierw stromo opada ukazując ogrom tutejszych wąwozów, a następnie mozolnie pnie się z powrotem ku najwyższym partiom lasu. Wędrując stromym zboczem trzeba liczyć się z wieloma przeszkodami w postaci zwalonych konarów drzew oraz licznymi źródłami potoków, które przecinają ścieżkę.

Pojezierze Kaszubskie:

Pojezierze Kaszubskie to obszar, który zaskakuje za każdym razem kiedy realizujemy kolejne wypady zarówno piesze, jak i rowerowe. Niezliczona sieć dróg, polnych i leśnych duktów, które wiją się pośród dziesiątek przepięknych jezior, lasów, łąk i pól, stanowią ogromny potencjał dla wszelakich form turystyki i rekreacji. Odległość Trójmiasta od leśnych, kaszubskich krajobrazów jest dodatkową zachętą do aktywnego spędzania wolnego czasu. I choć trasę naszej wycieczki ułożyliśmy palcem po mapie, w rzeczywistości okazała się ona całkiem miłą wędrówką godną polecenia. Wiadomo, że przy układaniu trasy na podstawie mapy w nieznajomym terenie, mogą pojawić się różne niespodzianki. Tak też było i tym razem, ale co to za wycieczka bez przygód i spontanicznych decyzji… taki już urok naszych wycieczek, z dala od szos i cywilizacji.

Kościół szachulcowy w Sianowie:

We wsi naszą uwagę przyciągnął także bardzo charakterystyczny szachulcowy kościół pochodzący z roku 1816. Zostaliśmy tu chwilę, zapoznając się z jego historią. Wewnątrz kościoła znajdują się trzy XVIII-wieczne ołtarze oraz słynąca z cudów XV-wieczna figura Madonny. Rzeźba ta, wg legendy, znaleziona została przez dzieci pod krzakiem paproci. Pożary poprzednich kościołów stojących w tym miejscu za każdym razem oszczędzały cudowną figurkę. W 1966 roku dokonano koronacji rzeźby, nadając jej miano Królowej Kaszub.