Budowa, według projektu J.P. Dziekońskiego, trwała w latach 1888-1904.
I tak wysokie dziś wieże katedry zostały w latach 1932-1934 obniżone do 2/3 swojej pierwotnej wysokości, ze względu na pękające ściany wież.
Józef Pius Dziekoński wraz z Władysławem Marconim aranżując otoczenie pomnika, rozpoczęli jednocześnie podróż fontanny, która wcześniej stała w tym miejscu od 1866 roku. Rok przed osłonięciem pomnika, w 1897 r. fontanna trafiła na plac Bankowy. Po przetrwaniu działań wojennych przeniesiona została w 1947 r. kilkaset metrów na północ. Dziś można ja podziwiać przed kinem Muranów
Aktualnie klocek architektoniczny, niewarty zdjęcia, w którym mieści się Krajowa Izba Gospodarcza. Wybudowana w 1886 roku kamienica projektu Józefa Dziekońskiego i Edwarda Lilpopa była jedną z najładniejszych w Warszawie
Kamienica leżąca aktualnie na uboczu, tuż przy Ogrodzie Saskim. Przed wojną była miejscem tętniącym życiem. Tuż obok znajdował się pałac Bruehla. Być może ruch wróci tu znowu, po odbudowaniu tego obiektu.
W tym miejscu miała powstać brama triumfalna na powitanie Aleksandra I planującego odwiedzić stolicę w 1815 roku. Car zażyczył sobie zmiany planów i wybudowania kościoła. Wzniesiony według projektu Piotra Aignera w 1826r. przebudowany został w stylu neorenesansowym przez J.P. Dziekońskiego w latach 1886-1895.
Chyba przypadkiem jest pod wezwaniem św. Aleksandra.
Efektowna czerwono-żółta cegła ceramiczna kamienicy odwraca uwagę od niepozornej studzienki kanalizacyjnej widocznej na pierwszym planie. To tu kończyła się droga ucieczki kanałami obrońców Mokotowa w Powstaniu Warszawskim 26 i 27 września.
Zrealizowany według projektu J.P. Dziekońskiego, mimo że to Stefan Szyller wygrał konkurs architektoniczny na jego realizację.
6 sierpnia 1946 roku stąd wyruszyły kondukt składający się ze 117 trumien skrywających 5 ton prochów ofiar Powstania Warszawskiego.
Wzniesiony według projektu J.P. Dziekońskiego i Edwarda Cichockiego. Całkowicie zniszczony w czasie wojny. Odbudowany z innej formie architektonicznej na fundamentach starej budowli.
Jedna z dwóch świątyń chrześcijańskich szpitala Dzieciątka Jezus zaprojektowanych przez J.P. Dziekońskiego. Cerkiew stała symetrycznie względem wejścia głównego szpitala. Po jej wyburzeniu w latach 50 XX wieku dobudowano w tym miejscu nowe skrzydło szpitala.
Kompleks został wybudowany w latach 1897−1901 według projektu J.P. Dziekońskiego. Przeniesienie w to miejsce szpitala pozwoliło na uwolnienie dotychczasowo zajętych terenów w okolicach placu Wareckiego (Powstańców Warszawy). Dzięki temu usystematyzowany został w tamtym rejonie układ ulic.
Niczym nie wyróżniający się budynek opieki zdrowotnej z 1904 roku. Jedynym urozmaiconiem jest wznoszący się nad nim Atlas Tower zwany przez niektórych toi-toiem ze względu na swoje niebiesko białe kolory.
Kościół, którego uroczyste otwarcie miało miejsce w 1903 roku. Kilkaset metrów na południe od niego leży druga świątynia, tego samego świętego z nieco ciekawszą historią. Tu znajduje się bowiem obraz Matki Boskiej Pociesznej zwanej elekcyjną, który był wystawiany na środek pobliskiego pola elekcyjnego, przy wyborze królów w latach 1575 - 1764. Tylko trochę burzy tę historię fakt, że obraz został namalowany w 1621 roku
Kościół, według projektu Dominika Merliniego, został oddany wiernym w 1793 roku. Powstał przy okazji otwarcia w tym miejscu Cmentarza Powązkowskiego. Sto lat później, w 1898 roku, świątynia została przebudowana według planów J.P. Dziekońskiego. Była to dość oryginalna przebudowa, ponieważ z pierwotnego budynku została jedynie fasada, do której dobudowano ściany tworząc sześciokrotnie większy kościół. Wybieg ten miał na celu obejście rosyjskich ograniczeń w zakresie budowania nowych świątyń.
Kościół powstał w drugiej połowie XVII wieku, po tym, jak okoliczne tereny zostały przekazane zakonnikom przez Władysława IV w 1639 r. Na tych terenach od tego czasu organizowane były Zielone Świątki - najwieksza warszawska impreza przez setki lat. Bawili się tu wszyscy - od najniższych warstw społecznych po samego króla.
Skomentuj