Szlakiem ikonografii świętych po Wieliczce. SpacerowM!K

Zapraszamy na wędrówkę śladami kultu świętych w Wieliczce. Nasz spacer rozpoczniemy w centrum Wieliczki, na ulicy Zamkowej, gdzie znajduje się kościół pw. św. Klemensa.

KOŚCIÓŁ PW. ŚW. KLEMENSA W WIELICZCE
Obecna świątynia powstała w 1805 r. na fundamentach dwóch poprzednich średniowiecznych budowli. Możemy tu podziwiać aż 14 ołtarzy poświęconych poszczególnym świętym, większość z nich została wykonana w 2. połowie XIX w.

Wejdźmy do prezbiterium kościoła i spójrzmy na ołtarz główny, w którym umieszczony został obraz Erazma Fabijańskiego, przedstawiający patrona parafii, św. Klemensa, w stroju papieskim. Legenda głosi, że Święty został zesłany przez cesarza Trajana na Półwysep Krymski, gdzie nawracał i czynił cuda, za co cesarz kazał wrzucić go do morza z uwieszoną u szyi kotwicą. Św. Klemens uznawany jest za patrona kamieniarzy, kapeluszników, a także górników.

Po lewej stronie prezbiterium znajduje się obraz przedstawiający św. Barbarę, która według legendy została uwięziona w wieży, gdyż nie chciała wyprzeć się wiary chrześcijańskiej. Św. Barbara jest patronką dobrej śmierci, cieśli, dzwonników, flisaków, a przede wszystkim górników, którzy co roku celebrują święto swojej orędowniczki podczas popularnej Barbórki (4 grudnia).

Po prawej stronie prezbiterium widzimy obraz ukazujący św. Mikołaja. Święty ten już w średniowieczu uznawany był za patrona kopaczy. Tutaj przedstawiono go w stroju biskupim, w momencie wręczania trzech złotych kul pannom bez posagu.

Opuszczając prezbiterium, zwróćmy uwagę na ołtarz św. Kingi, który znajduje się na końcu lewej nawy. Kult tej świętej pojawił się na długo przed sprowadzeniem w XVII w. jej relikwii do wielickiego kościoła i oficjalnego uznania jej za patronkę małopolskich salin przez Nadworną Kamerę w Wiedniu po pierwszym rozbiorze Polski. To właśnie do św. Kingi uciekali się górnicy w najbardziej dramatycznych sytuacjach, jakimi były pożar czy zawał w kopalni.

Wychodzimy z kościoła pw. św. Klemensa i udajemy się ulicą Zamkową w stronę Rynku Górnego. Jego dominantę stanowi pałac Przychockich, wzniesiony pod koniec XVIII w. w stylu klasycystycznym, na miejscu średniowiecznego ratusza. Zostawiamy pałac po naszej prawej stronie i idziemy dalej ulicą Batorego. Na jej końcu skręcamy w prawo w ulicę Limanowskiego, która przechodzi w ul. św. Sebastiana. Znajduje się przy niej perełka architektury Wieliczki: drewniany kościółek pw. św. Sebastiana.

Droga do niego prowadząca pnie się ostro w górę i może być nieco męcząca, lecz piękna panorama miasta rozciągająca się ze wzgórza zwanego Pod Baranem, na którym wznosi się kościółek, wynagradza wszelkie trudy.

KOŚCIÓŁ PW. ŚW. SEBASTIANA W WIELICZCE
Patronem świątyni jest św. Sebastian, według legendy oficer gwardii cesarza Dioklecjana, gorliwy wyznawca Chrystusa. Ponieważ sprzeciwiał się cesarskim prześladowaniom chrześcijan, został skazany na śmierć. Przywiązano go do drzewa i przeszyto strzałami. Ciało ledwie żywego Sebastiana odnalazła kobieta o imieniu Irena, która roztoczyła nad nim opiekę. Po powrocie do zdrowia przyszły Święty ponownie wystąpił wobec cesarza w obronie chrześcijan. Wtedy Dioklecjan rozkazał zatłuc go pałkami. Ciało Świętego wrzucono do rzymskiej Cloaca Maxima.

Sebastian został patronem m.in. kamieniarzy, łuczników, strażaków, strzelców, żołnierzy oraz orędownikiem podczas epidemii chorób zakaźnych. Nie dziwi więc fakt, że mieszkańcy Wieliczki nadali wezwanie Świętego Sebastiana kościółkowi wzniesionemu na miejscu cmentarza cholerycznego w podzięce za ustanie epidemii.

Zwróćmy teraz uwagę na dach świątyni – znajduje się tam wykuty w metalu łuk, będący odwołaniem do męczeństwa Świętego.

Przypomina o nim także obraz w rokokowym ołtarzu głównym, ufundowany z okazji 200-lecia konsekracji kościoła, która odbyła się w roku 1598. Ukazuje on najpopularniejszy typ przedstawienia św. Sebastiana – młodzieniec przywiązany jest do drzewa, w jego ciele tkwią strzały. Podobnie namalował postać Świętego Włodzimierz Tetmajer, którego polichromia, wykonana na początku XX w., zdobi wnętrze kościółka. Na stropie artysta przedstawił jednak nie tylko patrona świątyni, ale i niezwykle dla Wieliczki ważną osobę – św. Kingę wraz z jej mężem, księciem krakowsko-sandomierskim Bolesławem Wstydliwym.

Przyglądnij się uważnie polichromii Włodzimierza Tetmajera. Czy potrafisz odnaleźć postaci trzech żyjących w średniowieczu biskupów krakowskich: Stanisława ze Szczepanowa, Wincentego Kadłubka i Iwona Odrowąża?

Opracowanie: Aleksandra Szeląg, Katarzyna Meroń
MATERIAŁ POCHODZI Z SERWISU SZLAKI MAŁOPOLSKI (szlakimalopolski.pl).