Wędrówka po zakamarkach Parku Narodowego Borów Tucholskich

Bory Tucholskie to dość obszerny, a zarazem urozmaicony teren przepięknych, wiecznie zielonych lasów, wśród których skrywa się mnóstwo malowniczych jezior i rzek. Podczas jednego z ostatnich zimowych weekendów mieliśmy okazję wędrować przez Zaborski Park Krajobrazowy oraz Park Narodowy Borów Tucholskich. To wspaniały rejon pod kątem wszelakiej turystyki: pieszej, rowerowej oraz kajakowej. Wiedzie tędy mnóstwo ciekawych szlaków, a także ścieżek dydaktycznych, które mieliśmy okazję poznać.

Na terenie obu obszarów jest w sumie 48 akwenów, które zobaczyć można z różnych perspektyw. W lasach na turystę czeka wiele miejsc wypoczynkowych w postaci zadaszonych wiat z ławami, gdzie zatrzymać się można na piknik. Często w obrębie takich miejsc utworzone są także ścieżki edukacyjne wiodące drewnianymi, dość wąskimi kładkami. Pokonać je można jednak tylko pieszo. Ruch rowerowy jest tu niestety zabroniony.

Przemierzając Park Narodowy Borów Tucholskich dotarliśmy także do okazałego pomnika przyrody - Dębu Bartuś. Jest to najbardziej znane i zarazem najstarsze drzewo pomnikowe parku - jego wiek szacuje się na około 600 lat. Bartuś ma wysokość 25 m i obwód 6,7 m. Wewnątrz pnia występuje obszerna dziupla. Imię drzewa z pewnością nawiązuje do najbardziej znanego polskiego dębu - Bartka z leśnictwa Bartków (gm. Zagnańsk, woj. świętokrzyskie).

Ziemia Zaborska to obszar jeszcze nieznacznie przekształcony przez człowieka, wymarzony do uprawiania ekoturystyki. Dominują tu lasy, głównie bory sosnowe, tworzące parasol ochronny dla czystych jezior i licznych torfowisk, a także dając schronienie dla ich dzikich mieszkańców. Zaborski Park Krajobrazowy oraz Park Narodowy Borów Tucholskich, to wspaniałe rejony dla różnorodnej maści turystyki, o czym niejednokrotnie przekonaliśmy się przemierzając te tereny