Wieże rezerwatu Jezioro Łuknajno - IT Mikołajki

Punkt widokowy na największe jezioro w Polsce - Śniardwy. Wstęp płatny w Folwarku Łuknajno.

Punkt, w którym dowiesz się o atrakcjach turystycznych miasta i okolic.

Nowoczesny kościół z wieżą widokową pozwalającą podziwiać miejską panoramę oraz 5 jezior otaczających Mikołajki.

Po lewej stronie mijamy ostatnie zabudowania. Teraz czeka na nas sama natura.

Dla osób, które chętnie zbaczają z drogi - idąc w przeciwnym kierunku niż wieża widokowa, po górę, można dostać się na polanę, na której znajduje się leśna ambona.

Po lewej stronie drogi rozpościera się Rezerwat Jezioro Łuknajno

Widok na jezioro Łuknajno z wieży widokowej.

Na przeciwko Folwarku Łuknajno nieduża ścieżka prowadzi do wieży widokowej na jezioro Łuknajno.

Drewniana wieża widokowa pozwala z wysoka obejrzeć jezioro Łuknajno oraz jego okolice. Do obserwacji ptaków warto skorzystać z lornetki.

Jezioro Łuknajno - rezerwat przyrody (ornitologiczny) o łącznej powierzchni 1 342,34 ha. Chroni jedną z największych ostoi łabędzia niemego w Polsce. W okresie letnio-jesiennym można tu zaobserwować do 2 000 osobników tego gatunku. Na terenie rezerwatu można zaobserwować 175 gatunków ptaków, z których 95 tu gniazduje. W 1977 r. obszar rezerwatu został uznany przez UNESCO za rezerwat biosfery, który w 2018 roku został powiększony i obejmuje ok. 90% Mazurskiego Parku Krajobrazowego, a także rezerwat przyrody "Jezioro Nidzkie". W 1978 r. Łuknajno wpisano na listę obszarów Konwencji RAMSAR. Rezerwat stanowi także obszar sieci Natura 2000 "Jezioro Łuknajno" (PLB 280003).

Folwark Łuknajno mieści się w zabytkowym budynku dworku z XIX wieku. Prowadzony jest tutaj wynajem noclegów oraz restauracja, w której przed drogą powrotną ze spaceru można się posilić.

Widok na jezioro Łuknajno z wieży widokowej.

Most drogowy umożliwia przekroczenie kanału łączącego jezioro Łuknajno z jeziorem Śniardwy.

Drewniana wieża widokowa pozwala z wysoka obejrzeć jezioro Łuknajno oraz jego okolice. Do obserwacji ptaków warto skorzystać z lornetki.

Końcowy etap ścieżki do wieży widokowej wiedzie przez specjalną kładkę wybudowaną nad terenami podmokłymi.

Jezioro Łuknajno - rezerwat przyrody (ornitologiczny) o łącznej powierzchni 1 342,34 ha. Chroni jedną z największych ostoi łabędzia niemego w Polsce. W okresie letnio-jesiennym można tu zaobserwować do 2 000 osobników tego gatunku. Na terenie rezerwatu można zaobserwować 175 gatunków ptaków, z których 95 tu gniazduje. W 1977 r. obszar rezerwatu został uznany przez UNESCO za rezerwat biosfery, który w 2018 roku został powiększony i obejmuje ok. 90% Mazurskiego Parku Krajobrazowego, a także rezerwat przyrody "Jezioro Nidzkie". W 1978 r. Łuknajno wpisano na listę obszarów Konwencji RAMSAR. Rezerwat stanowi także obszar sieci Natura 2000 "Jezioro Łuknajno" (PLB 280003).

W tym miejscu skręcając w lewo z drogi głównej można przejść ścieżką do wieży widokowej, z której oglądać można jezioro Łuknajno. Warto nadmienić, że teren bywa czasem błotnisty.

Obszar wodno-błotny o znaczeniu międzynarodowym.
Obszar o powierzchni 1189 ha został wpisany na listę obszarów wodno-błotnych o znaczeniu międzynarodowym w ramach Konwencji Ramsarskiej. Konwencja Ramsarska jest międzynarodową umową podpisaną w 1971 r. w celu promowania ochrony i zrównoważonego użytkowania terenów podmokłych na całym świecie.

Informacje lokalne
Jezioro Łuknajno jest pierwszym obszarem w Polsce włączonym na listę obszarów Ramsar (1976 r.). Znajdują się tutaj rzadkie siedliska podwodnych łąk ramienicowych. To także obszar występowania wielu gatunków ptaków zagrożonych w skali Europy: trzmielojada, kani czarnej, kani rudej, bielika, orlika krzykliwego, rybołowa, błotniaka stawowego i zbożowego, bąka, derkacza, kropiatki i zielonki. W okresie migracji notuje się prawie 100 gatunków ptaków wodno-błotnych.

Łabądź niemy - Rozpiętość sprzydeł łabędzia niemego, która dochodzi do 240 centymetrów, jest porównywalna do siągu największego rodzimego ptaka szponiastego - bielika.

Jezioro Łuknajno nazywane jest "ptasim rajem" ze względu na obfitość ryb i roślinności wodnej oraz niedostępność do akwenu. W przeszłości było także nazywane "jeziorem łabędzim" i "jeziorem tysiąca łabędzi".