Zespół dworski w Ochodzy powstał na bazie dawnego, prawdopodobnie XVIII-wiecznego założenia folwarcznego. Z chwilą zakupu terenu przez Feliksa Męciszewskiego zmieniono funkcję gospodarczą zespołu na mieszkalno-rezydencjonalną. Wiązało się to z założeniem ogrodu od strony południowej, przekształceniem dawnej drogi dojazdowej w aleję kasztanową oraz założeniem parku w dawnej części gospodarczej. Dwór wybudowany został w 1831 r.
Kościół pomocniczy w Sosnowicach został ufundowany w pierwszej połowie XVI w. przez ród Strzałów herbu Kotwicz. Pierwsze wzmianki o kościele pochodzą z 1598 r. Świątynia położona jest na wzniesieniu, którego zbocza porośnięte są lasem z zachowanym starym drzewostanem. Kościółek ma konstrukcję zrębową, wykonaną z drewna
ten niepozorny budynek to sosnowicki dwór — przysadzista, bezstylowa budowla, złożona z dwóch skrzydeł, tworzących rzut w kształcie litery L. Skrzydło główne, usytuowane wzdłuż osi północ-południe, o masywnych, wzmocnionych dodatkowo szkarpami murach, stanowi najstarszą część budowli. Drugie skrzydło, z niewielką, niższą przybudówką w części wschodniej wykorzystywane jest obecnie jako pomieszczenia gospodarcze. Dwór jest własnością prywatną.
kościół został wybudowany w latach 1882-1891 w stylu neogotyckim. Jest murowany i składa się z prezbiterium, nawy, wieży (dzwonnicy) o wysokości 58 m , zakrystii i kaplicy w stylu neoromańskim z kamienia ciosanego i cegły. Kościół skierowany jest głównym ołtarzem na wschód. Wnętrze kościoła pokryte jest polichromią projektowaną i wykonaną przez ucznia Matejki - prof. Antoniego Gramatykę.
Pałac wzniesiono w latach 1865-1870 dla rodziny Węzyków na miejscu rozebranego już w 1813 roku drewnianego dworu. Po II wojnie światowej majątek rozparcelowano. Do roku 1958 w pałacu mieściła się szkoła podstawowa. W latach 1961 - 1966 był tu ośrodek zdrowia i mieszkania nauczycieli. Budynek służył także jako pieczarkarnia. W 1971 roku, po remoncie pałac przeznaczono na Dom Wypoczynkowy a od 1977 roku obiekt byt użytkowany przez Biuro Turystyczne "Turysta". Na początku lat 90. pałac został opuszczony, a w roku 1997 nowi właściciele przystosowali pałac do roli luksusowego hotelu o charakterze konferencyjno-wypoczynkowym.
Pochodzący z lat sześćdziesiątych XIX wieku dwór Baumów jest budowlą eklektyczną, łączącą w sobie elementy architektury klasycystycznej i neogotyckiej. Dwór jest budynkiem murowanym, otynkowanym, założonym na rzucie wydłużonego prostokąta, z ryzalitami środkowymi, Bryła budowli jest asymetryczna i nieregularna, a jej dominantę stanowią wieże - dwie(od zachodu) - dwukondygnacyjne, trzecia — trzykondygnacyjna. Od frontu umieszczony centralnie portyk wsparty na czterech drewnianych stupach,
Dwór w Brzeźnicy został zbudowany pod koniec XVIII wieku. Murowany z cegły z dodatkiem kamienia łamanego, podpiwniczony (piwnice sklepione kolebkowo). Założony został na planie wydłużonego prostokąta, szerokofrontowy, o dwutraktowym układzie wnętrza, z trzema pozornymi płytkimi ryzalitami od frontu. W okresie powojennym dwór w Brzeźnicy został całkowicie zdewastowany. Dookoła niego zachowały się resztki obszernego (ok. 5 ha) parku, założonego na przełomie XIX i XX wieku. Park ten skutecznie zasłania widok na dwór.
samolot ten jest jednym z 19 użytkowanych w przeszłości przez wojsko. Miał być atrakcją a stoi zapomniany
łączący oba brzegi Wisły prom jest bezpłatny dla pieszych i rowerzystów, zmotoryzowani mogą się przeprawić za opłatą.
kościół gotycki z XV wieku - murowany, powiększony i przebudowany w XVIII wieku w stylu barokowym. Kościół trójnawowy, halowy, stanowiący przykład prowincjonalnej architektury barokowej na Ziemi Krakowskiej. Pozostałością po pierwotnym gotyckim założeniu jest prezbiterium z 1440 r. Wyposażenie wnętrza w większości barokowe i rokokowe.
Murowana, ośmioboczna kaplica pod wezwaniem św. Wawrzyńca z połowy XVII w. (budowana przed 1687 r.) wybudowana została z fundacji księdza Wawrzyńca Kamerera jako kaplica grobowa Bractwa Różańcowego.
W pierwszej ćwierci XX w. rodzina Biernatów wybudowała zespół dworski, który obejmuje dwór Biernatów (obecnie przedszkole), rządówkę, stajnię, spichlerz (obecnie ruiny) oraz resztki parku krajobrazowego z początków XX wieku o powierzchni 2,5 ha.
Do końca XIX wieku Kryspinów nosił niezbyt chlubną nazwę „Śmierdząca”, którą zawdzięczał rozciągającym się wokół grzęzawiskom i porośniętych trzciną bagnom, nad którymi unosiły się "śmierdzące" opary gnijących zielsk i chmary komarów. Swoją obecną nazwę przyjęła od jej właściciela - Kryspina Żeleńskiego. Znajdujący się w Kryspinowie pałac został zbudowany w XVIII wieku i gruntownie przebudowany w XIX w. Jest budowlą o charakterze neorenesansowym. Po 1945 roku majątek zostaje rozparcelowany pomiędzy miejscowych rolników, a w pałacu powstał Państwowy Dom Dziecka. W latach 50. należał do Gminnego, a potem Państwowego Ośrodka Maszynowego. W połowie lat 90. pałac powrócił do spadkobierców dawnych właścicieli.
Skomentuj