Dwór z początku XIX wieku, przebudowany na początku XX wieku i po 1950 r.. Budynek, obecnie leśniczówka, należy do Nadleśnictwa Niepołomice
Pagór piaszczysty powstał w wyniku zmiany koryta Raby; efekt długotrwałego gromadzenia piasku przez meandrującą rzekę. Jego wysokość względna wynosi 15 m a obwód podstawy – 310 m. Na szczycie znajduje się pomnik przyrody – ośmiopienna lipa, będąca prawdopodobnie pozostałością zadrzewienia z otoczenia dawnego kościoła.
Do połowy XIX w. Góra św. Jana była miejscem lokalizacji kolejno 3 drewnianych kościołów, kaplicy oraz cmentarza. Przypuszczalnie pierwszy kościół stanął tu już w XII w., ale musiał spłonąć, skoro po 1455 r. wzniesiono tu drugą drewniana świątynię. Obiekt spłonął prawdopodobnie w 1653 r.. Nowy kościół ufundował książę Aleksander Lubomirski i przetrwał on do 1832 r.; znów strawił go pożar.
Kościół św. Andrzeja Boboli w Gawłowie z 1806 r. został zbudowany jako zbór ewangelicki. Jest to świątynia drewniana o konstrukcji zrębowej, oszalowana. Dwukondygnacyjna wieża ma konstrukcję słupową i nakryta jest dachem namiotowym. Jednonawowe wnętrze świątyni kryte jest stropem płaskim. Barokowe wyposażenie powstało w prowincjonalnych warsztatach snycerskich.
Do kościoła przylega cmentarz ewangelicki
Kościół św. Joachima w Krzyżanowicach powstał prawdopodobnie w 1746 r. (wg niektórych źródeł w 1699 r.). Został zbudowany w Bochni”,” a do Krzyżanowic przeniesiono go w 1794 r. (parafia powstała tu już na początku XIV w.). Przy kościele stoi XVIII - wieczna drewniana dzwonnica.
Budynek należy do najciekawszych i najpiękniejszych zabytków architektury Bochni. Zbudowany został w 1895 roku jako willa na zlecenie ówczesnego lekarza powiatowego Mieczysława Dembowskiego w oparciu o projekt Teodora Talowskiego.
Ten niepozorny budynek w przeszłości był największą i najbardziej reprezentacyjną budowlą w mieście, goszczącą wiele koronowanych głów. Pierwotnie drewniana, w czasach Kazimierza Wielkiego przekształcona została w masywny, gotycki zamek, połączony z murami i wałami miejskimi. Z biegiem czasu budynek wzbogacił się o szereg elementów renesansowych, w tym attykę oraz wieżę zegarową z sygnaturką. W takim mniej więcej stanie zamek przetrwał do czasów zaboru austriackiego. W 1785 r. Austriacy zamienili izby zamkowe na bezpłatne mieszkania dla urzędników swojej administracji. Właściwy koniec zamku nastąpił w 1875 r. kiedy to zniesiono stare mury, baszty i wieżę z sygnaturką, przebudowano dach a od frontu dodano drewnianą werandę.
Jeszcze niedawno budynek pełnił rolę czynszowego domu mieszkalnego. Obecnie jest opuszczony i planowano jego rozbiórkę. Po wpisaniu do rejestru zabytków plany się jednak zmieniły i przewidywany jest remont budynku z przeznaczeniem m.in. na cele muzealne.
Bazylika św. Mikołaja to największy i najstarszy kościół w Bochni. Kościół został zbudowany w latach 1440-1445 na miejscu poprzedniej świątyni, zniszczonej przez pożar w 1440 roku. Bazylika św. Mikołaja jest gotyckim kościołem, częściowo przekształconym w okresie późnego baroku. Gotycka fasada z końca XV wieku, podparta dwoma przyporami, zwieńczona jest szczytem schodkowym i ozdobiona blendami i fryzem rombowym.
Obok bazyliki znajduje się wolnostojąca drewniana dzwonnica konstrukcji słupowej z początku XVII wieku, zbudowana początkowo przy nieistniejącym obecnie kościele bernardynów w Bochni. Została ona zrekonstruowana w latach 1990-1993. Wcześniejsza, z pierwszej połowy XVI w, spaliła się w 1987 r.
Muzeum bocheńskie mieści się w dawnym klasztorze dominikanów, usytuowanym przy wschodniej ścianie rynku. Jest to obecnie dwuskrzydłowy, późnobarokowy gmach, lecz wiele elementów architektonicznych wskazuje, iż jego najstarsze fragmenty sięgać mogą nawet XVI w.
Tą gotycką świątynię ufundował w 1340 r. króle Kazimierz Wielki. Legenda mówi, że uczynił to jako akt pokuty za swe miłosne związki z Esterką, piękną Żydówką z Kazimierza k. Krakowa. Kościół znajduje się na szlak turystycznym Via Regia Antiqua wiodącym między Bochnią a Chełmem wzdłuż ważnego w średniowieczu traktu komunikacyjnego z Krakowa na Ruś i na Węgry.
Jest to niezwykle tajemnicze miejsce, obok którego zlokalizowano taras widokowy z którego można oglądać m.in. zakole Raby i Puszczę Niepołomicką. Kurhan jest symbolem szacunku, jaki w naszej cywilizacji okazywano zmarłym, w tym również wrogom. Legenda głosi, że kurhan jest miejscem wiecznego spoczynku oficera wojsk szwedzkich, który podczas potopu szwedzkiego zginał w potyczce z partyzantami hetmana Czarneckiego. Polacy uszanowali jego ostatnią wolę, wraz z ukochanym koniem spoglądają z Moszczenicy na Szwecję – odległą ojczyznę oficera.
Kościół został wybudowany w latach 1738 — 1749 przez zakonników - Stróżów Bożego Grobu Jerozolimskiego zwanych Bożogrobcami. Podczas budowania świątyni, wewnątrz niej przez 11-letni okres budowy funkcjonował stary kościół, który rozebrano dopiero w 1749 r.
W roku 1902, w miejscu starego dworu wystawiono dla Władysława Żeleńskiego nową, piętrową rezydencję, będącą mieszanką kilku stylów i epok architektonicznych. Jako główny budulec posłużyła czerwona cegła i kamień.
Po II wojnie światowej majątek Żeleńskich upaństwowiono i utworzono w nim placówkę Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin. Obecnie pałac jest własnością prywatną. Wstęp na teren parku jest nieograniczony, pod warunkiem, że nie odbywa się impreza zamknięta. Wnętrza dostępne są dla gości restauracji, hotelu lub też imprez okolicznościowych.
obelisk upamiętnia miejsce zestrzelenia przez Niemców samolotu PZL P11.c z pilotem Wacławem Królem dnia 3 września 1939 r.
Cmentarz żołnierzy polskich z września 1939 r. na uroczysku Osikówka przy puszczańskiej drodze wiodącej ze Stanisławic na Poszynę jest największą zbiorową mogiłą żołnierską w Puszczy Niepołomickiej. Pod trzema krzyżami spoczywa 52 żołnierzy 5 Pułku Strzelców Podhalańskich spośród 56 poległych 9 września 1939 r. w walce z Niemcami pod Poszyną. Na środkowym krzyżu umieszczono tablicę z nazwiskami żołnierzy i ich dowódcy kapitana Edwarda Szymańskiego.
Czarny Staw to największy zbiornik wodny w puszczy, który powstał, gdy wyrobisko po eksploatacji torfu wypełniło się wodą. Ciągle obecny na dnie niecki torf nadaje wodzie ciemny kolor, któremu jeziorko zawdzięcza swoja nazwę.
Kapliczka św. Huberta stoi w miejscu w którym według przekazów historycznych król Zygmunt Stary ufundował kapliczkę upamiętniającą upadek z konia królowej Bony czego wynikiem było poronienie.
Obecna kapliczka niemal w całości zbudowana została z drewna odzyskanego i właściwie zabezpieczonego pochodzącego ze starych rozebranych budynków - zyskując juz na początku miano historycznej. Kapliczka została poświęcona w 2005 r.
Skomentuj