Ścieżka Przyrodnicza "Folusz"

Z dużego parkingu w centrum wsi idziemy początkowo drogą asfaltową za zielonym szlakiem w kierunku wejścia do Magurskiego Parku Narodowego. Przy bramce kupujemy bilety i idziemy dalej drogą, której stan techniczny jest znacznie gorszy, ale wciąż asfaltowy. Droga prowadzi do nieistniejącej wsi Huta Pielgrzymska. Drogą wiedzie szlak pieszy zielony Gorlice-Kečkovce (Słow.) dł 82km oraz szlak rowerowy z Folusza do Świątkowej dł 12,5 km.
Zanim weszliśmy na ścieżkę wiodącą do pierwszej atrakcji poszliśmy dalej prosto w kierunku Huty, aby obejrzeć leśną kapliczkę.
Po drodze jednak Klara zaczęła "wochować" i Ela zawróciła, żeby zejść z tej asfaltowej drogi i zacząć wspinać się po "kamieniach i korzeniach". My z Zosią dotarliśmy do kapliczki, która stoi w lesie nad potokiem Potasówka tuż przed byłą Hutą Pielgrzymską.
Pierwsza atrakcja na ścieżce przyrodniczej to Wodospad Magurski.

Na leśnym dopływie do potoku Potasówka próg skalny daje 7 metrowy wodospad, który jest największym w całym Beskidzie Niskim. Niestety taki obrazek jak powyżej można obserwować jedynie po intensywnych opadach i to najlepiej po jakiejś burzy.

Idąc dalej pół godziny dochodzimy do kolejnej atrakcji czyli dużej wychodni skalnej zbudowanej z gruboławicowego piaskowca magurskiego na szczycie wzgórza. Jak bardzo często się zdarza w naszych Beskidach tego typu wychodnie mają wspólną legendę o jakimś diable, który upuścił kamienie niosąc je aby zbombardować jakiś pobliski kościół czy klasztor. Nie inaczej jest w tym przypadku, a diabeł chciał zburzyć nowo wzniesiony kościół w Cieklinie. Pianie kura jednak odebrało mu moc niezbędną do dźwigania ciężkiego kamienia i upuścił kamień. Dlatego szczyt i skalna wychodnia noszą nazwę Diabli Kamień. Skała jest pomnikiem przyrody nieożywionej. Dookoła biegnie obarierowana ścieżka i odkąd terenem gospodaruje MPN nie można wchodzić na skałę. Skała jest imponująca, jak na warunki beskidzkie. Skała nie jest jednorodna, raczej to są liczne skałki nawzajem się przenikające, odłamy od macierzystej skały, itd.
Zejście z Diablego Kamienia w dół do doliny potoku Kłopotnica zajęło nam kilkanaście minut. Na potoku tym zlokalizowano ośrodek hodowlany pstrąga no i oczywiście dużą pstrągarnię. Opinie na googlach nie pozwalają nam przejść obojętnie i zahaczamy.
Gdy czekaliśmy na te pyszności, Klara wsiadła do stojącego starego Melexa i wzorem samochodzików w galeriach handlowych bawiła się w kierowcę. Jakież było nasze zdziwienie, a Jej przerażenie gdy w pewnym momencie Melex ruszył do przodu i uderzył o stojący przed nim kosz na śmieci. Na szczęście zatrzymał się, Klara wyszła w małym szoku i zaczęła wszystkich przepraszać. Sądziłem że któryś z panów z obsługi nie zabezpieczył pojazdu przed przypadkowym uruchomieniem, ale jak się okazało, to Klara sama przekręciła stosownych kluczyk i nacisnąwszy pedał gazu ruszyła do przodu. Na szczęście nic się nie stało, a i obsługa podeszła do tego ze stosownym dystansem. Ja to nawet sądziłem że ten Melex jest właśnie taką atrakcją dla dzieci jak te samochodziki w galeriach i specjalnie tam stoi żeby umilać dzieciom czas oczekiwania na zamówienie.